Schoonmoeder vertoont nu al claimerig gedrag

Ik denk vooral dat je vriend een beetje meer rekening met jou moet houden en wat minder met zijn moeder. Jij komt op de eerste plaats en jullie doen samen de zorg voor je kindje. Zijn moeder staat daar geheel buiten. Je mag best zeggen dat je het fijn vindt dat ze zo geïnteresseerd is, maar dat je het niet fijn vindt dat ze aan je buik zit en daar zo'n druk op legt. Ook kun je rustig aangeven dat jullie de zwangerschap met z'n tweeën doen en dat je graag alleen je vriend bij deze afspraken wilt hebben. Ik zou dit ook zo tegen je vriend zeggen, want hij is volgens mij een beetje verblind door zijn moeder. Dat jij beschermend bent naar je kindje is heel normaal, je beschermt momenteel jezelf èn je kindje èn jullie grenzen en dat is best belangrijk.

Ik kan je vertellen dat het oer moeder gevoel alleen nog maar sterker en sterker zal gaan worden. En ik vind niet dat je overdrijft. Ik krijg ook de kriebels bij het lezen van je verhaal. Ik heb zelf ook het eea al meegemaakt met mijn schoonmoeder mbt mijn kind en de irritaties bij aankomend kind zijn ook al begonnen. Ik heb nu al angst over hoe het gaat zijn straks na de geboorte, door eerdere ervaring. Mijn partner is ook zo'n zelfde soort zoon als jouw partner. Bij ons heeft dit echt enorm gebotst. Ruzies en onbegrip. Ik gaf mijn grenzen aan, maar er werd naar mijn gevoel niet of te weinig naar geluisterd. Ik had naar zijn mening geen respect voor haar. Zij kan ook zo'n zieliggevoel bij mijn partner oproepen. Naar mijn schoonmoeder kon ik niet goed mijn grenzen aangeven. Dat ga ik deze keer zeker anders "proberen" te doen. Ik hoop dat het mij lukt. Inmiddels kent ze mij nu ook wel beter en zal ze hopelijk iets voorzichtiger met mij omgaan. Want naarmate de tijd heb ik wel weer mijn tanden kunnen laten zien. Door de hormonen ben ik veel softer en laat ik makkelijker over mij heen lopen. Maar consequent grenzen aangeven zal uiteindelijk mij en mijn kindje helpen een fijne eerste tijd te hebben. Ik heb het bij mijn 1e kind de kraamperiode en de eerste maanden echt verpest gevoeld door mijn schoonmoeder en mijn partner die zijn moeder o zo belangrijk vond. Zij was belangrijker dan hoe ik mij voelde was mijn ervaring. Probeer dus echt bij alles waar je je nu al naar over voelt, bespreekbaar te maken. Uiteindelijk als het echt te ver gaat, ook bij je schoonmoeder. Het is jouw kindje en jij bent de moeder. Jij weet precies wat goed voor je voelt en wat niet. Als je je grenzen niet aangeeft, kun je deze irritaties voor altijd met je meedragen. Dat wil je niet...

Ik ga er vanuit dat je partner altijd al zo’n band heeft gehad met zijn moeder. Dus dat het zichtbaarder zou worden als je in verwachting bent van jullie kind/haar klein kind.. ja dan gebeurt dit. Ik denk dat je zelf duidelijk je grenzen moet aangeven. Jij hoeft jouw shirt niet omhoog te doen als zij daar om vraagt. Je kunt ook nee zeggen. Of het gewoon niet doen. Het is jouw lijf. Met die echo.. misschien kun je het navragen? Als er wel 2 personen mee mogen, waarom niet? Groei echo’s zijn gewoon extra check-ups. En als je er meerdere krijgt, kun je een andere keer toch je eigen moeder ook meenemen? Als je het evenwichtig wilt houden. Er zit gewoon veel verschil in personen. De een houdt zich op de achtergrond en de ander is aanwezig.. Ik kan me voorstellen dat jij dit, zeker met extra hormonen, niet zo goed trekt. Blijf praten met je partner en spreek jouw gevoel uit. Maar zorg dat het jouw gevoel is. En geen verwijten. Want het is en blijft zijn moeder, met wij hij gewoon een hele sterke band heeft. Een schoonmoeder heeft net zo veel “rechten” als een eigen moeder. En dat is makkelijker als je met beide goed kunt opschieten.. en ik heb het voorrecht om me in die positie te bevinden. Maar het is niet fair om alleen schoonmoeder de schuld te geven. Jullie zullen samen moeten werken, samen water bij de wijn moeten doen. En soms is iets een harde grens. Die mag je goed bewaken. En daar hoeft geen water voor bij de wijn. Dan is nee gewoon nee. Succes in ieder geval, want makkelijk is dit niet.. Maar laat dit niet het begin van het einde zijn. Menig koppel gaat uit elkaar (mede) door dit soort dingen. Uiteindelijk. Omdat ze niet communiceren, maar verwijten maken.

Dit verhaal is zo herkenbaar! Ik heb dit ook gehad bij ons eerste kindje. Is het toevallig ook haar eerste kleinkind? Ik heb het idee dat oma’s het weer beleven alsof ze zelf een kind krijgt. En ja, dat is super benauwend! Achteraf heb ik heel veel spijt dat ik mijn grens hier niet duidelijk genoeg in heb aangegeven want het staat me nu voor altijd bij. Hormonaal of niet, het doet je wat. En hierin mag je begrenzen. Het is nog extra alleen wanneer je vriend zich er niet in kan vinden. Dit had ik ook toen. Wij zijn er zelfs even voor in therapie gegaan omdat hij het niet vanuit mijn kant kon bekijken. Hele duidelijke grenzen stellen dus :). Nu jullie een kindje krijgen moet hij jou op 1 zetten, niet je moeder

Misschien helpt het om eerst te bedenken waar jij je fijn bij voelt en dan te communiceren aan haar wat wel en niet goed voelt. En ook met je vriend. Aan het einde vd zwangerschap komen de controles vaker en kan ze misschien een keer mee? Gelukkig woont ze niet om de hoek... Opmerkingen als: zorg goed voor mijn kleinkind ' kan je best pareren met: ik zal er voor zorgen alsof het mijn eigen kind is! Maak irritaties bespreekbaar met haar zelf en niet met je vriend dan zit hij er tussen. En v Betrek haar op jouw manier/timing. Dus op jouw eigen tijd info delen die jij wil delen ipv dat zij vraagt naar info die je niet wilt delen voorkomt opdringerigheid.