Nipt test.

Ik ga ook weer voor de NIPT, bij de vorige zwangerschap helaas een afwijking en ook een zwaar afwijkende echo. Het was een enorm zware tijd, maar ik was blij het te weten in plaats van dat ze op een x moment in de zwangerschap of bij de geboorte overleden was.

Wat hadden ze gevonden?

Helemaal mee eens.. zo denk wij er ook over. Afgelopen vrijdag is bij mij al bloed afgenomen en als het goed is krijgen we eind volgende week de uitslag van de NIPT

Ja, ik ga het doen en alles laten testen. Ik ga daarvoor naar België, waar ze alle 23 sets chromosomen testen én nevenbevindingen

Down, uit de vlokkentest bleek een speciale variant en de echo's lieten een grote nekplooi zien (8mm) en vocht in het buikje. Volgens de arts was het afwachten totdat ze zou komen te overlijden.

Wat heftig zeg! Heel verdrietig.

Nee wij doen het niet. Het zou voor ons niks veranderen aan het vervolg van de zwangerschap, dus zeker niet afbreken.

Wij hebben de NIPT wel gedaan. Wel enkel de 3 syndromen/tests op chromosomen. We vonden met de nevenbevinden teveel mits en maren waardoor we dachten dat daar anders teveel onrust gecreëerd werd

Wij doen geen nipt. De uitslag kunnen we niets mee en het brengt alleen maar onrust met zich mee. Het kindje weghalen is voor ons sowieso geen optie ivm geloof.

Is meningsverschil over als het gaat om ernstige afwijkingen en tot een bepaalde termijn

Een meningsverschil in het geloof bedoel je? Dat kan hoor, maar zonder duidelijkheid daarin zou ik het iig niet doen. Daarnaast heb je alsnog niet zoveel aan de uitslag. De nipt is niet geeft geen betrouwbaar beeld en de vervolgonderzoeken die nodig zijn, waarin het natuurlijke proces wordt verstoord, sta ik persoonlijk helemaal niet achter. Zeker omdat het voor mij bijna 3 jaar duurde om überhaupt zwanger te worden 😊

Maar, ik heb een hele serieuze vraag. Eigenlijk voor iedereen die de nipt niet gaat doen. Stel, als je wel de nipt zou doen en er komt uit dat je kindje een ziekte heeft waardoor het niet levensvatbaar zou zijn en dus tijdens de zwangerschap of rond de geboorte zou overlijden. Zou je dat dan niet vooraf willen weten zodat je er: of vroegtijdig afscheid van kunt nemen om zo je kindje niet te laten lijden, of zodat je afscheid kunt nemen van je kindje in de wetenschap dat het niet levend ter wereld komt? Het lijkt me namelijk vreselijk om je kindje te verliezen terwijl je dat niet vooraf weet. En bij het stukje geloof; denk je niet dat jouw God het goed zou vinden als je een kindje uit liefde laat gaan om het zo te behouden voor lijden? Als je de nipt niet doet omdat de uitslag niets gaat veranderen in je keuze om de zwangerschap sowieso voort te zetten, ga je dan wel de 13 weken echo doen? En de 20 weken echo? Of doe je die wel, maar dan zonder de consequenties die er aan kunnen zitten, omdat het leuk is om nog een echo te krijgen? En waarom zou het in je keuze iets uitmaken hoe lang je bezig bent geweest om zwanger te raken? Ik vind namelijk dat er zo nonchalant soms gedaan wordt over de 3 grootste onderzoeken tijdens de zwangerschap. Het zijn de 3 grote ijkpunten die je de meeste medische informatie over je kindje geven. Niet iedere verloskundige/ verloskundigenpraktijk heeft iemand die gecertificeerd is om de 13 en 20 weken echo te doen, dus geen garantie dat bepaalde (ernstige) afwijkingen wel gevonden worden tijdens reguliere echo's. Kijk, meestal is de uitslag van de 13 weken echo goed. En meestal zijn de medische echo's ook goed. Maar stel dat het niet goed is... Ben je dan liever vooraf voorbereid op een overlijden of een leven vol aanpassingen, of zie je wel hoe of het gaat met alle gevolgen van dien? Of nog erger, zou je kunnen leven met het idee dat er soms al iets aan een bepaalde aandoening in je buik te doen is, maar dat je dat niet hebt gedaan omdat je het niet wist? Welke keuze je ook maakt, het maakt mij echt niets uit. Ik ga je mijn keuze niet opdringen. Maar ik hoop wel dat ik een aantal mensen aan het nadenken heb gezet en dat die mensen een keuze maken waar ècht over na is gedacht. Dus niet alleen; "ik ga een kindje toch niet laten weghalen", maar dan ook; "ik ben me bewust van mogelijke gevolgen van die keuze". Ik ben heel benieuwd hoe jullie hier tegenover staan.

De uitslag geeft 99,1% zekerheid. En je bent niet verplicht vervolgonderzoeken te doen. Iedereen kiest voor zichzelf, alleen zeggen dat je niet zoveel aan de uitslag hebt klopt natuurlijk niet.

oke maar dan heb je de uitslag dat er iets is, vervolgens gaan die artsen niets doen omdat je daar wel vervolgonderzoek voor nodig hebt, toch? Dus dan heb je uiteindelijk alsnog niets aan de nipt behalve extra zorgen/stress wat niet goed is voor de zwangerschap.

Tuurlijk ben ik me bewust van de mogelijkheden, je doet alsof mensen die de keuze maken om het niet te doen zomaar wat roepen. Uit een snel getypt berichtje kun je niet iemand zijn gedachtegang halen. Ik laat inderdaad ook geen 13-weken doen, alleen de 20 zodat ik zelf het kindje kan zien en enigzins ben voorbereid op de komst. Is een ernstige afwijking minder erg als je het eerder weet? Is het echt beter om voorbereid te zijn als je vooraf weet dat je gaat bevallen van een levenloos kindje? Het verwerkingsproces komt meestal pas erna, als het 'echt' is. En ja, ik denk dat de trajectlengte of het (on)gemak van zwanger worden degelijk invloed kan hebben op bepaalde keuzes en hoe je tegen de zwangerschap aankijkt. Ik denk dat het heel veel bewustzijn creëert in hoe bijzonder het eigenlijk is dat je een kindje mag krijgen en niet alles zo vanzelfsprekend is. Ik vind juist dat men soms erg nonchalant is over het aantal testen wat je kunt doen, zonder er enige secondes bij stil te staan wat de impact kan zijn. Ja je krijgt veel info, maar er gebeurt ook veel. Het kan geen kwaad om af en toe sceptisch te zijn. Mijn gyn heeft zelf gezegd dat ze maar wat doen, om erachter te komen wat werkt. Stel ze maar eens wat kritische vragen, zij weten ook niet alles. Vergeet ook niet dat dingen kunnen worden gemist bij de 20-weken en er ook allerlei complicaties kunnen ontstaan bij de bevalling die er alsnog voor zorgen dat je totaal onvoorbereid naar huis gaat. We kunnen het leven eenmaal niet sturen, ook al doe je 100 grote onderzoeken. Hopelijk ben je je daar bewust van. Wel kunnen we ons best doen om tot de bevalling ervoor te zorgen dat het kindje zo gezond mogelijk ter wereld komt. Of dat nu in de vorm van vitamines of tests is, uiteindelijk kiest een ieder daar zelf voor. En dat is helemaal prima, ook al strijkt het niet altijd met de keus van een ander.

Wij hebben het bij de eerste niet gedaan puur om “wat ga je met de uitslag doen” en het kostte toen ook nog geld. Nu is het gratis en twijfelden we weer maar nu wel gedaan. We doen de gewone NIPT omdat we hebben nagedacht over de 3 afwijkingen die je kan hebben, mijn verloskundige vertelde dat in geval van de 2 ergsten je dit ook met een medische echo kan bevestigen en dat is voor mij een prima idee. (De vlokkentest of vruchtwaterpunctie lokt mij totaal niet) In geval van down gaan we er toch geen actie op ondernemen. We doen bewust geen nevenbevindingen want dit maakt het voor mij veel te ingewikkeld en stressvol.

De NIPT is nog maar vrij recent een ding en de 13 weken echo is nog steeds een studie. Tot een paar jaar terug deden we alleen maar de 20 weken echo en doe vertelt je naar mijn idee genoeg om je medisch voor te bereiden. Ik zelf zie dat mensen die de testen wel doen er soms wat te nonchalant mee om gaan, want “het is alleen maar een buisje bloed”, maar wat als er wat uit komt? Dan is het echt meer dan een buisje bloed en hoe veel stress levert je dat op in je hele zwangerschap? Want als je een kind met down krijgt weet je niet of je een kind met down krijgt die nog enigzins kan mee doen in de maatschappij of een kind met een meervoudige ernstige beperking die zijn hele leven alleen maar op bed ligt te snoezelen. Ik denk niet dat je je daar op kan voorbereiden. Daarnaast kan er ZO VEEL mis gaan bij de bevalling en zijn er ZO VEEL afwijkingen die je niet kan testen. Dus hoe zorgeloos wordt het van al die testjes? Het geeft mij persoonlijk heel veel stress. Ik heb de NIPT en 13 weken bij de eerste niet gedaan en toen had ik totaal geen stress en nu doe ik ze beide ik zit elke dag na te denken over wat de uitslag gaat zijn..

Wij hebben de nipt + nevenfuncties gedaan. De nevenfuncties puur uit nieuwsgierigheid. De 3 grootste afwijkingen gedaan omdat ik nu al wil weten of mijn kindje levensvatbaar is of niet. Ik wil niet 9 maanden lang een kind dragen en baren om het vervolgens te verliezen. Ik zou het dan liever met 10 weken al willen weten zodat ik er vroegtijdig afscheid van kan nemen. Hoe mij dat zal afgaan? Geen idee… gelukkig nog nooit meegemaakt en hoop ook deze keer weer op een positieve uitslag. Tweede keer zwanger raken heeft ook een lange tijd geduurd icm een fertiliteitstraject in het ziekenhuis. Dit heeft totaal geen invloed op de keuze om een nipt test te doen. Als mijn kindje zo ernstig gehandicapt is dat het niet levensvatbaar is en of tijdens de zwangerschap of vroeg na de geboorte zal overlijden wil ik dat nu weten. Het is vreselijk, na zoveel tijd weer opnieuw te moeten beginnen maar het is niet anders. Zo denk ik erover en ik denk dat ik mezelf dan veel pijn en verdriet bespaar (naast de pijn en verdriet die ik zal hebben om er vroegtijdig afscheid van tr moeten nemen) Ik denk dat het rouwproces me iets makkelijker af zal gaan met 10 weken dan met 9 maanden of een al geboren en volmaakt babytje.

Maar Amina123 en Akvh16 jullie hebben wèl heel goed over nagedacht over de voors en tegens. Jullie hebben ook wel gelijk dat mensen er soms veel te gemakkelijk over denken. Want het is idd niet alleen maar een buisje bloed. Het was ook echt geen persoonlijke aanval oid op jou Amina, dat wilde ik ook nog even kwijt. Ik denk wel echt dat het fijner is om voorbereid te zijn op een kindje dat niet levensvatbaar is. Mijn dochter bleek niet levensvatbaar en ik ben heel blij dat ik me daar zelf goed op voor kon bereiden, maar ook dat ik haar lijden kon voorkomen. De tijd tussen dit weten en geboorte is voor mij heel waardevol geweest. Het verwerkingsproces na haar geboorte is daardoor veel rustiger voor mijn gevoel. Ik ben ondertussen 41 en heb er zelf jaren over gedaan om zwanger te mogen raken en uiteindelijk is dat via ivf gelukt, maar als ik nu wederom bij 1 van de onderzoeken te horen krijg dat er iets ernstig mis is bij mijn kindje, dan zal ik een zwangerschap wederom afbreken.

Vandaag de uitslag van de NIPT + nevenbevindingen terug gehad. Beide resultaten positief (of negatief net hoe je het bekijkt) er waren geen bijzonderheden gevonden😇. Nu donderdag de 13wkn echo🤞