Uitgaan van miskraam of gewoon genieten?

Dit is mijn eerste zwangerschap. Ik hoor ontzettend veel verhalen over miskramen om me heen. Van mezelf ben ik al een beetje een angsthaas en ik merk dat ik heel gespannen ben. Ik vind het lastig om te genieten van deze prille zwangerschap en heb continue in m'n hoofd dat het vast zal uitlopen op een miskraam. Symptomen heb ik ook nauwelijks dus het voelt ook niet echt dat ik zwanger ben. Ik ben echt de dagen aan het aftellen tot de eerste echo (16 september. Dan ben ik als het goed is 7+4 weken). Ik word er verdrietig van me zo te voelen en baal van mezelf. Het zal vast ook te maken hebben met dat ik had verwacht op een roze wolk te zitten. Hebben anderen hier misschien ook last van?