3e zwangerschap. Doorzetten of afbreken?

Oh lastig is het. Ik ben zo persoon waarbij t zwanger raken heel moeilijk lukt, dus op dat gebied zou ik zeggen wees dankbaar. Maar...als je eigen gezondheid eraan onderdoor gaat en vooral die bevallingen zo heftig zijn, zou ik idd erover nadenken. Je huidige 2 kids verdienen ook een gezonde moeder. Dus lastig. Ik zou het zelf houden, want het is een wonder. En alle hulp zoeken die er is bijv. Een geplande keizersnede. En daarna uiteraard zorgen dat je niet meer zwanger raak ;)

ik heb ook een zoon van 4 en een dochter van bijna 3 en ben nu 34 weken zwanger van me derde. me kinderen zijn ook echt extreem druk en stout maar ze zullen later veel aan elkaar hebben en hoe ouder ze worden hoe wijzer, slimmer en beter ze luisteren. ik heb het wel gehouden maar goed ik dacht ook dat het een cadeautje was en meant to be

Gezien je situatie lijkt het mij voor jou en de (toekomstige) kinderen beter om de zwangerschap af te breken. Je hoeft je niet schuldig te voelen over een beslissing waar iedereen meer baat bij zal hebben. Je gezin verdient gelukkige ouders die het hoofd boven water kunnen houden. Laat je niet te veel leiden door "karma" of "het lot": er hoeft geen betekenis te zitten achter iets wat niet voorzien was en het is oké om voor de weg te kiezen die jullie meer rust zal geven. Je kan natuurlijk voor keizersnede kiezen en je kindje houden of ter adoptie afstaan aan iemand uit je omgeving, maar alleen als jullie dit zien zitten. Ook adoptie lijkt mij immers heel wat emoties met zich mee te kunnen brengen voor iedereen.

Hier een mama bij wie de 1e bevalling ook erg traumatisch was en onze zoon heeft door geboortetrauma extra aandacht nodig. Ik kamp zelf met depressies en PTSS en met alle hormonen is dit ook best steeds een zorg van mij geweest. Bij de volgende zwangerschap zou ik ook sowieso medisch zijn. Ik herken alle beren op de weg. Uiteindelijk is hier toch een 2e kind gekomen. In het ziekenhuis medisch bevallen. Bevalling ging super. Echter een gevaarlijke zeldzame complicatie gekregen na de bevalling, waardoor ik nu beter geen kinderen meer kan krijgen (die wens is er ook niet nu). Ik heb EMDR therapie gehad voor de 1e bevalling. Verder heb ik mezelf flink verdiept in wat wel en niet kan en veilig is in mijn situatie (veel onderzoeken gelezen, account van Nira van Dijk op insta en verdiept in beleid van ziekenhuis). Ik heb verschillende afspraken met de gynaecoloog gehad en alles heel duidelijk in mijn bevalplan gezet. Ik heb met de psycholoog en psychiater veel contact gehad om tijdens mijn zwangerschap en daarna niet terug te vallen. Dit heeft voor mij goed gedaan. Soms heb ik tijdens de zwangerschap van onze 2e flink getwijfeld, omdat de paniek soms flink toe kon slaan. Als ik nu mijn dochter zie, vind ik het ondenkbaar dat ik toen zo getwijfeld heb of we er wel goed aan deden. Misschien kun je een gesprek vragen bij de huisarts of de praktijkondersteuner van je huisarts, het goed bespreken met je partner en dan zelf nog goed erover denken. Helaas kan jij alleen die keuze maken. Persoonlijk denk ik dat je met de juiste hulp het beste een afweging kan maken. Welke risico's heb je en welke wil je wel en niet lopen, welke opties met de bevalling, kan je hulp krijgen mentaal (en evt fysiek). Ik wens je veel wijsheid toe, en succes met welke keuze je ook maakt.

Wat lastig. Of anderen wel of niet moeilijk zwanger worden staat helemaal los van jou situatie en keuze. Maar kan me voorstellen dat het hierdoor lastig/niet mogelijk is je verhaal bij hen kwijt te kunnen. Zelf blijft het ivm medische redenen kindje én postnatale depressie bij mij bij 1 kindje. Mocht je besluiten de zwangerschap door te zetten kan je preventief begeleiding van de pop poli krijgen. Sterkte met maken van de keuze.

Ik zou het verwelkomen. Ieder kind is een zegen ❤️. En het is altijd even wennen voor iedereen maar uiteindelijk gaat iedereen zijn plekje vinden in het gezin.

Hoe gaat het nu met je en de te maken keuze?

Lief dat je het vraagt! Ik heb ontzettend veel gehad aan de reacties hier. Oa de reactie om het weg te halen, ik kreeg zo'n weerstand in mijn lijf. Eigenlijk antwoord genoeg. We hebben besloten om het te houden, onze twee kleintjes reageren er heel positief op als we vragen of ze nog een broertje of zusje zouden willen. Ik ga nu direct als medisch het traject in het ziekenhuis doorlopen zodat als er iets is met mij, dan zijn we er al. En voor de rest alle keuzes baseren op wat voor ons beide het beste is en mijn ego van het perfecte loslaten. Dankjewel voor het vragen!

Wat fijn dat jullie rust hebben gevonden in de keuze die het beste bij jullie past! Ik wens je een fijne zwangerschap 💕

Oh wat fijn om te horen. En idd goed dat je gelijk n medisch traject in gaat. En denk idd aan die geplande keizersnede. Mijn 1e bevalling was traumatisch en zou nu ook voor n geplande keizersnede gaan.