Niet meer happy

Wat naar dat je je zo voelt. Maar het komt vaker voor dan je denkt hoor! Het is ontzettend vervelend, maar dus niet raar. Heb je dit al met je verloskundige besproken? Zij heeft misschien wel wat tips voor je en/of meer ervaring met andere mama’s die hetzelfde hebben meegemaakt. Succes!

Dit is heel normaal en begrijpelijk onder de omstandigheden. En het kan ook weer snel omslaan als je je fysiek wat beter voelt, over een paar weken. Probeer te accepteren dat het nu zo is en dat het overleven is, doe zo min mogelijk en weet dat je je absoluut niet aanstelt!

Het is heel herkenbaar en je bent zeker niet de enige. Ik herken het ook vanuit mijn vorige zwangerschap en nu weer. Ik ga ook niet goed met de hormoonveranderingen in mijn lichaam, ik krijg daardoor (en door het non stop misselijk zijn, door slecht slapen en slecht eten) ook depressieve gevoelens. Heel vervelend terwijl ik zo dankbaar ben dat ik zwanger ben weer wat ik al 2,5 jaar wilde. Ik weet dus dat de twijfels over de zwangerschap komen door de hormonen en dat vertel ik mezelf ook. Het is gewoon echt uitzingen en weet dat het beter wordt, echt! Het fijnste vind ik eraan toegeven, gewoon coconnen en ook tegen wat mensen dichtbij vertellen dat ik me niet helemaal ok voel. Ik ga het dit keer ook bij de vk aangeven (had ik bij m’n dochter niet gedaan en heb ik spijt van). Ik vind mezelf ook even helemaal geen leuk persoon! Terwijl ik normaal altijd zo vrolijk, energiek en positief ben, dat is nu ver te zoeken 😂! Ik zeg ook steeds tegen m’n man van ajb hou vol. Hieronder zit er echte ik nog. Dit zijn nu even de hormonen die je ziet! We maken er maar een grapje van maar het is pittig. Echt overleven zo voelt elke dag! You got this! 💪🏻

Allereerst: je gevoelens en gedachten zijn niet gek en mogen er zijn. Zwanger zijn is niet niks en als je niet weet wat je kunt verwachten kunnen de klachten als een mokerslag aankomen. Dat dit een negatieve invloed op je stemming heeft is daarbij een vervelend, maar logisch gevolg. Probeer jezelf te onschuldigen hierin en tegen jezelf te zeggen dat deze gevoelens en gedachten er mogen zijn en dat deze niets iets zeggen over wie je bent of hoe het gaat zijn als je kindje er straks is. Voor je zwanger werd had je waarschijnlijk bepaalde verwachtingen en deze blijken anders te zijn dan je had gehoopt. Wellicht geeft het hoop dat dit slechts tijdelijk zal zijn ❤️ Bovenstaande is ook bij mezelf van toepassing. Ik dacht dat ik super gelukkig zou zijn als ik zwanger zou zijn, want het is een wonder als je dat mag meemaken. Ik vind het gewoon echt niet leuk... Ben vaak verdrietig en heb depressieve gevoelens en gedachten. Ik lig het liefst dagenlang op de bank. Het huishouden haalt me in. Zal ik wel een goed moeder kunnen zijn? Hoe kan ik de chaos handelen? Ik had gehoopt op een roze wolk te zitten en te genieten van deze periode. Een band met het kindje voel ik ook nog niet en voel me zó schuldig. Ik durf hierover niet met anderen te praten, maar ik denk dat dat voor ons beide wel een goede tip zou kunnen zijn. Mocht je een keer willen praten mag je me toevoegen