Gister ben ik erachter gekomen dat er weer een nieuw wondertje in mijn buik. Mijn zoontje van 2 & ik zijn onafscheidelijk en altijd samen. In zijn zwangerschap zijn er een aantal dingen gebeurd waardoor ik mij heel bang, alleen en lelijk heb gevoeld.
Ondanks dat ik ongelofelijk blij ben dat ik weer zwanger heb mogen raken en dat mijn kleine vriendje nu grote broer word voelt het ergens ook heel dubbel. Ik ben bang dat de zwangerschap weer zo zou verlopen als eerst omdat dit mijn enige associatie hiermee is. Ook voelt het ergens gek dat m’n zoontje en ik altijd met z’n 2en waren en er nu opeens iemand bij komt en voel ik me toch best schuldig naar hem? Overigens zijn de papa en ik nog steeds samen hoor alleen hij is veel weg en aan het werk.
Is dit herkenbaar bij andere mama’s en hoe zijn jullie hier mee om gegaan?