( Gehandicapte ) Stiefkinderen en de baby

Ik kan niet spreken over kinderen met een beperking. Maar ik kan wel meepraten over een stiefzoon waar ik het sinds mijn zwangerschap ook zeer moeilijk heb. Week-week regel hier. Hij word 6 jaar en is altijd ( word ook nog altijd) zeer los opgevoed door zijn mama. Bij ons zijn er regels en structuur maar bij zijn mama mag alles ( laat opblijven, moet zichzelf niet aankleden, heel de dag door tv en ipad,..) hij word daar gediend zoals een koning en dat je merk je ook als hij hier is. Verwacht dat wij staan springen voor hem en dat we alles volgens zijn regels doen. In het begin deed mijn vriend dit dan ook maar hij heeft dit nu afgeleerd maar stiefzoon heeft heel veel ‘tantrums’ als iets niet gaat zoals hij dit wilt. Spreekt echt tegen en is onbeleefd. Allemaal dankzij de lakse opvoeding van de moeder. Maar sinds ik zwanger ben, heb ik het zeer moeilijk met zijn gedrag want ik wil absoluut niet dat mijn kindje zo is als stiefzoon. Waardoor ik sinds ik zwanger ben wat strenger ben op stiefzoon in de hoop dat hij tegen dat de baby komt, toch wat beter gemanierd is. Vriend zegt dat het allemaal wel meevalt en dat hij nog klein is. En dat het wel goed komt maar ik weet het niet hoor. Ik kijk altijd uit naar vrijdag als ie weer weg is. Haat het als stiefzoon zegt dat de baby ook van hem is...

Up

Ik heb geen ervaring met kinderen met beperking, maar ik zou zeggen. Laat je baby pas "alleen" bij anderen als je hun vertrouwen hebt. Blijf die tijd bij je kindje. Ik laat mijn oudste zoon (over een paar dagen 4 jaar) ook niet alleen bij een zwager, omdat hij me een onpluis gevoel geeft. Dit heb ik vanaf het begin besproken met m'n man en die staat achter me. Dit voelt natuurlijk heel lullig, maar als moeder wil je gewoon je kindje beschermen. Dus mama beer mag er ook gewoon zijn als het nodig is.

Ik herken je verhaal. Hier een "pleeg" zoon (hij is uut huis geplaatst bij zn moeder ) die van alles mankeert Autisme bed plassen, leer en leerachterstand. Op school is t drama en liegt en bedriegt alles bij elkaar. Jat ook van alles ik kan hem ook niet uit staan en wens vaak dat ie weer lekker weg gaat. Mijn jongste dochter is nu 4 jaar en hij 7 hij speelt op school vaak samen met haar maar altijd is ze gevallen door "ongelukjes" met hem. Ik vermoed moedwillig maarja van school mag en kan ik niet zo praten over een kind.

Nou hier een beetje hetzelfde alleen hun zijn sorry voor de woordkeuze ( normaal). Sinds ik zwanger ben en getrouwd met hun vader lopen ze leugens rond te vertellen over mijn zoontje van 8j en dochter van 14 en over mij. Waardoor mijn man zijn moeder tegen mij uitgevallen is op onze trouwdag. En natuurlijk je kan het al bedenken ik kan zijn kinderen niet meer voor mijn ogen zien ( ook veel bemoeienis van zijn ex hier in huis en in begin van onze relatie daar wat leugens over geweest).Gelukkig komen ze maar om de 2 weken maar dan is er zo een spanning in huis iedereen loopt op de tenen alles in huis moet verstopt ( ik prik en sluit insuline) omdat jk niet wil dat alles naar buiten gaat. Duidelijk heel erg veel stress. Ook ik ben bang dat het jaloezie is waar in mijn ogen totaal geen rede voor is. En dat ze straks de kleine man wel wat kunnen aandoen ik vertrouw hun dus totaal niet. En wil hun er ook niet alleen bij hebben. Klinkt allemaal heel bot en veel mensen begrijpen het niet maar dit is namelijk maar een stukje verkorte versie van wat er allemaal gebeurt en aan de hand is.

Ja ik begrijp je volledig! Ik vertrouw het ook gewoon niet en dat gevoel vind ik heel lastig omdat ik me daardoor best schuldig voel

Ja heel moeilijk! De kinderen van mijn vriend hebben ook totaal geen structuur en opvoeding bij hun moeder. Daardoor is zijn zoon hier nog lastiger. Hopelijk wordt het bij jou ook wat rustiger!

Ja snap heel goed wat je bedoeld. Jammer dat het zo is maar gevoel is natuurlijk wel belangrijk. En ja sorry maar mijn eigen kinderen gaan voor. En laat mijn kinderen niet door het slijk halen. Zelfs de kleine man word al door het slijk gehaald en hij is nog niet eens geboren. Dus hou mijn hard al vast.

Mijn zoon heeft ook een beperking en zijn dochter misschien is dit wel ons geluk dat we bijde begrijpen wat het is. En ja ik heb bang voor zijn dochter en hij heeft bang voor mijn zoon. Maar door telkens opnieuw erover te babbelen lukt het ons om toch verder te kijken dan dat. Ze kunnen ook heel lief zijn ik zou ze bijvoorbeeld nooit alleen laten met de baby noch mijn zoon noch zijn dochter. Maar ik zie het wel goed komen met veel ondersteuning en oplettendheid. Hou wel altijd in je achterhoofd dat deze kinderen het niet onder controle hebben door hun beperking.