Wachten op miskraam

Wat heftig om mee te moeten maken! Voelde het wel allemaal goed voordat je naar de echo ging, aangezien je geen klachten ervaarde ? Heel veel sterkte voor jou!

Het voelde inderdaad allemaal goed. Al ben ik er zelf wel realistisch is geweest dat ook dit dus kan gebeuren. Ik was rond de periode van de eerste echo wel heel misselijk en dat was gek genoeg van de 1 op de andere dag wel weg. Omdat dit mijn eerste zwangerschap is, heb ik daar in eerste instantie ook niks achter gezocht. Alleen nu denk ik wel dat dat er mee te maken heeft gehad. Dankje voor je reactie ❤️

Ja je houdt er toch altijd rekening mee, maar als het echt uitdraait op een miskraam dan maakt het niet makkelijker. Ik ben morgen ook 10 weken en alles voelt ook goed, ben ook bijna 34 jaar toevallig. Ik leef met je mee!

Ik hoop voor jou dat alles goed gaat ❤️

Hoi Essie, Er is ook een hele groep die miskraam heet. Ik vond het heel prettig om daar een boel te lezen om me voor te bereiden op mijn miskraam. Er is daar zelfs een topic met plaatjes hoe het er uit kan zien zodat je een beetje weet wat je kunt verwachten. Er zijn daar (helaas) een heleboel vrouwen die weten wat je doormaakt en jou met alle liefde de vragen die je wellicht hebt willen beantwoorden. Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop voor je dat je miskraam vlot op gang komt. 🫂

Dank voor je tip, ik had inderdaad ook hetzelfde daar geplaatst.

Hey lieve Essie, wij hebben vorige week ook te horen gekregen dat ik een miskraam ga krijgen. Ik had 10+5 moeten zijn maar het hartje kloptje niet meer en de baby was gestopt met groeien met 8 weken. Ook ik ben aan her afwachten tot mijn lijf vanzelf loslaat. Hoe gaat het met je?

Hi Kelly, wat een verschrikkelijk nieuws om te krijgen en zo ontzettend oneerlijk hè? Ik heb gisteren gekozen om toch medicatie te gebruiken bij het opwekken van de miskraam, het wachten vond ik veel te zwaar. En dan elke keer de gedachte dat er iets in je lijf is dat er niet meer hoort te zijn. Plus er gebeurde ook totaal niks, geen bloedverlies en geen krampen. Ik heb gisterochtend de eerste medicatie ingenomen en vanochtend de cytotec ingebracht. Vanmiddag rond 17:00 ben ik (denk ik en hoop ik) alles verloren. Ik voel me nu vooral leeg en emotieloos. Het is zo onmenselijk wat een miskraam inhoudt. Hoe ervaar jij het wachten? Ik duim voor jou dat het vanzelf los laat 🍀

Ok vind het heel sneu dat je dit mee moet maken. Ik heb 2x medicijnen ervoor genomen. Beide keren een goede ervaring, in hoeverre je dit goed kan noemen. Ik nam de medicijnen, en daarnaast Paracetamol, ubiprofen en fenimax. Ons zoontje naar opa en oma en samen met mijn man hele dag in bed tv gekeken en samen doorgebracht. Chocolade en sushi erbij want nu mocht het helaas weer. Volgens mij was het eerste keer 6 uur later en tweede keer 8 uur later dat ik wat krampen kreeg en in de nacht toen ik wakker werd en naar de toilet ging verloor ik beide keren meteen het vruchtje als eerste. Wij hebben ze opgevangen in een vergiet in het toilet en daarna in een bakje water gedaan om paar dagen later toen we eraan toe waren een waardig afscheid te geven. Ik heb geen pijn gehad. 2 weken gebloed. En bij de controle echo toen alles leeg was kwamen de emoties er pas uit. Tweede keer was anders omdat we wisten wat er ging komen. Eerste keer was ik erg bang en heb ik eerst 3 weken gewacht, maar het gaf me veel spanning als ik buiten de deur was dat we toch medicijnen gekozen hebben. Lees je vooral in wat je met het vruchtje wilt doen. Probeer een fijne omgeving te creëren met lekker eten of iets waar je van houdt. Ik heb het op werk doorgegeven dat ik er 2 weken sowieso niet was en daarna keek hoe ik me voelde. Dat gaf ook rust. Heel veel succes en sterkte, denk vooral aan jezelf ❤️

Ok=Ik

Hi meiden, tijd voor een update. Afgelopen maandag heb ik van de gynaecoloog medicatie voorgeschreven gekregen en ben daar direct maandag mee gestart. Het wachten brak mij mentaal helemaal op, vooral omdat er precies niks gebeurde. Maandagochtend dan ook gelijk de mifepriston oraal ingenomen. Hiermee kreeg ik begin de avond al wat milde krampen, maar ben de nacht goed doorgekomen. Dinsdagochtend dus de 4 tabletten cytotec ingebracht. Ik merkte na een half uur dat de krampen al gingen toenemen. Na 3 uur en proberen afleiding te zoeken, waren deze krampen zo intens, dat ik niet meer wist hoe ik moest zitten of liggen of staan. Dus probeerde ik door op mijn ademhaling te letten hier doorheen te gaan. Uiteindelijk werden de krampen minder en ontdekte ik bloed bij het toiletbezoek. Hierdoor was ik opgelucht, omdat ik heel mijn zwangerschap geen bloed gezien heb en dit wel een teken was dat het zou gaan beginnen. Rond half 5 ben ik de eerste stolsels verloren, 5 uur nog flinke stolsels. En hiermee dacht ik dat het gedaan was. Helaas bleef ik behoorlijk vloeien, waardoor ik al twijfels kreeg of dit wel “normaal” was. Uiteindelijk rond kwart over 8 ‘s avonds, kwamen er nog zoveel stolsels en bloed uit. Dat ik eigenlijk gelijk heb gebeld naar de poli. Thank god ik mocht komen! Ik denk dat ik rond half 10 op de spoed was toen de gynaecoloog mij heeft gehaald om te kijken wat er gaande was. Het vruchtje zat er dus nog, waardoor ik dus nog steeds extreem bloed verloor. Ze heeft eerst geprobeerd “het te pakken”, maar helaas zat het te ver waardoor ik acuut gecuretteerd moest worden. Hup, naar de OK! Gelukkig was de operatie snel gebeurd en omdat het al los zat van mijn baarmoederwand, was het risico op complicaties nog kleiner. Thank god! Ook moest ik een nachtje in het ziekenhuis blijven ter observatie. Alles is nu goed, ik heb aanzienlijk minder bloedverlies, de pijn is ook veel minder. Ik ben nu alleen doodmoe van de narcose en het weinige slapen. Qua emoties weet ik het nog even niet. Ik ben niet blij, niet verdrietig, niet opgelucht, niet boos, ik voel gewoon letterlijk niks. Ik ben wat betreft de miskraam door een hel gegaan. En hier zeker ook een uitzondering in, want dit gebeurd echt maar zelden! Ik wilde het alleen toch graag van de afschrijven en met jullie delen. Liefs 🍀

Heel veel sterkte 😘

Hoi, ik heb bijna hetzelfde meegemaakt in februari van dit jaar. Ik ben 25, en was uiteindelijk mijn tweede miskraam met 8 wkn. Op zaterdag de medicatie genomen en uiteindelijk donderdag pas gecureteerd. Ik kon bijna niet meer lopen door de bloedarmoede. Na mijn eerste miskraam (4 dgn na positieve test) voelde ik mij ook emotieloos. Na de curettage was ik heel emotioneel. Inmiddels weer zwanger, rond de 6,5 week. Pas bij 9 weken de eerste echo, heel spannend allemaal!

Bizar hè? Dat we dit zo moeten meemaken.. Ik hoop voor jou dat deze zwangerschap wil slagen! Hou je me op de hoogte? 🍀🤗

Zeker.. Bedankt voor het delen van je verhaal. Het is heel verdrietig maar goed om te weten dat we niet alleen zijn! Ik wist namelijk helemaal niet dat een miskraam zo vaak voorkomt. Ja ik wil je wel op de hoogte houden, lief! Ik wens jou veel sterkte met het bijkomen en verwerken, en gun je enorm dat je een fijne en goede zwangerschap mag krijgen in de toekomst!💐

Zelf had ik ook niet gedacht dat er zoveel vrouwen een miskraam hebben. En al helemaal niet dat sommige ervaringen dus zo extreem heftig zijn. Maar zoals je zegt, we zijn niet alleen hierin. Dankjewel 🙏🏻

Hallo lieverds, Bedankt voor het delen van jullie ervaringen. Dat doet me goed. Voordat we bericht kregen dat het hartje gestopt wat met kloppen had ik al spotting. Dat is nu 2 weken geleden. Sinds we het te horen hebben gekregen is het bloedverlies wat toegenomen en afgenomen. Voel ik afwisselend lichte baarmoederkrampen of helemaal niet. Ik wil graag dat mijn lijf het zelf loslaat, maar dat het slopend is ben ik helemaal mee eens. Als ik jullie verhaal lees dan ben ik “blij” dat er wat bloedverlies is en krampen zijn omdat er dan in ieder geval wat gebeurd, maar het is veel wachten. Emotioneel ben ik door veel rouw heen gegaan. Veel verdriet, boosheid en verwarring. Emotioneel begint het wat op te klaren, maar ik verwacht nog een pittige klap nadat mijn lijf heeft losgelaten. @essie wat een ontzettend pittig verhaal met een verschrikkelijke wending. Bedankt voor het delen. Ik wens je veel heling toe, fysiek, emotioneel en energetisch. @Tamady ook bedankt voor het delen. Mede dankzij jullie verhalen ontstaat er ruimte in mijn hoofd om toch ook de medicijnen in overweging te nemen. Ik ben ook van plan om het vruchtje op te vangen. Wil je met me/ons delen hoe jullie afscheid hebben genomen van het vruchtje? 🤍 @Blondie180 wat een verschrikking dat je twee miskramen hebt moeten meemaken én wat fijn dat je weer zwanger bent! Kan me voorstellen dat dat spannend is. Ik vind het sowieso fijn om deze verhalen van jullie te lezen en te delen. Voelt alsof ik het niet alleen hoef te doen. Dankjulliewel 💖

Hi Kelly, Zelf vind ik het dus ook fijn om ervaringen te lezen van anderen, ook om herkenning te vinden en te weten dat we hierin absoluut niet alleen zijn. Zelf was ik dus ook “blij” toen ik afgelopen dinsdag eindelijk wat bloed verloor, omdat dit dan toch het begin zou zijn van dat het ging gebeuren. Helaas is mijn ervaring dus wel een van de extreme. Maar mocht je het wachten echt niet meer trekken, dan weet je wel dat er andere mogelijkheden zijn. Die ook zeker goed kunnen uitpakken. Al hoop ik voor jou dat het gewoon vanzelf gaat gebeuren! Als je mij op de hoogte wilt houden, mag dat uiteraard! Of als je wilt babbelen erover, mag je me ook een vriendschapsverzoek sturen! 🍀

Ik heb je een vriendschapsverzoek gestuurd. Vind het fijn dat onze ervaring jou ook wat heeft kunnen helpen. ❤️ Wij hebben onze Mini in een rieten mandje gelegd op een bedje van mos met bloemetjes erbij. Dekseltje erop en in de tuin begraven, we hebben een boompje gekocht en erop geplant. Onze echo's en testen hebben we in een vuurschaal verbrand in een mooie enveloppe. We hebben een houten beeldje op onze kast staan van een papa en mama beer die elkaar knuffelen met daartussen een kleine beer met handjes omhoog en een hartje vast. Wij weten waar het voor staat maar visite niet.

It takes a village to raise a child is op zoveel meer van toepassing. Ik merk echt dat community om me heen hebben, waaronder jullie ❤️, zo verbindend en steunend is. We moeten het zelf doen, maar we hoeven het niet alleen te doen. @essie ik vind het heel fijn jullie op de hoogte te houden en met jullie te delen. De hele zwangerschap heb ik mijn buik bevoeld of ik m’n baarmoeder voelde maar die voelde ik niet. Sinds gisteravond voel ik wel een verhard vlak in m’n onderbuik, alsof je je buikspieren aanspant, maar dan zonder je spieren aangespannen te hebben dus ik ben benieuwd wat dat is. Vandaag call me de verloskundige om de vorderingen en eventuele vragen weer te bespreken. @Tamady wat een prachtige en liefdevol afscheid. Ik wil ons kleintje ook in de tuin begraven met een plantje erop. Ik hoop dat het vruchtje nog herkenbaar is. Als de metingen van de verloskundige klopte zou het nu 4 weken dood moeten zijn 😔 maandag de 30e kregen we het te horen dus dat is nu bijna 2 weken