Goedemiddag allemaal,
Ik ben sinds twee weken erachter gekomen dat ik zwanger ben van mijn eerste kindje. Ik ben 27 en mijn vriend is 28. Onze situatie is niet ideaal. Ik woon nog thuis en kan moeilijk iets voor mijzelf vinden nu en hij heeft geen vaste verblijfplaats omdat hij ongedocumenteerd is. Mijn ouders accepteren hem daarom niet en hij is ook niet meer welkom bij mij thuis om die reden. Ik ben hard op zoek naar een plekje voor ons drie waar we in alle rust aan ons nieuwe leven als gezin kunnen beginnen waar ik uiteraard heel veel zin in heb. Alleen durf ik mijn ouders niks te zeggen over de zwangerschap omdat ik weet dat ik dan de poppen aan het dansen heb.
Mijn vriend en ik hebben over twee weken een afspraak bij de gemeente om het vruchtje te erkennen en hopelijk daarna nog een afspraak bij vluchtelingenwerk zodat zij ons hopelijk ook kunnen ondersteunen.
Hebben jullie misschien ervaring in een soortgelijke situatie? En hebben jullie tips voor mij/ons?
De mensen die weten dat ik zwanger ben zijn voornamelijk mensen van zijn kant en zij zijn hartstikke blij voor ons, alleen ik voel dat ik de blijdschap niet echt voel nog omdat ik niet weet wat ik moet doen... ik zou het het liefst van de daken willen schreeuwen, maar gezien onze situatie vind ik niet dat er veel reden is voor blijdschap.