Libido

Heel erg herkenbaar dit! Ik ben daar veel te moe voor en heb er weinig zin in 😂 nu 10 weken en ik hoop ook dat het zo over gaat haha

Je verhaal is zo herkenbaar! Ik herken mezelf gewoon niet meer. Geen polonaise aan mijn lijf alles voelt te veel 😅

Ik ken het gevoel, ben nu 10+3weken zwanger. Heb ook totaal geen zin in seks. Heb ook medelijden met mijn vriend. Ik ben ook te misselijk, te moe of heb hoofdpijn. Wij hebben geen seks meer gehad sinds mijn punctie half augustus 🙈 eerst mocht het niet, daarna ging het niet meer voor mij. Ik hoop dat het binnenkort betert

1x per week ik moet er niet aan denken, mijn vriend heeft me sinds week 5 niet meer mogen aanraken

Bij mij hetzelfde. Ik voel me soms zo schuldig erover. We hebben sinds week 4 niets meer gedaan omdat ik echt geeeen zin heb, moe ben en mij vaak misselijk voel. Ik hoop dat mijn libido snel terug stijgt want dit is voor ons beide niet leuk in de relatie 😅

Hier ook heeel herkenbaar. Libido is compleet verdwenen!

Hier precies hetzelfde, echt totaal geen zin in en behoefte aan. Een vriendin van mij is 21 weken zwanger en zegt dat het 2e trimester wat dat betreft weer leuk wordt 😂

Hier ook heel herkenbaar! Nu tik ik de 12 weekjes aan en merk ik dat ik me steeds ietsje meer mezelf weer ga voelen en dus ook weer meer naar m'n vriend toe trek!

O heel herkenbaar. Misschien heel erg maar wij hebben m’n gehele zwangerschap nog geen seks gehad, ik moet er niet aan denken!!!! Nu 10+1 🫣

Heel herkenbaar! Nu 9+2 en idd totaal geen zin, ook als hij het initieert dan kan ik alleen maar denken aan al mijn ongemakken en misselijkheid. O en ik had dit vorige zwangerschap ook maar ik vind alles aan hem stinken😂😭

Wij hebben nog wel gewoon seks maar mijn libido is wel lager. Is normaal al laag maar nu ook. Is heel wisselend per week hoevaak het gebeurd.

Ja mijn libido is ook echt een heks richting mijn partner. 1x in de 2/3 weken lukt me met alle moeite van dien. En op het moment zelf is het wel fijn maar de gedachten naar toe is gewoon al vermoeiend! Ik ben nu 10 weken en hoop van harte dat het straks weer veranderd. Mijn schuldgevoel is echt enorm naar hem toe.

Heftig. Sowieso lijkt het me belangrijk dat je het niet tegen je zin in gaat doen en dat je het er met je partner over hebt. Maar lastig als je libido eerst wel hoger was lijkt me. Ik heb zelf de andere kant van het verhaal. Ik heb juist wel zin in seks, maar mijn partner dus niet. Hij is steeds te moe. We hebben nog een zoontje die ons heeel vroeg wakker maakt iedere dag. Dus om aan onze slaapuurtjes te komen is een uitdaging

Ik vraag me vooral af hoe je nu seks hebt als je mega moe en misselijk bent. Ik zit er echt totaaaal niet op te wachten. Geen polonaise aan mijn lijf momenteel haha. Vind het vooral vreemd dat je vriend het alsnog 1x per week toelaat om seks te hebben. Hij moet toch zien dat je hier niet op zit te wachten en gewoon geduldig zijn? Vind het erg egoïstisch.

Hier dan weer helemaal amders mijn libido is heel hoog denk heel de dag door er aan dat is soms ook iets 😅

Hoort erbij in deze fase toch? Daar las ik laatst nog wat over. Dat moeten ze maar accepteren, hun tijd komt wel weer. Of je helpt m soms gewoon een handje (haha) en dan hoef je zelf niet perse polonaise aan je lijf. Ook belangrijk dat je dat naar elkaar kunt uitspreken dat je je te slecht voelt en gewoon geen zin hebt en dat dit bij de zwangerschap hoort (en het uiteraard niet aan hem ligt). In mijn vorige zwangerschap werd het ook beter na het eerste trimester trouwens 😊

Hier is diepte punt bereikt! Ik heb totaal geen behoeft door allerlei ongemakken in mijn lichaam. Dan bied ik aan om hem wel te verwennen. Is dan ook niet goed genoeg meneer moet persee van bil. En ik toon geen initiatief blablablabla nou echt! Als nu aan mij ligt krijgt hij de komende 6 /7 maanden gewoon algeheel verbod! Alleen maar aan eigen plezier denken op dat gebied 😤 Zo nu genoeg geklaagd! Sorry’ 😢

Ah wat vervelend 😔 blijft altijd lastig deze situaties

Kan ie zichzelf niet een handje helpen? Echt zo egoïstisch.

Ik merk dat ik hier ook echt een beetje boos van word. Jullie willen samen een kindje, jij bent al degene die moet leven met alle ongemakken en dan gedraagt hij zich alsof hij degene is die het zwaar heeft. Snap dat het frustrerend kan zijn voor hem,, maar jij biedt al aan om hem tegemoet te komen (wat ik al heel meedenkend vind, ik heb er gewoon echt vaak de energie even niet voor), maar hij blijft doordrammen over iets dat jouw grens over gaat nu. Ik hoop dat jullie er uiteindelijk door het erover te hebben over op één lijn kunnen komen. Dat hij accepteert en respecteert dat het er nu gewoon even niet in zit en dat dat niet aan hem ligt. En hopelijk komt de zin binnenkort gewoon weer terug (zal dit gedrag niet echt aan bijdragen misschien 😅)