~ onzekere mama

Wat naar dat jou familie er zo mee omgaat en jou regels, mbt opvoeding, niet respecteert. Ik zou precies hetzelfde reageren. Ze moet leren delen, een kind van 2,5 kan al een hoop leren. Onze zoon, is nu nog enigskind, moet dat op de opvang en thuis moet hij met ons delen. Dat is soms moeilijk voor hem en daar tonen we begrip voor. Maar zijn zin krijgt hij niet. Dan vertellen we dat hij even moet wachten en dat hij er over een paar minuten mee mag spelen, met een timer erbij zodat hij ook echt weet dat hij na een paar minuten aan de beurt is. Na een paar dit te hebben gedaan snapt hij de doel van de timer en vind hij het ook echt niet meer erg. Als het er bij mijn familie zo aan toe zou gaan had ik mijn kind opgepakt en was ik vertrokken. Ik kan goed begrijpen dat die stap heel moeilijk zal zijn. Het is jou kind, jou opvoeding. Daar hebben ze, in mijn optiek, gehoor aan te geven. Ook al handelen ze nu uit liefde voor jou kindje, het is niet wenselijk.

Ik snap je reactie en ik vind het heel erg dat je familie jouw overruled door dit te doen. Alsof je niet serieus genomen wordt. Knap dat je erover begonnen bent tegen je moeder! En jammer dat dit haar antwoord was. Misschien is het wel zo dat je soms erg voorzichtig bent. En dat mag best iemand tegen je zeggen. Maar niet op zo’n moment. Sowieso hebben ze niks over je manier van opvoeding te zeggen. Jij bent haar moeder. Ook op dat moment. Ik was opgestaan en weggegaan. Dat het jouw probleem is en je hen niet kan veranderen?? Ik vind dat een ouder altijd het laatste woord heeft. En ja er zijn uitzonderingen. Dat zijn slechte ouders. Maar zo te lezen ben jij verre van.. Je neemt verantwoording en werkt hard voor jullie gezinnetje. Je probeert je dochter iets bij te brengen. Je bent consequent. Ik heb geen idee wanneer kinderen kunnen delen. Mijn zoontje is ook bijna 2,5 en ik had hetzelfde gedaan. Als er genoeg is om mee te spelen, dan kan je delen. Ook al spelen ze naast en nog niet mét elkaar. Ik heb jouw frustratie ook weleens gehad. Dat de kleine voor een dag naar m’n schoonzus ging en toen ik hem ging brengen lag al het speelgoed van oma daar en een briefje van oma hoe hij z’n dagritme bij haar had. Ik dacht wtf is dit joh. Ik ben heb hem overgedragen, ben weggegaan en werd zo boos en verdrietig in de auto naar m’n werk. Heb m’n vriend gebeld en het uitgelegd. Hij zei hang op en bel m’n zus en vertel dit gewoon tegen haar want je hebt helemaal gelijk. Dit heb ik gedaan en vertelde haar dat ik me gepasseerd voelde. Dit was nooit hun bedoeling geweest. Ze was best zenuwachtig om op te passen en ze wou mij niet tot last zijn met spulletjes ed en daarom had ze het vast aan haar moeder gevraagd en opgeschreven. Eigenlijk superlief. Wat ik ermee wou zeggen. Dat ik eigenlijk hartstikke onzeker ben als moeder. En dit voelde als een bevestiging vanuit hun dat ik niet goed genoeg was. Maar dat is natuurlijk niet waar.. en dat geldt misschien ook voor jou. Wat mij betreft in ieder geval niet. Respect voor jou als mama. You rock😉

O en als je twijfelt aan jezelf. Dan kan je goede hulp krijgen via het consultatiebureau. Ze hebben mij onlangs goed geholpen met m’n peuter pubertje! Dan begrijp je die kleine net weer even beter

Naar mijn mening maakt het niet uit of je familie of wie dan ook er wel of niet mee eens is hoe jij je kind opvoed, het is jou kind en jou opvoeding, dat moeten ze geen respecteren en accepteren. Vind dit gedrag echt respectloos van hun.

Mee eens! ts wat vervelend dat je familie zo reageerde. Onze dochter is en blijft enigs kind. Thuis hoort ze natuurlijk ook nee (en ip opvang). Maar juist in de situatie zoals jij beschrijft zijn momenten te leren delen met andere kindjes en daarbij mamma's grenzen op te zoeken. Sommige zeggen heel stellig te zijn opgestapt, dat weet ik niet of ik zou hebben gedaan. Lastige situatie.

Bedankt voor jullie reactie. Doet me echt goed om te lezen hoe jullie zouden reageren en dat ik inderdaad juist handel. Maakt me toch wat minder onzeker. Ik heb inderdaad meerdere keren gedacht dat ik beter mijn spullen kon pakken en weggaan, en wellicht dat ik dat de volgende keer ook gewoon doe zodat ik een statement kan maken.

Lief, dankjewel! En bedankt dat je jouw ervaring wilde delen en mij van tips wilt voorzien 💕

Wat handig om een timer te gebruiken, dat ga ik ook proberen. Goed om te lezen dat het bij jullie werkt💕

Ja vind ik ook, ze passeren mij compleet als ouder en dat zie ik nu steeds meer in.

Zo lastig altijd met familie. Bij opa en oma mogen hier ook echt wel andere dingen dan thuis. Maar als ik erbij ben blijven onze basisregels wel gelden. Dus ook delen. Tuurlijk moet ze daar nog genoeg in leren. Laatst bij peutergym gooide ze ineens zo’n groot houten blok naar het hoofd van een kindje die een blok bij haar wegpakte 😅 (gelukkig miste ze). De oma van dat kindje vond het heel vreemd dat ik daarvoor boos werd op Olivia, maar dat moet ze ook gewoon leren. Qua leren delen helpt de peuterspeelzaal wel goed hier trouwens. Geen idee of die van jou ook zoiets doet Succes ermee in ieder geval!

Aahw jeetje, ik snap je gevoel. Altijd erg lastig, sowieso opvoeden alleen al, laat staan met allemaal meningen en adviezen eromheen (uiteraard goed bedoeld). Persoonlijk denk ik dat je zeker niet overdrijft. Het is jouw dochter en jij voedt haar op. Je familie hoort dat te respecteren naar mijn mening. En volgens mij hebben kinderen, vooral jonge kinderen van die leeftijd, grenzen nodig en structuur. Ik denk dus niet dat je overdrijft en gevoelig reageerde. Je komt op voor jouw manier van opvoeden en dat is zeer terecht en alleen maar goed. Vooral zo door blijven gaan en anders misschien op dat moment aangeven dat iedereen zich even met andere zaken moet bezighouden. Of je neemt je dochter apart? Succes in ieder geval. Het lijkt mij allesbehalve makkelijk 🙁