Grote zus doet babybroertje pijn

Hier een zoontje van net 3. Vaak doet hij wel heel lief tegen zijn 6 weken oude broertje , maar ook hij slaat hem wel eens of idd net te hard hem knuffelen. Vind het ook erg lastig om te zien dat hij zo doet! We proberen hem ook zoveel mogelijk te betrekken en hem aandacht te geven. Maar ze moeten natuurlijk wennen dat nu ook de aandacht naar een ander kindje gaat. Onze zoon doet normaal ook nooit andere kindjes pijn. Ik geef hem een time out als hij zoiets doet en vraag hem waarom hij nou zo gemeen doet tegen zijn broertje en vaak weet hij het zelf ook niet. Ik denk dat kindjes van die leeftijd het ook erg moeilijk vinden om hun gevoelens te uiten en dan zoiets doen.

hier een kleuter van 4!!Hij is erg lief voor zijn broertje van 4 weken, alleen wel lomp en onhandig, slaan enz heeft tie nog niet gedaan, hij zegt dat hij van hem houd, maar is ok wel te hardhandig!!!sowieso is het gedrag van onze kleuter sinds de komst van de baby niet meer te doen, ben al paar x flink aan de jank geweest, kleuter heeft ineens flinke woedeaanvallen waarbij wij worden geslagen en aan gevallen, huilde weer bij afscheid bij school, is erg druk aanwezig als er andere mensen zijn, maar ok als papa en mama samen thuis zijn in het weekend en de avonden, hij is ok erg op papa gesteld momenteel papa moet alles doen, maar als papa weg is dan is t gewoon een prima kind wat zich goed gedraagt en luistert, maar als we samen zijn loop ik op hete kolen want bang wanneer de bom weer ontploft!! we proberen hem rustig te benaderen, alles uitleggen herhalen, we proberen rustig te blijven, maar ja sorry als mn kind mij slaat kan ik niet rustig blijven want dat kan gewoon niet, Maja dat werk averechts!! ik weet het is een verandering voor ze, en nu de scholen weer dicht zijn weer een verandering, ik hoop dat t vroeg of laat goed komt en dst de rust weer beetje terug keert in huis,, want ben wel kapot moe van om alles maar goed te doen zodat er geen drift buiten komen

Herkenbaar. Had mijn oudste dochter ook. Vond het heel lastig! Ik snap goed dat dit je raakt. Vanuit mijn werk (pedagoog) kan ik je kort het volgende meegeven: vragen naar het waarom voor hun actie heeft vaak geen zin, want voor kinderen tot een jaar of vijf is er vaak geen waarom. Het gebeurt gewoon. Inlevingsvermogen is nog ver te zoeken. Ze zoeken de grens op van wat kan in deze nieuwe situatie en ze voelen haarfijn aan dat je bv moe bent. Je kunt ze wel heel goed helpen door woorden te geven aan hun emotie, want dit kunnen ze zelf nog niet zo goed, bv. ‘ik zie aan je gezicht en je vuisten dat je heel boos bent en ik denk dat dit komt omdat je ook graag op schoot wil zitten. Klopt dat? Als je broertje klaar is met drinken, ga ik met jou een boekje lezen en mag jij op mijn schoot’. Je kunt evt een kookwekker zetten om de tijd wat visueler te maken. Kinderen vragen in deze situatie om grenzen, duidelijkheid en consequent gedrag van de ouder (voorspelbaarheid), want dat biedt veiligheid. Toon begrip voor ze, maar tolereer niet dat ze de grens over gaan. Liefdevol begrenzen. Emoties mogen er zijn. Beter leren ze die herkennen en ermee om te gaan (vandaar het benoemen van hun gevoel) dan dat je ze afleidt of compenseert. Ik zou als ze rustig is met haar bespreken dat jullie afspraken moeten maken om het gezellig te houden, omdat je het niet goed vindt dat ze haar broertje pijn doet. Hoe je dit verwoordt, is aan jou en is natuurlijk afhankelijk van haar woordenschat en ontwikkeling. Je kunt er meteen een consequentie aan verbinden als ze niet luistert, maar op zich hoeft dit niet. Dan kan het zo’n dreigement worden en dat wil je ws ook niet. De afspraak is dan bv: we doen elkaar in dit huis geen pijn. Punt. Daarnaast kun je haar complimenteren als ze wél lief voor hem is. Dan versterk je het gewenste gedrag. Hopelijk kun je hier iets mee en vinden jullie snel je draai! (En dan gaat deze pedagoog weer snel met verlof)

Bedankt voor je antwoord. Hier heb ik en ik hoop de ts en anderen echt wat aan. Onze dochter van 2 is super lief en wil steeds helpen en haar broertje knuffelen en kusjes geven. Alleen van de week begon hij opeens heel hard te huilen toen ze bij hem stond en toen had ze hem in zijn hand gebeten. We schrokken hier ook echt van en ik vroeg ook waarom ze dat deed maar natuurlijk kreeg ik daar geen antwoord op😅. Gelukkig is het daarna niet meer gebeurd en we proberen haar ook aandacht te geven en ook 1 op 1 maar het is een uitdaging soms. Ik vond je suggestie om de emotie te benoemen en dan te zeggen dat zij snel op schoot mag echt heel goed! Dankjewel!

Fijne tips idd! Hier een grote zus van 2,5, die ook te hardhandig is naar babybroertje. Maar ik merk niet dat ze dit uit jaloezie, boosheid of een andere negatieve emotie doet. Het lijkt er meer op dat ze gewoon veel ‘liefde met gevoel’ heeft en zich niet bewust is wanneer ze hem te hard knuffelt/hem plet/aan zn arm trekt oid. We moeten nu dus steeds bewaker spelen en haar heel vaak corrigeren, maar dat is voor ons allemaal niet leuk. We hebben al eindeloos vaak gezegd dat ze zachtjes moet doen, voorgedaan hoe dat moet, en hebben haar geattendeerd op hoe de baby reageert (dat hij bijvoorbeeld moet huilen als ze weer eens te hardhandig is), dat lijkt wel iets te helpen maar nog niet voldoende. Durf ze echt niet alleen te laten samen. Heb je hier misschien ook tips voor? 😁

Probeer eens enthousiast te reageren wanneer ze wel lief doet. Dit zal ze ws leuk vinden en het gewenste gedrag vaker laten zien.

Het lijkt alsof je mijn verhaal beschrijft! Yes25 geeft al goede tips. Wat bij ons ook hielp was opletten wanneer ze sloeg etc, zodat je het voor kunt zijn. Bij ons was dat vaak wanneer ze erg moe of hongerig was. Onze jongste is nu 6 weken en de momenten dat de oudste lelijk doet tegen de baby zijn echt minimal door een combi van de tips van yes25 en het voorspellen. Houd hoop dus! Het komt goed.

Fijn dat een aantal iets aan mijn reactie heeft. Voelde me een beetje een wijsneus 🙃. Als afspraken maken nog niet goed lukt, dan komt het idd aan op observeren en voorkomen zoals babymama89 beschrijft. Kijken, kijken, kijken en proberen een patroon te herkennen, zodat je het gedrag voor kunt zijn. Meestal zit het ‘em in verveeldheid, vermoeidheid, honger of het gevoel niet gezien te worden. Het kan daarmee een vorm zijn van op een negatieve manier aandacht trekken. Aandacht is immers aandacht. Je herkent het bij je eigen kind vaak aan een bepaalde blik of juist wegkijken. Het kan ook nieuwsgierigheid of onhandigheid zijn. Zo’n babyoogje glimt heel mooi dus dat willen ze gewoon even aanraken. Of ze kussen/knuffelen nogal hardhandig uit liefde. Ze missen controle over hun eigen kracht. Leg in zo’n geval je baby veilig in de box als je bv gaat koken. Of juist andersom, zet je oudste in de box (laagste stand uiteraard) met zn lievelingsspeelgoed. Net wat bij jullie past en hoe oud je oudste is. Ze zijn ook vaak gevoelig voor belangrijke taakjes waarmee ze je kunnen helpen. Dus ga je de badkamer poetsen, dan kun je ze een doekje en bakje water geven zodat ze je ‘helpen’. Dan houd je het wat gezelliger. Of ze kunnen de goede sokken bij elkaar zoeken als je de was vouwt. Ook bij die kleine ukkepukken van een jaar of twee (mijn oudste was destijds 21 maanden 😩😅) is duidelijkheid, voorspelbaarheid en geduld als ouder heel belangrijk. En echt, het komt goed! Het is nogal een life changing event voor iedereen. Als ik terugkijk op die periode na de geboorte van onze tweede (ze zijn nu 6 en 7), dan vergat ik eigenlijk hoe klein de oudste toen nog was. Ik verwachtte veel te veel van haar, terwijl ze nog geen twee was. Zij was ineens immers de oudste en moest zich van mij ook zo gedragen. Mijn moeder wees mij daar destijds op een goede manier op en dat heeft me toen wel meer geduld met haar opgeleverd. Zet ‘em op ladies!! 💪🏼💪🏼💪🏼 Ook dit gaat weer voorbij.

Dank jullie wel voor de reacties! Ik heb er zeker wat aan. Het positief bekrachtigen en benoemen van gevoel deden we al heel bewust. Ik denk ook dat het niet zozeer aan onze handelwijze ligt maar meer aan hoe ons meisje zich op het moment voelt. Net wat je zegt ;geen controle hebben over de nieuwe situatie. Ook ik werd gister door mijn moeder gewezen op het feit dat ik teveel van haar verwacht voor haar leeftijd😌. Ergens weet ik dat ook wel maar als het om je eigen kinderen gaat is het op zo’n moment even moeilijk relativeren. Thanks voor jullie tips.

Luistertip: podcast “de tweede” geeft heeel veel inzichten in je dochter. Maar ook voor jullie zoon. Super interessant. Eerste 1 a 2 afleveringen moet je even doorheen hoor. Dus welnemen doorzetten of overslaan. Heel normale reactie van je dochter in ieder geval. Geen paniek!

Oh top! Waar vind ik die?

https://open.spotify.com/show/0WeN77RDLd1AlBaCQ4c1X3?si=NS8HnqzZQ7SxAqEAFQpi8Q Gewoon zoeken in spotify naar “de tweede” dan is het het eerste zoekresultaat. En dan vind je helemaal onderaan de eerste aflevering

https://open.spotify.com/episode/4QBWvFQkWKEplsGBVRiRiR?si=H3GoNIXRRCCV2NaYUevnkw Dit is een link naar de eerste aflevering

https://open.spotify.com/episode/3HrbI1wZIHB3UGNMhJn35U?si=iMfE6ZyfTkKwMUd1q4a0xQ 3 4 en 5 zijn denk ik het meest interessant voor jullie. Maar zou ze lekker alle aaal luisteren

Jaloezie is denk ik heel normaal en ieder kind uit dat anders. Mijn zoontje is 4 en ik was daar ook heel bang voor. Altijd ook jaloers geweest als ik een ander kindje vast had.. wij hebben de afgelopen tijd ook erg veel boeken voorgelezen over grote broer worden (eentje zelf gekocht en de rest gehuurd in de bieb). Tijdens de verzorgings momenten laat ik hem helpen, die kleertjes uit te zoeken en de luier in de luier emmer te laten stoppen etc. Tijdens het voeden komt hij tegen me aan zitten en kroelen we fijn samen. Ik ga ook wel op de grond zitten en met hem alleen spelen (de baby in de box). En ik zet de baby ook wel in het wipstoeltje of op de grond in de baby gym en laat ze samen spelen.

Mijn jongste dochter sloeg gister dr broertje met een telefoon op zn hoofd. Ze heeft toen echt een draai om de oren gehad hoor. Vindt dat bepaalde uitingen niet mogen. En slaan met spullen al helemaal niet. Hij heeft een grote blauwe plek op zn hoofd 😔

Ahh dat is echt erg ja. Ik kan me je reactie heel goed voorstellen. Ik reageerde ook heel fel toen mijn dochter haar broertje sloeg. Misschien niet de meest pedagogische reactie maar je reageert toch uit emotie als je ziet dat zo’n onschuldig weerbaar mannetje pijn gedaan wordt.