Hallo,
Ik hoop dat dit niet bij jullie in het verkeerde keelgat schiet maar open met mij kunnen meedenken of vanuit eigen ervaring kunnen adviseren.
We hebben zojuist ontdekt dat ik in verwachting ben. 4 weken, uitgerekend 12 april. Mijn partner en ik hebben een sterke relatie samen. Samen ook 2 kinderen van 4 en 2 en heeft hij een dochter van 12. Waar het niet altijd smooth mee verloopt en ook het nodige effect heeft op het gezin en vooral op die van 4. We hebben eigenlijk heel stellig gezegd, een derde komt er niet. De balans, harmonie en hoe het leven nu is ingericht is perfect. Daarnaast heb ik na beide bevallingen een trauma eraan overgehouden en ben ik ook medisch verklaard omdat ik bij beide veel bloed heb verloren. (Thuisbevallingen) en is de eerste periode bij de 2e zo slecht gegaan, vooral bij mij mentaal(depressie). Maar nu ik toch in verwachting ben spelen de twijfels op. Ook karmatisch gezien en zien wij het niet als toeval. Een 3e betekent voor ons weer veel veranderingen, voor mij weer fysiek en mentaal herstel. Mijn man steunt mij in alle keuzes die ik maak en heeft de meeste zorgen over mijn mentale en fysieke gezondheid. Ook omdat ik dus blijkbaar veel bloed verlies bij een bevalling. Daarnaast voel ik ook een sociale druk, 2 zussen en mijn beste vriendin proberen zwanger te raken, waarvan 1 al jaren in een traject zit en de andere 2 hoogstwaarschijnlijk ook een traject in gaan. Dit voelt echt als zandgooien als we ervoor kiezen om het toch af te breken. Ik kan dit dus echt niet met hen bespreken.. en hopelijk vind ik hier wat lieve vrouwen die mij wellicht kunnen voorzien wat ervaringen en adviezen.