Zelfverwijt

Ik had dit rond week 6 of 7. Ik schaam me er ook zeker niet voor een kind is niet iets wat ik later weer terug kan brengen en een grote verantwoordelijkheid. Zeker als het je eerste is lijkt dit mij een normale gedachte. Mijn moeder zei dit is een teken dat je goed na denkt over je leven en de stappen die je maakt. Mocht het aanhouden bespreek dit met je huisarrest verloskundige. Kan richting depressie gaan You got this 💕

Hè, dat is helemaal geen rare gedachtengang hoor! Ik heb het zelf ook wel eens. Ik had het ook bij mijn vorige zwangerschap en heb me er nooit schuldig bij gevoeld, zelfs niet toen mijn kindje overleed. Ik vind zwanger zijn ook gewoon (nog) niet zo leuk. Ik heb ook niet gevraagd om het zwanger zijn, maar om een kindje. En om dat te bereiken moet je door een zwangerschap heen. Je mag het prima zien als noodzakelijk kwaad. Al die klachten zijn soms behoorlijk k*t en mensen die dan zeggen dat het er allemaal bij hoort kan ik wel schieten. Zwanger zijn is niet altijd leuk met een grote roze wolk. Maar dat wil niet zeggen dat je dit kindje niet wilt! Ik heb me er al lang bij neergelegd dat ik het niet altijd leuk vind en vind het makkelijker nu ik dat geaccepteerd heb. Als straks de misselijkheid op de achtergrond raakt en je weer meer energie krijgt (zo rond het 2e trimester) wordt het misschien wèl leuk voor je. Ik hoop tenminste dat het zo voor je zal zijn. En mocht je dan nog steeds denken: "waar ben ik aan begonnen ", hou je dan vast aan het eindresultaat; je kindje. Succes!

Ik heb het ook heel lang gehad. Ik kon alleen maar liggen met de emmer naast mij. Niks eten en drinken want werd ik zo misselijk van. Dacht ook echt wat heb ik gedaan, ik wil dit niet meer. Dat terwijl ik dit al jaren zo graag wilde. Helemaal geen gekke gedachte! Het eerste trimester kan heel zwaar zijn en die misselijkheid breekt je echt op! Ik heb sinds week 10 betere dagen en krijg weer een beetje mijn leven terug. Merk dat ik nu wel weer blij kan zijn dat ik zwanger ben! Nog even volhouden het komt echt goed!

Is wel herkenbaar hoor en helemaal niet gek om die gedachten te hebben en je bent je bewust van die gedachten. Ik ben nu 7 weken zwanger en voel me ook niet geweldig, misselijk, vermoeidheid en pijn in de zij dat ik ook wel eens denk wil ik dit wel, en je voelt en ziet nog niks, dus eigenlijk best wel logisch, vind dit ook niet de leukste periode, a.s donderdag een eerste echo ben wel heel benieuwd naar hoe dat is.

Heel logisch als je je zo slecht voelt en dit gevoel komt ook echt door je hormonen! Als die wat bedaren (en als je je weer wat beter voelt) wordt dit gevoel echt wel anders. Na mijn bevalling (langer herstel, voelde me toen ook slecht en weer al die hormonen) had ik ook zo’n naar gevoel. Dat is allemaal 1000% goed gekomen. Bij deze zwangerschap herkende ik het gevoel weer en kon ik plaatsen dat dit bij mij vooral de hormonen en het slecht voelen zijn. Komt goed! Hopelijk voel je je gauw fysiek ook beter

Dit geldt hetzelfde voor mij. Vergeet niet wat de hormonen met je doen en schrik niet als je het na de bevalling weer krijg of 10 maanden na de bevalling. Denk steeds “dit gaat over, ik moet er door heen”. You got this!