Help! Dreumes slaapt niet!

Wij hebben enkele weken geleden ook zo'n fase gehad. Duurde ongeveer 2,5 week dacht ik. Overdag was ze ook anders, altijd mama of papa willen en heel bang van geluiden e.d. Hebben haar toen elke avond wel even in slaap geschommeld in de schommelstoel op haar kamer omdat het anders echt pure paniek was. We maakten ons niet echt zorgen dat er er aan zou wennen omdat ze voordien wel prima zelfstandig in slaap viel. Na 2-3 weken was die fase voorbij en nu kunnen we ze weer gewoon neerleggen om zelfstandig in slaap te vallen. Maar tijdens die moeilijke fase had ze ons wat extra nodig precies.

Duurde soms ook echt tot 21u - 21u30 als we ze niet in slaap schommelden. Het is mss niet de beste aanpak volgens de mom-police of pedagogen, maar wel iets wat voor ons werkte. Zo sliep ze toch sneller in.

Herken het helemaal! Na een week van alles geprobeerd te hebben. Hebben we besloten van oke speen heeft ie, dan is er niks aan de hand en laten gaan.... Het werd hier een spelletje

Ik zou even goed nagaan waarom het krijsen is. Is het paniek of is het gewoon dr zin willen hebben? Aangezien ze meteen rustig is zodra je dr en aai over dr bol geeft, lijkt het op het laatste en zou ik dr maar even laten gaan. Maar dat kun je het beste zelf inschatten. Hoe langer je er in mee gaat, hoe lastiger het is om er weer uit te komen. Als t echt paniek is, zou ik wel bij dr blijven. Vind het persoonlijk niet nodig dat mn kleine nu al daar mee om moet leren gaan, maar dan gewoon troost van pappa of mamma. Succes! Het lijkt mij een hele lastige situatie. Wij zijn eind mei ook verhuisd, maar onze meid vond het vanaf de 2e nacht allemaal wel weer prima. Hebben we echt zo'n mazzel mee gehad.

Wij hebben dit nu ook, al is hij nooit echt een goede slaper geweest. We zijn ook net verhuisd en daar denk ik ook dat het mee te maken heeft. Eerst wat te coulant geweest, wat vaker er weer uitgehaald want het was allemaal nieuw en spannend voor hem. Daarna echt de strijd aan gegaan, laten huilen en om de 10 min er naar toe, dat duurde ook ruim 1,5/2 uur. En ging daarna 2 dagen redelijk oke, toen weer drama. Weer strijd aan proberen te gaan maar werkte niet. Dus echt met de handen in het haar want we zijn volledig uitgeput doordat we geen vakantiedagen meer hadden dus 32 uur werken/verhuizen in 1,5 en een kind dat niet wil slapen. Toevallig gaat het vanavond wel goed, waarom? Geen idee, omdat mijn vriend er vanavond niet is en hij nu een fase heeft waarin hij heel erg aan papa hangt? Of omdat de droger aan staat en die flink lawaai maakt en hij dat monotone harde geluid fijner vind dat de stilte in het nieuwe huis? Ik weet wel dat ik de droger morgen avond weer aan ga zetten😅 en hopelijk kan ik dan 2 nachten even bijtanken

Succes mama! 🍀

Persoonlijk geloof ik niet zo in dr zin willen hebben. Het is toch logisch dat ze het liefst papa of mama bij zich wilt hebben? Tuurlijk willen kindjes hun zin hebben, de hersenen kunnen nog niet veel verder denken dan de driften. 😅 Maar het is dan kijken waar jullie allemaal comfortabel bij zijn. Wil je deze periode gewoon samen slapen/helpen bij slaap tot ze zelf aangeeft dat het weer zelf lukt. Of wil je gewoon doorzetten en kijken of ze er 'overheen' komt. Als het dat laatste is dan zul je een manier moeren vinden om haar troost en veiligheid te bieden en toch ook duidelijk te zijn dat ze zelf moet gaan slapen denk ik. Persoonlijk ben ik niet voor laten huilen (en natuurlijk heb ik het dan niet over een paar minuutjes maar gewoon echt bewust langer laten huilen zonder enige vorm van troost) op welke leeftijd dan ook. 🤷‍♀️

Ze slaapt… weet niet of ik dit morgen weer zo ga doen.. maar voor nu volgehouden. Steeds als ik erheen ging, meteen liggen en meteen kalm. Was echt geen paniek, want dat hoor ik ook wel. Was gewoon echt: ík wil wat anders. Nu ga ik snel ook slapen want je weet niet hoe vroeg ze zich morgen meld na zo’n avond 😥 morgen weer een dag.. we gaan zien wat het heeft gedaan.

Wij hebben die fase ook gehad.. al is ons zoontje altijd al een slechte slaper geweest. Als we wegliepen krijste hij het uit en viel pas in slaap als we bij hem bleven. Nu lopen we sinds een weekje wel bij hem weg maar slaapt alsnog niet voor 9 uur. De ene avond gaat het goed zonder huilen en paniek, de andere avond maakt hij er een spelletje van en gooit constant zijn speen uit bed. Fases...

Herkenbaar met deze leeftijd. Het is een fase. Wij hebben dit een paar weken elke avond gehad. Nu gaat het gelukkig weer de goede kant op. Wij praten door de babyfoon of gaan even kijken. We geven hem zijn speentje en zijn knuffeltje, stoppen hem in, fluisteren welterusten en we gaan weer. Als hij echt verdrietig blijft pak ik hem even uit bed, troost ik hem en leg ik hem weer terug in bed wanneer hij weer rustig is. Wij willen niet laten huilen, hij kan immers nog niet goed zeggen wat er precies is en wij vinden het belangrijk dat hij weet dat hij altijd op ons kan rekenen. Gewoon verder het normale ritme aanhouden, het normale avondritueel. Even doorbijten.

Hier ook een periode gehad was met een week weer over. Gezien jullie tijdelijk verhuisd zijn kan je wel kijken of het helpt het bedje te verplaatsen. Is misschien niet aan iedereen besteed maar er lopen altijd bepaalde energie stralen door een huis. Kan zijn dat het bedje net verkeerd staat.

Ik overweeg gewoon haard bedje naast mijn bed te zetten vanavond. We zitten dus in een tijdelijk huis (nog 3/4 weken), en ze ligt in een campingbedje. Ik heb ook moeite met mijn volledige ontspanning in dit huis. Misschien moeten we gewoon bij elkaar zijn 🙃 en dan in haar nieuwe kamer zien we wel weer. Misschien fase dan ook over. Samenloop van omstandigheden… Weet alleen niet of papa het er mee eens is 😅😂

Nou.. dit net met het middagslaapje geprobeerd.. was het ook niet. Nog steeds KRIJSEN naast me. Wil per se bij mij in bed. En dan spelen ipv slapen. Ik wordt er echt moedeloos van. Bed staat weer op haar “eigen” kamer, wel op een andere plek. En Fleur heb ik aan papa gegeven, regel jij het maar even. Mama-out. 😴

Alsof ik m'n eigen verhaal lees😅 Mijn zoontje is 20 maanden en we zijn net een maand verhuist.. van een makkelijke en goeie slaper is het naar totale paniek gegaan. Zodra hij in zijn nieuwe kamertje kwam was het paniek en riep hij alleen maar mama grote bed.. eerst dacht ik nog agos arme schat hij wil gewoon even veilig bij papa en mama.. komt wel over een paar daagjes🙄 nou.. niet dus. M'n binkie heeft ons gehele bedin beslag genomen en wij liggen op t randje.. want we proberen het wel maar hij raakt totaal in paniek. En dat is het laatste wat ik wil. Mijn kindje bang en in paniek.. En toen... kregen we een kadoo van mijn ouders.. nou ja m'n zoontje.. een juniorbed.. misschien helpt dat?!... niet dus. Ook wij hebben geen idee wat we moeten doen..dus ik lees mee.

Ik weet niet hoeveel slaapkamers je hebt. Misschien een andere kamer proberen?

We hebben nog 1 kleinere slaapkamer die als inloopkast is omgebouwd en een zolder...ik zat ook te denken zijn ledikant weer in elkaar te zetten en bij ons te zetten.. maar ga je het er dan beter op maken?🤷‍♀️

Ik denk persoonlijk niet dat je het daar beter op maakt. Al geloof ik wel dat een verhuizing voor die kleintjes echt als traumatisch kan voelen. Aangezien ze hun veiligheid dan alleen nog uit jullie kunnen halen. En dus overal opnieuw aan moeten wennen. Persoonlijk zou ik eerder ervoor kiezen zelf op zijn kamer erbij te gaan liggen dan hem bij jullie te leggen. Dit uit het gedachtegang dat zijn kamer weer een veilige plek moet worden dat zal sneller gaan als hij wel daar slaapt en wakker word. Wellicht helpt het ook door overdag wat vaker samen boven te gaan spelen op zijn kamer zodat het weer een vertrouwd plekje gaat worden.

Klopt helemaal wat je zegt en ook dit hebben we geprobeerd. Op een matrasje naast hem.... ik denk idd dat het tijd nodig heeft om te wennen... wij vinden het al wennen laat staan hij... hij snapt er geen snars van...

Hier werd het huilen krijsen toen we probeerden het bedje bij ons op de kamer te zetten. We proberen wel overdag ook af en toe even met hem naar boven en de zolder te gaan. Even ontdekken en spelen en zorgen dat hij niet alleen negatieve associatie heeft straks met zijn slaapkamer. Het gaat nu weer 2 nachten oke. Maar we zijn er nog niet. We hebben ook niet echt afscheid genomen van het oude huis. Heb wel heel erg over nagedacht hoe we dat konden doen en of we juist wel of geen aandacht daar aan moesten geven. Uit eindelijk hebben we er dus niets mee gedaan om er juist geen issue van te maken. Maar misschien hadden we dit wel moeten doen.

Hier een modus gevonden.. gewoon toch naast haar liggen. Ze heeft die houvast nu gewoon nodig. Nu hopen dat ze hierdoor wat vertrouwen opbouwt en ook wat langer in de ochtend slaapt weer. Ze was in ieder geval om 18:55 heerlijk in slaap na 5 minuten naast haar liggen. Ik ga nu ook alvast maar liggen 🙃 want dat 5:30 breekt mij ook wel op.