He meiden,
Ben benieuwd naar jullie mening:
Mijn schoonmoeder toont totaal geen betrokkenheid in ons leven en het leven van haar zoon/mijn partner. We zijn nu ruim 5 jaar samen en ze heeft ons nog nooit te eten gevraagd oid. Als we met elkaar zijn voor kerst etc, praat ze voornamelijk over zichzelf en toont weinig interesse.
Toen wij in juni een miskraam hadden, reageerde ze hier naar mijn mening heel koel en totaal niet empatisch op (zei dat als het kindje van ons was geweest, het wel bij ons was gebleven en dat het zo moest zijn).
Nu ik opnieuw zwanger ben en mijn partner dit aan haar vertelde, reageerde ze met "oh leuk. Ik wil wel een vaste oppasdag". Sindsdien (ruim 4 weken terug) heeft ze geen enkele keer contact gezocht of gevraagd hoe het gaat. Ze heeft zelfs niet gereageerd op de echo foto die mijn partner haar afgelopen donderdag stuurde.
Ik vind dit echt bizar. Mijn ouders zijn heel betrokken en warm, en zij is echt het tegenovergestelde vind ik. Koud en empathieloos. Mijn partner zegt dat hij weet hoe zijn moeder is en dat hij geen verwachtingen van haar heeft. Ik kan hier ook met m'n hoofd niet bij: dat je van je eigen moeder niet meer kan verwachten dan dit. Het leidt ook tot discussie tussen ons. Voor mij is het namelijk inmiddels op een punt dat ik denk: waarom zou je een vaste oppasdag willen en wel leuk/enthousiast doen als de kleine er eenmaal is, terwijl je nu totaal niet betrokken bent bij het leven van je zoon en de zwangerschap? Het voelt niet oprecht voor mij en ik heb er veel moeite mee. Ik heb wel gezegd dat ik nooit zal zeggen dat ze niet hoeft te komen ofzoiets, maar ik heb inmiddels wel echt een sterke (negatieve) mening ontwikkeld over hoe zij is als persoon.
Wat vinden jullie hiervan? Iemand tips of adviezen?