Geen tweede en anders ga je maar scheiden...

Wat naar om te horen natuurlijk, zei hij het niet omdat hij zich helemaal heeft gek gemaakt. Mannen zijn nog wel eens lomp met woorden helaas. Probeer er op een rustig moment eens over te praten, en vergeet natuurlijk niet te vertellen wat zulke woorden doen met jou.

Is je man overspannen soms? Als hij zich in zo'n korte tijd gek maakt omdat je zoon lekker in bed ligt te kletsen. Klinkt een beetje alsof hij teveel hooi op zn vork heeft misschien qua werk oid?

Wat een nare boodschap. Logisch dat je in tranen bent. Zo een droom zou ik niet zomaar opgeven. Misschien is het inderdaad een idee om op een rustig moment met hem hierover te praten. Wat maakt het dat hij geen tweede wil? Is het te zwaar? Wat maakt het precies dat hij zich gek maakt? Geef in het gesprek ook aan wat jij voelt en wat het met jou doet. Vertel hem waarom jij graag een tweede zou willen. Heel veel sterkte!

Mijn man heeft ook geregeld tegen mij gezegd dat er geen tweede kwam. "Zoek dan maar een andere gek" waren zijn woorden. Onze dochter heeft namelijk nog steeds last met doorslapen en dutjes overdag. Ondertussen alweer 23 weken zwanger van onze tweede (na een miskraam vorig jaar). Op sommige momenten (de moeilijke en zware) dan vraagt hij zich wel waarom we nog een tweede wilden 😅. Bij hem is het de combi van veel en zwaar werk, thuis klussen en dan een kind wat regelmatig onhandelbaar is (denk aan schoppen, slaan, huilen en hysterisch zijn als ze naar bed moet).

Hij kan erg slecht tegen weinig slapen.. Hij voelt zich lusteloos, maar geeft zich daar ook helemaal aan over kan het niet van zich afschudden. Gaat de hele dag hangen en zeggen hoe moe hij is. Hij roept het wel vaker. Onze zoon heeft kma en was niet de allermakkelijkste baby (zacht uitgedrukt) Gaat nu overigens hartstikke goed, hij is alleen wisselend vroeg wakker. Hij gaat wisselen van werk, omdat hij het niet meer naar z'n zin had. Ik hoop dat hij daar nieuwe ernergie van krijgt

Zo lastig, want hij is mega koppig en hij klonk echt hele serieus.. later nog maar een keer rustig over hebben. Ik heb ook wel gezegd dat hij er zo makkelijk over praten terwijl hij in feite gewoon een droom afneemt

Ik vind dit een hele lastige. Super verdrietig voor je dat jouw man zo reageert. Ik denk dat er even goede gesprekken samen nodig zijn. Het is iets heel moeilijks als de ene wel (nog) een kind wil en de ander niet. Aan de ene kant wordt jouw droom ontnomen (al heb je natuurlijk zelf ook keuzes: weggaan😥), maar aan de andere kant kun je niet iemand de verantwoording geven over een kind die dat dus niet wil. Zelf was ik lang degene die geen kinderen wilde. Ik wist dat mijn partner wel een hele grote kinderwens had. Ondanks we al heel lang samen zijn, hebben we wel serieuze gesprekken gevoetd of we wel samen konden blijven. Hij wilde ondanks zijn kinderwens toch bij mij blijven. Uiteindelijk heb ik toch rammelende eierstokken gekregen. Nu inmiddels 1 zoon en 1 dochter op komst verder. Ik kan me voorstellen dat een kinderwens die niet in vervulling gaat (bijv. doordat de ander niet wil) super pijnlijk en verdrietig is. Andersom kun je de keuze voor hem natuurlijk ook niet maken en het hem ook niet opleggen. Dit is iets waar je écht samen uit moet komen, of niet. Ik wens jullie veel goede gesprekken toe en veel succes met de keuzes die daaruit zullen komen.

Dat ben ik met je eens hoor, achteraf kan iets natuurlijk tegenvallen of zwaarder zijn dan verwacht. We hebben het er uitvoerig over gehad in de verkering tijd. Mijn kinderwens en dat ik dolgraag 2 of 3 kinderen zou willen als het ons gegeven zou zijn. Als hij geen kinderen zou willen of dit niet voor zich zag dat hij daar eerlijk over moest zijn, want dan moesten we het daarover hebben. Hij gaf toen aan zelf graag 2 kinderen te willen (niet dat je iets te willen hebt, maar je snapt me). Idee van 3 losgelaten en samen een bestaan opgebouwd. Huis gekocht, hond, getrouwd. Ik snap dat iets zwaarder kan zijn dan je vooraf kan inschatten. We hebben het er zo uitvoerig over gehad en dan kan je niet ineens zeggen, nee toch maar niet. Natuurlijk ga ik niet zomaar scheiden dat wil ik niet voor mijn zoon. Aan de andere kant is dit ook niet iets waar je een compromis is kan sluiten.. Het voelt gewoon zo oneerlijk. Sommige denken misschien je hebt een gezonde zoon, wees daar blij en dankbaar voor. En dat ben ik ook, maar de wens voor een tweede is zo sterkt.. Ik ben zelf met broertjes/zusjes opgegroeid en dat gun ik mijn zoon ook

Ook al heb je al een zoon, dan kan het natuurlijk nog heel verdrietig zijn en als een gemis voelen dat voor jou jouw gezin nog niet compleet is. Ik gun jullie fijne gesprekken er samen over. Voor nu klinkt het alsof jouw man nog duidelijk niet klaar is voor een kind erbij. Ik hoop voor jou dat hij wellicht in een later stadium wel gezinsuitbreiding zou willen als hij wat meer balans vindt en hij zijn draai in zijn baan heeft.

Ik zat in precies dezelfde situatie begin dit jaar. Onze dochter is fantastisch maar het viel (met name mijn man) ook tegen. Het is gewoon zwaar. En zwaar op de relatie ook. Maar ik had altijd die tweede kind wens en we hadden het er ook altijd over gehad. En toen zei hij bloedserieus: ik weet niet of we aan een tweede moeten beginnen. Heb gehuild, geschreeuwd, gesmeekt, mijn hart uitgeschreven in een brief, echt alles uit de kast, maar het werd alleen erger. Hij kreeg bevestiging dat we instabiel zijn en ik werd steeds verdrietiger (en instabieler). Weekendje weg zonder telefoons (lovebubble concept) en zonder dochter nog weer over gesproken. Toen een kladblok gepakt en genoteerd: wat is er volgens hem nodig om als gezin klaar te zijn voor een tweede? Maar daarna ook mijn punten opgeschreven. Zonder oordeel, zonder vragen. Die “regels” zijn we na gaan leven, het tij keerde en na twee maanden gingen we onveilig 🥰 gelukkig meteen raak zonder dat hij zich kon bedenken 😬🤭 🤰🏼 Hoop dat dit verhaal je een beetje steun geeft en misschien wat tips. Geef het nog niet op, maar probeer wel samen uit de huidige sfeer te stappen 😚

Het is begrijpelijk dat pijnlijk aanvoelt…