Hoe kijk jij terug op de afgelopen 2 jaar?

Pfoe. Interessante vraag... Vind het super leuk en soms best pittig Vind nummer 2 zwaarder als nummer 1 en niet zozeer omdat we nu 2 kinderen hebben maar t karakter en een jongen... verder geniet ik... kijk ik soms de tijd vooruit maar gaat de tijd ook veel te snel. T ontwikkelt en speelt als een malle and I like it.... Hoe kijk je er zelf tegen aan?

Begrijpelijk! Is je 2e kindje dan een pittiger karakter dan de 1e ? Als ik eerlijk moet zijn, zie ik deze eerste 2 jaar vooral als een moeilijk iets omdat onze dochter gewoon al sinds de geboorte elke nacht alles terroriseert. Wij slapen al 2 jaar zo slecht dat dit alle leuke dingen overschaduwd..

Omschrijf de laatste 2 jaar als bijzonder. Hoe ik er in het begin tegenop aan het kijken was vooral met het idee het allemaal alleen te moeten doen. En ja het was zeker zwaar, maar vanaf dag 1 ook gelijk gezegd ik gooi mezelf in het diepe en wil de zorg ook echt alleen aangaan, zonder de hulp te moeten hebben van mijn familie. En als ik haar dan nu al zo zie uitbloeien tot een hele dame ben ik stiekem toch wel heel trots op mezelf.

Oh dat lijkt me zo heftig als je nachten al zo lang ellende zijn. Kan me er niks bij voorstellen maar begrijp wel dat het alles overschaduwd. 2e heeft een heel ander karakter. Het is ook zeker de leeftijd waar hij in zit. Kijken hoever hij in alles kan gaan. Onze oudste een meisje heeft dat ook gedaan maar heel anders.. Beide lief beide zo verschillend.

Mijn afgelopen 2 jaar zijn de mooiste en tegelijkertijd het meest verdrietige moment van mijn leven.. Mijn zoontje nu 2 echt fantastisch en zo leuk en lief.. en tuurlijk zijn er zware momenten vooral nu 2 = nee.. maar hij is zo leuk! En het meest verdrietige is dat onze dochter afgelopen zomer is geboren en na 8 dagen helaas is te komen overlijden.. Bij het grafje is onze zoon echt een grote broer, hij legt steentjes bij haar neer en hij geeft haar altijd een kusje.. Het had zo anders moeten zijn 😭💫💞

Jeetje wat heftig.. heb hier geen woorden voor. M'n hart breekt altijd een stukje als ik zoiets lees. 🍀🙏

Oh nee wat vreselijk😔mag ik vragen wat er is gebeurt?

Pittig. Dit vooral omdat Deamon geen (tot miniem) woordenschat heeft, dus als hij pijn /honger/etc heeft is dat voor ons nogsteeds gissen. Daarnaast een partner die liever zelf nog tiener is; constant achter zijn Pc zitten, amper in huis helpen < moet het altijd vragen, kan niets uit zichzelf doen. No matter how hard I try, hij gaat zich niet aanpassen, zelfs niet nu de 2e er is.

Euhm ja, ik zal een korte samenvatting geven.. Ik had een tumor op de placenta, daardoor moest ze heel hard werken om alles op gang te houden. Ik kreeg hierdoor mega veel vruchtwater en moest ze nog harder werken. Haar hartje was hierom vergroot en moest ze buiten de buik te hard haar best doen om in leven te kunnen blijven. Het leek echt heel goed te gaan, maar helaas heeft haar hartje het opgegeven 😞

Wow wat vreselijk moeilijk lijkt me voor jullie!😔

Het eerste jaar ben ik volledig geleefd en heb haast niet genoten, ik dacht toen van wel, maar denk dat ik een postnatale depressie had en dit niet heb herkend. Maaaaaaar!!! Owh wat heb ik het afgelopen jaar dubbel en dwars van ons zoontje genoten. Ik kan mijn zoontje af en toe echt wel achter het behang plakken, maar bovenal ben ik ontzettend trots op onze kleine boef. Hij doet het fantastisch en hij heeft zoveel humor voor zo’n jong ventje. Door hem heb ik mezelf ook zeker beter leren kennen. Ook iets wat ik bijzonder vind. Ze houden je soms echt een spiegel voor. En ja, het ouderschap is wel pittiger dan ik van te voren dacht. Even snel iets doen zit er niet meer in met een kleine erbij en tijd voor jezelf is ook zeldzaam geworden.

Heftig sommige verhalen. Ik zei altijd ik laat het op mij af komen ik zie wel hoe het gaat. Maar moet zeggen dat ik ook soms best pittig vind. Maar o wat hou ik toch veel van haar. Ze is ook een pittige tante in het begin last van kma. Later fysio gehad voor te veel spanning in haar lijf. Maar nu nog steeds kan ze heel boos worden als het niet gaat zo als zij het wil. Structuur is voor haar best belangrijk. Nu met feestdagen gaat soms beetje anders en ze gaat snachts weer spoken zoals nu.. en oja slecht eten al als baby en nu nog steeds. Verder kan ze ook super vrolijk zijn. En heel vrij en sociaal na andere mensen en kinderen. En mega gek van dieren. Ik vind haar zo leuk en wil haar voor geen goud meer missen

Als ik sommige verhalen lees mag ik echt niet klagen. Maar ik had het wel graag anders willen zien. Vaak alleen gestaan in zwangerschap ( door corona afspraken alleen moeten doen) niet gezellig gewinkeld met vriendinnen of zus voor de baby. ( owjee corona) de steun daarin heel erg gemist. Ziekte en overlijden van schoonmoeder. Geen begrip voor haar ziekte vanuit haar fam wat mij heel veel heeft gedaan. Gemis van eigen moeder ( ook overleden). Meisje is super leuk. Maar heel naar dat je het bijna met niemand kan delen behalve hier of op het werk( kdv) relatie is bijna kapot en vandaar ook (nog?) Geen 2de kindje. Heel heel pijnlijk.

Pittig maar ook geweldig! Lang geen goede nachten gehad, met 1.5 jaar ging hij ineens beter slapen! Maar hij kan zich zo goed vermaken met spelen zelf, dat maakt alles goed. Ik vind/vond vooral het eerste half jaar pittig, als ze zichzelf nog wat minder goed kunnen vermaken in combinatie met slecht slapen in de nachten en overdag. En inmiddels is hij sinds begin oktober grote broer van een zusje. Wat is hij lief voor haar. Ook is hij gestart met de peuterspeelzaal na zijn verjaardag. Ondanks dat hij het nog er vermoeiend vind (ook 2-3 weken niet fit geweest) vindt hij het ook super leuk! Ik vind het ook zo leuk dat hij nu meer wilt meelopen en echt zijn eigen ding doet. Oké soms mag hij wel wat minder zijn eigen ding doen (eigenwijsheid). Maar hij is echt een eigen persoon. En ik vind hem zo leuk/grappig☺️

Geweldig maar overweldigend en intens! Ik ben moeder van een dochter. Het is een hele lieve maar ook ontzettend pittige tante. Ze weet heel goed wat ze wilt wat ook goed is maar voor ons als ouders soms heel lastig. Het is me ook wel overvallen hoeveel ik van haar houd en hoe graag ik wil dat het goed met haar gaat en dat ze gelukkig is. Daarnaast is het vele ziek zijn me echt wel tegen gevallen. Ze is ook echt een hele slechte eter waar ik me ook echt zovaak zorgen over maak.. ze is gewoon echt nog een klein meiske. Als ze dan ziek is valt ze weer zoveel af. Slapen daarintegen doet ze echt heel goed al vanaf het begin. Dat is wel superfijn! In juni mogen wij een zoontje verwelkomen dus ben heeeel benieuwd wat dat weer teweeg gaat brengen haha😁.

Ik had heel naïef een gezond kind verwacht en dat liep dus helemaal anders. Ik heb hierdoor echt veel extra zorgen gehad en op sociaal gebied extra moeten inleveren. Nu het beter gaat, ben ik er na haar eerste jaar langzaam aan gewend dat ik geen "ziek kind" meer heb en zijn de ziekenhuiscontroles ook gewoon normaal. Ik vind het heerlijk om ook mijn eigen leven te hebben met o.a. 3 dagen sport per week. Ik word als relaxter in het ouderschap en denk meer in oplossingen. Ze zit bijvoorbeel standaard op het aanrecht mee te kijken nu als ik kook. Ik heb nu vooral nog moeite om tijd voor mijn relatie te nemen. Ik stuur ons meisje niet snel weg als ik geen andere afspraken heb, zoals een feestje van iemand. Als een afspraak niet doorgaat, is mijn eerste reactie om de oppas ook af te zeggen. Kortom, eerste jaar met terrorkrijsbaby was voornamelijk een hel en daarna werd het leuk! Nu vermoeiend, maar een hobby waar ik een overvloed aan liefde uit haal.

Ik heb het vooral de eerste 7/9 maanden zwaar gehad. Gediagnostiseerd met ptss hele psygische molen in en vervolgens de medische molen in met mn oor. Daarna ging het beter, enorm van alle kleine ontwikkelingen kunnen genieten alleen de echte babytijd heb ik niet helemaal volledig meegekregen dat vind ik nog steeds jammer ik stond echt⁶ volledig in overlevingsstand. Daardoor wel veel meer zelfvertrouwen gekregen dat ik veel krachtiger ben dan ik dacht. Nu kan baby 2 elk moment komen, kom ik er achter dat ik wel heel streng voor mezelf ben geweest.... hoop gewoon dat hij snel komt en het liefste zonder ks