Voel mij mezelf niet meer

Hier precies hetzelfde en ik ben 8+4 weken .. ik probeer mezelf dan te forceren om even buiten een frisse neus te halen maar ik ben echt niet te genieten . Ben heel de dag op bed of op de bank! Hou vol mommy.. we got this

Hier ook. Ik ben 9+1 weken en het wordt er niet beter op 🙈 Mij is gezegd: kijk niet te veel in het vooruit, maar leef per dag. Het gaat over maar je weet niet wanneer, dus probeer letterlijk per dag te leven anders lijkt het helemaal uitzichtloos. Je moet je bedenken dat je ziek bent, alsof je een zware griep hebt. Als je dan iets leuks krijgt of ziet, is daar ook geen ruimte voor in de hoofd. Dit helpt mij deels te relativeren en de dagen wat door te komen.

Ja, hier nog een! Zelfs gedachtes als ‘waar ben ik aan begonnen..’ maar het gaat voorbij. Had het bij de eerste ook.

Helaas heel herkenbaar. Nu 11+5 weken zwanger maar al sinds 6 weken elke dag onwijs misselijk en overgeven. Ik begin nu wel een beetje hopeloos te worden en vraag me af of het echt nog beter gaat worden…

Heel herkenbaar. Ik ben nu 11+1 en voel me al weken zo. Normaal douchen lukt me niet eens. Het gaat voorbij. Dat is het enige wat ik elke dag denk. Mijn vorige zwangerschap heb ik namelijk ook zo ervaren. Maar klagen, huilen, lachen, alles mag. Veel succes en sterkte!

10+2. Ik ben al weken aan huis gekluisterd. Geen motivatie of zin om ook maar iets te doen

Wel heel fijn om dit allemaal te lezen. Ik voelde me al best somber/alleen door al dit soort klachten. Erg moe, totaal futloos en erg emotioneel en helaas weinig begrip van man lief. Ik hoop dat het met het 2e trimester wat beter word 🙈

De eerste weken van de zwangerschap kunnen echt pittig zijn. Het is belangrijk om te weten dat je niet alleen bent – veel vrouwen ervaren dit. Zelf ben ik nu 9 + 1 weken zwanger en heb soortgelijke klachten. Het kan echt voelen alsof je jezelf een beetje kwijtraakt, en dat is oké. Probeer jezelf niet te hard te veroordelen hiervoor. Je lichaam ondergaat gigantische veranderingen en doet het werk van twee! Wat bij mij soms helpt, is kleine momenten van rust pakken, hoe moeilijk dat ook is. Misschien kan een rustgevende thee, frisse lucht, of een rustig momentje op de bank je even een beetje verlichting geven.. Probeer in de tussentijd mild voor jezelf te zijn en te beseffen dat je een geweldige klus aan het klaren bent. Je bent niet alleen hierin, en het is volkomen normaal om je nu zo te voelen!

Heel herkenbaar! Heb het ook vanaf week 6 en zit nu in week 8. Douchen alleen al voelt als een opgave door de misselijkheid en vermoeidheid. Koken lukt me al weken niet meer en ik kom ook niet veel buiten (hoewel ik dat wel echt probeer als het even gaat, want frisse lucht doet toch goed!). Partner gaat ook boodschappen doen etc. De uitspraak "als dit is hoe het voelt dan blijft het bij 1" is ook al gevallen. Toch heb ik het er met een vriendin over gehad en die zei dat ze toen precies hetzelfde ervaarde en zei. Het gaat voorbij, maar we mogen even extra zacht voor onszelf zijn. We zijn niet niets aan het doen, er groeit een mensje in ons ♥️

Herkenbaar, ben nu 8+4 en zo enorm vermoeid de hele tijd. Heb de afgelopen weken ook alles wat ik buiten werk had afgezegd. Ik trek dat simpelweg niet. Douchen wat velen hier al benoemen, ik zie er als een berg tegen op. Net als de boodschappen, het huishouden en werk.. kom gelukkig nog wel 2-3x per dag buiten, omdat we een hondje hebben dat wel naar buiten moet. Op dit moment ook de hoop dat het over een paar weken weer beter gaat zijn.

Herkenbaar. Ben nu 10weken en 6 dagen. Mijn vriend roept het al bijna 6 weken dat hij de oude mij mist. Naja mn vriend, ik geloof dat hij me vandaag aan de kant gezet heeft, omdat we weinig tijd samen doorbrengen vanaf ik zwanger ben. (We wonen niet samen hij moet zn huis nog verbouwen en zijn iets langer dan 10 weken samen..) Moe zijn na het werk, ook op vrije dagen zijn mijn huishoudelijke taken al genoeg om daarna op de bank te gaan liggen om bij te tanken.. Ach ja, ze zeggen dat het in het 2e trimester beter gaat🤞🏼

Hey, ik zit momenteel mijn tweede zwangerschap en ik moet zeggen dat ik opnieuw ontzettend heb afgezien tot week 10. Ben nu 11 weken en mijn vermoeidheid is aan het afnemen en de misselijkheid is weg, enkel hele vieze geuren kan ik nog niet aan. En bij mijn eerste zwangerschap was het ook met 12 weken ineens stukken beter. Dus ik hoop dat het je een beetje kracht geeft, bij de meeste zwangerschappen gaat het zoveel beter in de tweede trimester.

Hoi Kimmy, Ik herken je gevoel. Ik zit in mijn 4e zwangerschap van hopelijk een 2e kindje. Ik heb van de verloskundige de tip gekregen om suprimal te gaan slikken. Het is een reistablet maar het haalt de ergste misselijkheid bij mij weg waardoor ik iets meer kan eten waardoor ik ook weer iets meer energie heb. Ik hoop dat je er wat aan hebt! Mocht je behoefte hebben aan meer contact stuur gerust een berichtje. Met iemand er over praten kan je ook wat meer rust geven :)

Wat een lieve berichten allemaal!! Heel erg bedankt, en zo vervelend om te lezen dat er zoveel van jullie ook last van hebben maar tegelijkertijd ook heel fijn om te lezen. 😇😇

Hartstikke herkenbaar alles wat je beschrijft.. ik heb nu enesafene zetpillen via de huisarts aangevraagd en voel me weer mens nu wat de misselijkheid betreft dan 🙃 je kunt deze ook onder suprimal (reistabletjes) kopen & is veilig voor het kindje 😘

Wat ‘fijn’ om te lezen dat ik niet de enige ben.. dit is mijn 2e zwangerschap & ik ben nu ook al een week + wat losse dagen tussendoor bij huis wegens dezelfde klachten als wat jullie beschrijven.. douchen is al te veel! Zijn er meer dames die op dit moment niet aan het werk zijn? De misselijkheid neemt gelukkig wel wat af nu, maar bij mijn dochter hield dit tot 20 weken aan 🍀

Ik ben nu zelf 10 weken zwanger. Ik voel mezelf ook al weken niet mezelf. Heel moe, dan weer misselijk, dan weer buikpijn, slapeloosheid en het dan weer warm dan weer koud hebben. Mensen zeggen ook, je ziet er niet fit uit. Nee, dat ben ik ook echt niet. Ik word er gewoon chagrijnig van en denk steeds, ja ik ben dankbaar. Toch vind ik dit ook oprecht een rottijd. Ik kan niet genieten nu. Hopelijk gaat het tweede trimester mij beter af.

Hier ook de 2e zwangerschap en ziek thuis. Werk nu weer een paar uurtjes maar mijn concentratie is slecht en ik merk dat ik mentaal echt minder "stabiel" ben dan tijdens de eerste zwangerschap. Lichamelijk gaat het iets beter maar ik kan niet echt genieten en steeds denk ik: maar ik ben toch blij? Waarom voel ik me dan zo. Hormonen doen een hoop met je.... En met een rondlopende peuter die aandacht vraagt is het ook heel anders dan de eerste keer natuurlijk.