Help , alleenstaande mama

hallo , ik heb dit zelf ook meegemaakt , de “ papa “ kijkt ondertussen al 4 jaar niet naar zn kids om .. hebben niks van contact met elkaar en de kids zeggen zelf ook “ wij hebben geen papa he mama “.. heel jammer voor de kinderen dit maar ik heb hem nooit verboden om de kids te zien , hijzelf wou en wil nog steeds niks van zn kinderen weten . Ik ben nu wel van plan om alsnog een procedure op te starten ivm alimentatie , dat is wel het minste dat hij kan doen .. ookal wil hij ze dan nog altijd niet zien . Ik kan je vertellen dat het soms best zwaar kan zijn om als alleenstaande mama alles op jou te nemen , maar je zal dit super doen ! ben ik van overtuigd ! en vergeet niet dat je ook dubbel zoveel liefde krijgt van je kindje straks . Veel succes ! 😘

Aller eerst gefeliciteerd met de zwangerschap 😊 Ik ken het zelfde schuitje... Pas bij elkaar... Zwanger geraakt en hij dwong me min of meer tot abortus... Heb hem de keuze toen gegeven of hij bij echo's enz wilde zijn en of hij mee wilde werken aan onderzoek of er iets van ziektes in de familie voorkwam. Dit alles schoof hij aan de kant en wilde er niks van weten. Aangezien ik niet van hem aan kan maar het kind niet kon weg halen omdat dit tegen mijn eigen principes is heb ik ervoor gekozen het alleen te gaan doen❤️. Het is dubbel en snap je gevoel goed maar je kan hem niet dwingen om een vader te zijn. Ben dan bang dat je van een koude kermis thuis komt als hij er zelf niet achter staat. Ga voor jezelf na wat je wil. Hoe je de toekomst voor je ziet enz. En ben niet bang want als alleen staande moeder heb je veel recht op hoor! 🙈 Heb je familie en vrienden die er voor je zijn? Dat scheelt natuurlijk ook een hoop!

Ik zou denk ik proberen die man te vergeten, het heft in eigen handen te nemen. En volop te gaan genieten straks met die kleine samen. 💪Yougogirl!

Dank je wel. Het ding is, het was niet gepland, mijn situatie in't leven is nu niet zo geschikt om een kindje te hebben.. Financieel dan. Nieuw werk aan het zoeken, al een tijdje en door de corona komt het moeilijk.. En zeker nu ik al lichtjes begin te tonen.. Maar ik geef de moed niet op. Normaal heb ik momenteel recht op een pro deo, die zou ik willen aanvragen om een procedure op te starten zodat hij van in't begin kan bijdragen.. Want het is ook zijn kind ten slotte.. Als hij er niet voor wilt kijken, ok dan is dat zo.. Nu de mijn ene vriendin zegt, is het wel de moeite om dit te doen.. De andere zegt steek daar je tijd en energie niet in.. Ik wil niet dat mensen denken dat het mij om't geld te doen is, helemaal niet. Maar ik wil mijn kind de best mogelijke toekomst geven en ook kunnen zeggen later dat ik echt wel mijn uiterste best gedaan heb om de papa te betrekken erin.. Drm de twijfel.. Het zo laten en zijn 'wens' respecteren dat hij niets met ons kindje wilt te maken hebben of hem toch laten vaststellen als juridisch vader..

Dank je. Ik heb een paar vrienden die me steunen en een fantastische stiefpapa Het ding is, ik weet hoe hij tegenover zijn ex gedaan heeft met zijn kindjes en nog steeds zelfs. Het is beetje moeilijk te vatten voor mij dat hij kan kijken voor zijn twee zoontjes en niet ons kind, snapje. Ik word mama voor de eerste keer, alles is nieuw en er komt sowieso veel op me af en dit blijft spoken.. Als ik dit aanga via een advocaat moet hij sowieso financieel bijdragen maar daarom hoeft hij het kindje nog niet te zien snapje als hij dat niet wilt.. Maar als hij jaren later plots zich bedenkt en zegt van ee ik wil mijn kind zien zonder dat hij er ooit iets vr gedaan heeft fzo gaat dat ook niet zo simpel zijn vr mij omdat toe te staan..

Thx ☺️ ik verlang wel hoor, kzie dat kleine boelie'tje nu al graag maar het is een tweestrijd die ik niet van me kan loslaten..

Ik denk dat jij alleen die keuze kunt maken , maar als “ papa “ zou hij financieel wel mogen bijdragen uiteraard , succes met de zwangerschap alvast ! Al de rest komt wel in orde ☺️

Dank je wel.. Jij ook 😘

Sorry hoor maar wat is dit met al die loser mannen van tegenwoordig? Waarom nemen ze hun verantwoordelijkheid niet. Pff wel de lusten maar niet de lasten. Ikzou zijn zeggen ga voor die allimentatie!! Een zwangerschap is al zwaar genoeg en een kind verzorgen ook. Wens je veel sterkte moest dit ff kwijt.🙊

Hoi meid, wat super super super naar zeg!!! Kan me niet voorstellen waar je nu door heen moet. Ik snap dat je wilt dat hij jaren later niet ineens bij jou aan komt. Ik heb alle reacties hieronder nog niet gelezen, dus misschien is dit al gezegd, maar je kunt ook een officiële akte op laten maken waarin hij geheel afstand doet (ook voor de toekomst ) van ieder contact en erkenning etc. Dan kan hij later niet opeens aan komen kloppen. Zorg ook dat er een onafhankelijke derde is die meetekent op de akte. Het is nu allemaal mega rot en misschien wil je hier geen tijd in steken maar dan heb je wel rust voor jezelf. Dikke kus

Dit zou ook eerder mijn mening zijn. Gewoon dit kindje alleen opvoeden en grootbrengen. Al is het alleen maar om aan hem te bewijzen dat je hem helemaal niet nidug hebt. Het moet natuurlijk haalbaar zijn voor jou. Financieel dan. Als je wat kan rekenen op vrienden of ouders om de opvangkosten wat te drukken, babyspullen 2e hands aankopen, dat soort dingen..... Het ding is dan dat jij alle beslissingen kan nemen inzake school, richting, sport, kampen,..... Zit je met co ouderschap dan moet je steeds overleggen met de papa, in alles wat er beslist moet worden. En op de koop toe zie je je (enige) kind maar de helft van de tijd. He moet het telkens weer mussen voor een aantal dagen. Als hij het zo zelf aangeeft dan hij er niks mee te maken wil hebben (misschien hem dit laten op papier zetten en handtekenen) wel dan zegt dit meer over hemzelf hoe egoïstisch hij wel is. Mijn vriend heeft ook 2 meiden uit een vorige relatie en wou initieel geen kinderen meer. Ik heb er geen en wou er wel altijd. Daar heel vaak over gepraat dat ik dit niet zag zitten om heel mijn leven kinderloos te blijven. Dat ik heel mijn leven dingen ging doen voor de kinderen (en ik die heel veel voor die kids, meer dan hun eigen moeder) van een ander. Maar ik wou hem niet kwijt en hij mij niet. Ik stelde zelf voor om zwanger te worden van een donor zodat ik wel mama werd en hij niet papa. En of dat hij dan ook wel ging meehelpen met de opvoeding van mijn kind zoals ik deed met zijn kinderen. Dat zag hij niet echt zitten. Want als er dan toch een kleintje in huis loopt, dan kon het evenwel 1 van hem zijn. Uiteindelijk kwam aan het licht dat hij eerder bang was om terug in een Co oudersituatie terecht te komen als bij zijn ex. Ik heb hem moeten overtuigen dat ik in niets te vergelijken ben met zijn ex en dat ik hem nooit aan de kant zal zetten eens het kind er is. (want dit is wat zij gedaan heeft. De kinderen waren er en voor hem had ze geen aandacht meer) Integendeel, ik zal hem dankbaar zijn want nét door hem zou het kind er zijn. En kijk, het is ons gelukt eruit te geraken en ik ben nu 16 weken zwanger. :) Dus meid, ga voor je eigen geluk en geef niet op. Als het haalbaar is, ga er dan voor zónder hem. En ga vooral door met leven. Koester geen hoop dat het toch nog goed komt, ooit. Wie weet kom je binnenkort wel een lieve man tegen die het ziet zitten om zowel voor jou als voor dat kleintje te zorgen. Komt allemaal wel goed.

Ik zou zelf het kindje alleen opvoeden en die loser van een verwekker want vader kun je zoiets niet noemen gewoon lekker links laten liggen... Ik zou wel de bewijzen bewaren voor later als je kindje toch ooit contact wil en dat deze verwekker ineens gaat zeggen dat jij wel wou maar van jou niet mocht! Jij bent niet de enige alleenstaande moeder. Je red je echt wel al zullen sommige momenten moeilijk zijn. Ooit komt er iemand in het leven van jou en je kindje en deze zal goed voor jullie zijn en je kindje opvoeden en houden van als zijn eigen! Dat is pas een echte vader en dat zal je kindje later ook zo zien! Sterkte met de hele situatie en geloof in jezelf!

Sorry paar spelfoutjes hahaha automatisch correcties maar je snapt me vast wel

Kies voor jezelf en je kindje ♡ succes!

Allereerste geef ik je een tip! Alsjeblieft geniet eerst van je kleine !! Ik heb ook zoiets meegemaakt en ik heb enorm spijt dat ik er zoveel Stress van heb gehad. Ik heb nu een super goede band met m’n dochter en veel meegemaakt. Ik zal toch proberen om in je zwangerschap en de eerste maanden van je kindje zoveel mogelijk te genieten .. je kan je ex vriend niet dwingen en het levert je alleen maar stress op, op die manier.

Lieve meid wat ben je sterk! Ondanks alles toch er zo instaan, daar moet je ballen voor hebben! Je staat er niet alleen voor, dat lees ik in alles en daar gaat ook niks in veranderen. Jij bent mama en weet wat het beste is voor je kindje. Ga voor wat goed voelt en laat je niet gek maken. Het maakt niet uit of je er financieel fantastisch voor staat of juist dramatisch, liefde voor je kleine is het belangrijkste. Ondanks alle moeite en problemen zul je blij zijn met je kindje en een ongelofelijk diepe liefde voor je kindje voelen, dat is het allerbelangrijkste! ❤️🥰 Bedenk wat je zelf graag zou willen en wat het beste is voor jou en je kindje. Ik zou zwart op wit laten zetten wat zijn wensen zijn, dan kan hij z'n woorden niet meer verdraaien. Je hebt geen partner nodig om voor je kleine te zorgen, je bent niet afhankelijk van de papa van t kindje. Jij komt hier doorheen en zult er sterker door in je schoenen staan. Ik wens je heel veel wijsheid en liefde toe. Jij weet wat het beste is voor jou en de kleine, vergeet dat niet ❤️

❤️

Volgens mij kan je ook opgeven dat de vader onbekend is. Zal hem niet laten erkennen want dan moet je alles in overleg doen. En hij lijkt daar nou niet echt voor open te staan. Je kan het zelf weet ik zeker. Zet hem op!

Hallo. Ik ben precies in dezelfde situatie. Ik was 8 maand samen met mijn vriend en ik werd ongepland zwanger. Eerst was hij blij en hij zei dat we het konden en dat hij van ons hield, maar daarna vertelde hij het aan zijn ouders (hij is 29 maar woont nog thuis, ik ben 30 en ben 10 jaar geleden naar Nederland verhuisd dus ik heb een eigen huurhuis en ben heel zelfstandig) en de dag daarna moest ik ineens een abortus laten doen. Ik zei nee en hij heeft me laten zitten. Hij vroeg of ik een papier wilde ondertekenen dat hij niet verantwoordelijk is voor dit kind. Dat heb ik niet gedaan. Ik was toen ook 4 weken zwanger. Ben nu 12 weken. Hij wil ook helemaal geen contact, hij zegt dat hij wel mee zou gaan naar een abortuskliniek als ik dat toch wil. Mijn kind krijgt gewoon mijn achternaam en heeft op papier geen vader. Ik heb hem een bericht gestuurd dat hij altijd welkom was om te vragen hoe het met het kindje was en later als hij zijn kindje wil zien; ook ik wil mijn kind zijn vader niet ontnemen en onze relatie was altijd heel erg goed voordat dit gebeurde dus ik zie geen reden om dat te verbieden. Maar ik vind wel dat hij het moet willen. Ik ga er niet achteraan lopen en smeken. Die tijd waar ik daaraan zou besteden, kan ik beter met mijn kindje doorbrengen en gelukkig zijn. Ik las een tijdje geleden ergens dat vaders niet perse op papier moeten om alimentatie te betalen. Ik weet niet hoe het in België is, maar zoek dat nog fftjes op. Succes! En weet dat je niet alleen bent!