Wachten op miskraam

Ongeveer een week geleden had ik hier gedeeld dat wij ook het nieuws te horen hebben gekregen dat het dus een missed abortion is. Ik wacht momenteel nog steeds... ik mag nog een weekje wachten van de vk en dan zou ik eventueel de pillen mogen nemen om het op te wekken. Hoelang heeft het bij jullie geduurd vanaf het moment dat jullie het hoorde tot aan dat je begon te bloeden? (Zonder medicijnen). Het klinkt misschien een beetje cru, maar elke keer als ik een beetje buikpijn voel of naar de wc ga "hoop" ik toch een beetje dat ik eindelijk bloed heb 😖 ik heb nu zoiets van "nou, laat het er maar uit komen want dit word toch niks meer", maar het komt niet... ik ben sowieso een ongeduldig persoon en het liefst wil ik dat mijn lichaam dit zelf "opruimt", maar ik ben bang dat als ik volgende week nog niks heb qua bloed dat ik toch de pillen moet gaan nemen. Niet dat ik die niet wil, maar heb het toch liever natuurlijk.

Helemaal begrijpelijk hoe je je voelt. Heel gek maar ik had geen symptomen van een miskraam maar op de dag van de echo waarbij we te horen kregen dat er geen kloppend hartje was begon ik te bloeden. Alsof mijn lichaam het doorkreeg op het moment dat ik het zelf ook wist. Op dag 6 van het bloeden heeft mijn lichaam de miskraam in gang gezet

Wat verdrietig om te lezen allemaal. Dat afwachten is lastig he. Wel buikpijn maar niet doorzetten. Dit is in ieder geval mijn verhaal van afgelopen juli. Bij de echo toen dacht ik 7+6 te zijn, maar het hartje was gestopt met 7+4. Ik kreeg een klein beetje bloedverlies na 6 dagen. Dit heeft 1,5 week aangehouden met minimaal buikpijn. Daarna echt krampen en toen de dagen 19 tot 21 de volledige miskraam verloren in stukken. Dus eigenijk met pas na 3 weken alles achter de rug. Doe vooral wat goed voelt. Afwachten is goed, maar medicatie of curettage ook.

Ik had me op het ergste voorbereid en ingesteld maar het is mij eigenlijk qua lichamelijke pijn erg meegevallen. Mentaal moet ik het nog wel verwerken. Voordat bij mij de pillen werkten duurde het langer dan verwacht helaas. Maar als het goed is, is alles eruit gekomen, dat hoor ik pas over 6 weken met de echo afspraak.

Wat fijn dat het lichamelijk is meegevallen 🙏🏻 Ja het heeft echt tijd nodig om het te verwerken inderdaad. Zes weken? Dat is lang zeg. Bij mij kwam het alsnog vanzelf en ik kreeg gelukkig gelijk een echo. Ze zei wel dat het 6/8 weken kon duren voordat mijn menstruatie weer begint. Het is alsnog wachten helaas. Sterkte met de verwerking!

Ik heb dit ook gehad. Uiteindelijk, plat gezegd, 2 weken met een dood kindje rond gelopen. Er gebeurde maar niets. Ik heb toen een curretage gehad. Was een gekke ervaring.. maar.. precies een jaar later, kwam ik het zh uit met mijn zoon. Hou hoop en sterkte!

Hi ladies, vraagje hoe het jullie vergaan is. Ik heb 18 oktober medicatie gebruikt en hierdoor is de miskraam opgang gekomen. Het bloeden leek bijna voorbij, maar sinds gisteren bloed ik weer. Ik weet dat je nog wel even kunt bloeden, maar hoe lang duurde dat bij jullie? Ik heb gelukkig volgende week vrijdag ook een echo gepland staan. Hopelijk ben ik helemaal ‘schoon’. Hoor graag jullie ervaring. Sterkte allemaal! 💪🏻

Bij mij is het pas sinds gisteren, dus ik heb helaas geen antwoord. maar het valt mij nu heel erg mee, had jij de dag erna veel bloedverlies?

Hi dames, ik vrees dat ik me opnieuw moet aansluiten bij een miskraam topic. We zijn al vier jaar bezig en nu verder gekomen dan ooit. Op 9 oktober hebben we met 7 weken een mooi embryo gezien, goed op grootte en met een sterk kloppend hartje. Gisteren naar het echocentrum voor de termijnecho op 10 weken. De echoscopist begon luchtig, keek 1 seconde en zei meteen dat het hartje mooi sterk klopte. Terwijl ze verder bewoog om rond te kijken zei ik al dat ik niets gezien had van het hartje. Terwijl ze het aan het opmeten was en op 8+4 uitkwam zei mijn vriend ook dat hij het niet had gezien. Daarna begon ze terug te krabbelen en zei ze dat het hartje zwak klopte en dat ze nog eens goed wilde kijken. Overgeschakeld op inwendige echo en echt geen hartslag te zien. Conclusie was dat het over was, maar tegelijkertijd houdt ze eraan vol dat ze aan het begin het hartje had gezien. Ik kan hier natuurlijk niets mee. Ik heb het afgelopen jaar al 3 miskramen gehad en heb ook nu weer geen symptomen (ook niet gehad). Ik heb afgelopen nacht geen oog dicht gedaan en heb vanmorgen de verloskundige gebeld voor een verwijzing naar de gynaecoloog. Daar kan ik morgen om 08:45 uur terecht. Ik ben gisteren wel gestopt met utrogestan. Geen idee hoe lang het dan duurt voordat de miskraam op gang komt. Het embryo is mogelijk al anderhalve week dood. Ik zou denken dat mijn lichaam dat moet gaan herkennen. Sorry voor dit geklaag, maar de moed zakt me echt compleet in de schoenen. Weer een miskraam, weer de rollercoaster, weer met lege handen, weer opnieuw beginnen. Ik word over 2,5 week 38. Ik heb nooit opgezien tegen een verjaardag maar dat begint inmiddels wel te komen. Ik baal zo verschrikkelijk

Jeetje wat erg voor je zegt, ik snap dat dit echt een enorme klap is voor jullie. Ook de manier waarop dit is gegaan!! Ik zou een klacht overwegen als het je niet loslaat. Sterkte!

Ja de eerste dagen wel veel bloedverlies gehad. Vanaf dag 4/5 werd dat echt veel minder. Veel sterkte!

Ja, daar heb ik ook aan gedacht. Vanmorgen echter bij de gynaecoloog geweest en die heeft goed gekeken. Daar de bevestiging gekregen dat het vruchtje dood is. Het hartje klopte niet meer en het is nu zelfs gemeten op 8+2 ipv 10+2 vandaag. Ik merk dat dit me meteen rust heeft gegeven. Hoe vervelend ook, het is nu wel duidelijk dat het over is en daarmee kan ik starten met het voorbereiden op de miskraam. Ik ga niets doen met deze echoscopiste, maar ga een volgende keer hier niet terug. Bij een eerdere zwangerschap in december is mij ook niet het slechte nieuws verteld na een echo. Toen was het mijn eerste keer met een echo, waarbij ik er pas later achter kwam dat je op 6 weken echt iets had moeten zien, al is het een dooierzakje. Niets gezegd, anders dan "misschien is het te vroeg om iets te zien", met als gevolg een compleet onverwachte miskraam als kerstcadeau. Volgende keer dus naar een ander.

Nou, momenteel nog steeds wachtende op de miskraam... waarom herkent mijn lichaam dit niet? Ik ben ook als de dood om er ziek van te worden. Over twee weken heb ik pas de afspraak in het ziekenhuis om de pillen te krijgen. Heeft iemand dit ook meegemaakt zo op deze manier? Ik heb op 18 oktober te horen gekregen dat het niet goed was bij 10+4.

Ik heb na 3 weken wachten de medicijnen opgehaald. Ik wilde alles natuurlijk doen, maar het afwachten trok ik niet meer. Het was voor mij fijn om te weten wanneer het kwam en te kunnen beginnen aan verwerking. Toen we belden kregen we een spoedplek (alsnog 3 dagen wachten dacht ik) Misschien als je belt kan je eerder terecht. En als je de medicijnen hebt kan je zelf een moment uitzieken om ze te gebruiken. Heel veel sterkte ❤️