Uitgaan van miskraam of gewoon genieten?

Ik herken je angsten wel. Bij mij wisselt het echt om de paar uur hoe ik me erover voel, dat zal vast wel een hormoon-dingetje zijn. Ik sta soms ‘s ochtends op en dan voel ik me de gelukkigste persoon ter wereld, en dat kan van het ene op het andere moment zomaar omslaan naar een gevoel alsof alles mis gaat gaan, en ik er helemaal niet klaar voor ben. Ik vind dat zelf ook heel lastig. Ik heb dus geen specifiek advies maar misschien helpt het om wat herkenning te vinden 😘 Ik probeer extra te genieten van de momenten dat ik me goed voel, en op de momenten dat ik me niet goed voel probeer ik te onthouden en mezelf er bewust van te maken dat dit ook weer een emotie is die voorbij gaat. En dus niet de “waarheid” is. Als je begrijpt wat ik bedoel 😊

Dankjewel voor je reactie. Wat mooi dat je er op die manier mee om kunt gaan. Ik herken het sterk wisselen van emoties ook wel. Het goede gevoel saboteer ik meestal door de negatieve gedachten. Het ervan bewust zijn dat deze emoties ook weer zullen overgaan kan wel troost bieden denk ik. Vervelend dat jij hier ook last van hebt, maar ik vind het fijn om te weten dat ik er niet alleen in ben.Ik heb er zeker wat aan dus dankjewel!

Er vanuit gaan zou ik zeker niet, maar het verdrietige is natuurlijk dat het voorkomt. Ik heb het zelf 4x gehad, dus ik durf nu na mijn positieve test echt amper iets te geloven (hoewel het nu anders voelt en ik ineens hoop heb). Maar dat is niet perse iets wat iedere vrouw overkomt! Maar het wachten is ook zo tergend lang, ik begrijp je zo goed. Je kan 100x horen dat je maar iets leuks moet doen, maar dat kan niet altijd en is ook gewoon lastig. Ik vond het fijn om er vooral over te praten met mensen om me heen (of anders hier als dat lastig gaat). Veel zullen in hetzelfde schuitje zitten... Die symptomen zijn ook stom, want die komen ook zo vaak pas vanaf 6 weken (of echt nog later als je 'geluk' hebt). Dat maakt het ook moeilijk. Hoop dat je de tijd een beetje doorkomt!

Jeetje wat heftig 4 keer een miskraam. Ik hoop heel erg dat het deze keer goed komt voor je. Praten helpt inderdaad wel, maar wij houden het voor onszelf tot we iets zekerder zijn. Ben blij met dit forum en jouw reactie. Het helpt, dus dankjewel

Oh ik herken je verhaal heel goed! Volgens mij zijn we dan precies even ver, mijn eerste echo is ook op 16 september en ik ben dan ook precies zo ver! Ik moet zeggen dat ik het ook allemaal erg spannend vind, maar dat het zo lastig is dat je eigenlijk niks kan doen! Hoe staat je partner er in? Wellicht dat erover praten wat onrust wegneemt? Ik heb het zelf ook al met een vriendin gedeeld, verder vertellen we het tegen niemand. Zij heeft twee kindjes en een miskraam gehad. Ik vond het heel geruststellend om met haar te praten en er achter te komen dat iedereen dit gevoel heeft en wat haar ervaringen waren. Sorry dat ik je niet meer gerust kan stellen, maar voor mij was dit erg fijn😊

Ik heb echt precies hetzelfde! Ik heb 3+ jaar in traject gezeten en nu eindelijk voor het eerst zwanger. Mijn eerste echo staat gepland op 17 sept, dan zou ik 7+5 zijn. Ik ben zo bang dat het misgaat. Vooral omdat ik alleen die irritante menstruatiekrampen voel als “symptoom” en wat sneller moe, maar heb ook drukke weken op werk. Ik knijp elke dag in mn borsten om te kijken of ik iets voel, maar nee. Ik ruik aan van alles in de hoop misselijk te worden, maar helaas 😂 hoe komen we deze weken doorr??

Oh, ik begrijp je zo goed! Hier ook 16 september echo, dan ben ik 8+1 ongeveer. Ik vond met m'n zoontje de eerste weken ook zooo lang duren en kan me nu dus haast niet voorstellen dat ik zonder moeite twee kindjes mag krijgen... terwijl er dus eigenlijk zoveel miskramen voorkomen. Volgensmij hebben alle pril zwangere vrouwen hier hun onzekerheden over. Allemaal dezelfde wens en dus ook, dezelfde angst. Echt eventjes doorbijten dus, denk ik. Voor nu ben je zwanger, wat er in de toekomst gebeurd... daar ben je sterk genoeg voor om daar op dat moment mee te dealen 💖

Ik begrijp je enorm, hier 19 september de eerste echo van onze eerste kindje. Ik ben ook enorm bang dat er straks niks op de echo te zien is.. Ik ben nog nooit zwanger geweest dus het is heel moeilijk om te genieten. Hopelijk is alles goed met de eerste echo en mag het genieten beginnen 🫶🏻

Ik begrijp je volledig. Bij mijn vorige zwangerschap (middels ICSI)kon ik het ook amper geloven. Ik had ook 0 symptomen (enkel moeheid en dat ik geen koffie meer lustte). Om mij heen hoorde ik alleen maar "oh ben maar blij dat je niet ziek bent!" terwijl je juist íets wil voelen, om het idee te hebben dat het goed zit. Ik pakte alle statistieken erbij. Maar het helpt je echt helemaal niets. Bij mijn vorige zwangerschap duurde het lang voordat ik echt kon ontspannen. Ik denk pas vanaf de termijnecho. En het werd pas "echt" toen ik een buikje kreeg. Maar: alle gevoelens zijn ok. Je mag het spannend vinden. Bang zijn dat het misgaat. Zolang je het maar niet de overhand laat nemen. Dus praat er vooral over. En luister vooral ook naar alle verhalen die wél goed gaan. En haal daar je kracht uit.

Bij de wens komt ook de onzekerheid wanneer je zwanger bent. Maar 2 streepjes nu is al een stap verder dan het ene streepje van de maand ervoor😘 Ik voel ook die onzekerheid hoor, afleiding zoeken helpt heel erg. Ik heb net sinds 2 dagen een positieve test voor ons 3e kindje. De eerste 2 hebben we via het ziekenhuis dus het is wel een verrassing en voelt daardoor soms wat “gammel” omdat we geen hulp hebben gekregen bij deze. Maar de dagen gaan vanzelf voorbij. Lekker goed voor jezelf en je lichaam zorgen en ontspanning zoeken waarin je er niet de hele tijd aan denkt (een boek lezen of een luisterboek terwijl je wat met je handen doet helpt mij heel erg) Symptomen zijn er nu nog niet. Bij mij beginnen die rond 6 a 7 weken zwangerschap en dan wens je ze echt weg😂 maar ik heb meerdere vrouwen in mijn omgeving die niets voelen. Helemaal niets. Doe mij dan maar een beetje misselijkheid idd🤭

Dankjewel voor je reactie. Wat toevallig dat we even ver zijn! M'n vriend is te nuchter voor dit soort dingen haha. Kan met hem praten hoor, maar begrijpen doet hij niet. Ik de het toevallig ook met alleen een vriendin, maar zij heeft zelf geen ervaring met zwangerschappen. Het is fijn te lezen dat ik niet de enige ben die het spannend vindt

Zo herkenbaar!!! Geeft je werk wel wat afleiding?

❤️

Ik voel je, hier 24 september de eerste echo van onze eerste kindje. Ik ben ook enorm bang dat het uitloopt op een miskraam. Ik ben nog nooit zwanger geweest dus het is heel moeilijk om te genieten. Probeer veel afleiding te zoeken al gaat dat ook niet altijd even makkelijk. Hopelijk zal alles goed komen 🍀