Paniek door stress en daardoor eenzaam

Ik heb geen paniekaanvallen maar was wel behoorlijk gestrest, postpartum depressie etc. Ben door de verloskundige doorverwezen naar de huisarts en die heeft er voor gezorgd dat ik óf een sgesprek kreeg met de praktijkondersteuner, maar daar was een wachtlijst en daarna kreeg ik hulp aan huis van psych, er komt nu regelmatig iemand praten om er voor te zorgen dat k alles op een rijtje krijg en houd. Dat heeft me tot nu toe heel erg geholpen. Alleen er over praten helpt al en erover sparren met een buitenstaander zorgt er voor dat k alles weer even kan handelen. Misschien is zoiets ook iets voor jou? Het lijkt me sowieso goed om er over te praten, voordat je in een nog dieper dal zakt! ❤️ Bel je huisarts of verloskundige voor advies, zij kunnen je vast verder helpen!

Ik zit een andere situatie qua werk en met man als jij, maar ervaar wel dezelfde gevoelens. Veel stress om alles goed geregeld te hebben, het grootste deel alleen verantwoordelijk zijn en het eenzaam voelen herken ik ook echt. Ook ik reageer daardoor uit stress vaak onvriendelijk tegen de kinderen of mijn man. Inmiddels is bij mij een depressie vastgesteld maar ook op basis van een persoonlijkheidsstoornis. De therapie helpt een beetje maar het kan zijn dat ik wat anders moet proberen. Maar ik zou wel aan de bel trekken hoor. Het is niet fijn om je zo te voelen en er is hulp om het wat beter te laten gaan. Kop op!

Ik herken dit zooo erg! Ik kom er later even uitgebreid op terug ☺️

🙏✨️

Ik kan niet in je portemonnee kijken. Maar is een gastouder vlakbij jou in de buurt geen idee? Misschien zelfs een die flexibel is? Dat scheelt je zorgen over de opvang. Vooral heel naar dat je je zo voelt. Kan je misschien een keer je moeder vragen in de tijd dat je alleen bent om een dag op te passen en dat je even wat voor jezelf gaat doen. Dat voelt verkeerd vaak, ik weet er alles van. Maar is wel heel belangrijk. Blije mamma blij kindje. Geen idee of je er wat mee kan. Zet hem op power vrouw, het is niet niks was je doet 💪💪 xx

Zo.. Even de tijd genomen om alles op te schrijven.. Mijn man werkt op 5 uur rijden hier vandaan, hij gaat maandagochtend om 04.30u de deur uit, en komt woensdag of donderdagavond rond 21.00u thuis. Met als resultaat: ik zorg voor onze zoon 4 dagen per week. Het belangrijkste voor mij is om te beseffen: het gaat zoals het gaat, en het loopt zoals het loopt, maar ik kan geen wonderen verrichten in m'n eentje. Belangrijk voor mij is enerzijds verder dat ik weet dan mijn man z'n werk erg leuk vind, en ik het hem gun. Anderzijds weet mijn man dat ik het moeilijk vind, dus steunt hij mij ook (vooral dit 2e maakt het makkelijker). Ik weet niet hoe dit bij jullie thuis is? Een keer in de 5 a 6 weken koken we op zondag samen een shitload aan maaltijden (denk aan pasta rode saus, Lasagne, groente pannekoeken, stamppot, noem het maar op) om in te vriezen. Als we in het weekend koken, koken we vaak een extra portie voor in de vriezer (als je toch bezig bent, maakt de hoeveelheid niet uit). Het niet hoeven koken elke dag geeft mij zoveel rust 🙏 misschien kan hij jou op deze manier steunen? Wat betreft werk, heb ik mazzel dat ik veel thuis kan werken en dat ik een flexibele baas heb (want ik ben het niet 😅). Het idee van alleenstaande moeder zijn, terwijl je dat niet bent, snap ik helemaal. Ook al is mijn partner er van vrijdag tm zondag voor de volle 100% voor mij en onze zoon. Soms voelt het ook alsof het 'mijn' huis is, soms moet ik echt wennen dat hij er weer is 🙈 We wonen inmiddels in Denemarken, en alleen mijn schoonvader woont in de buurt. Hij haalt onze zoon 1 dag per week uit de opvang, als ik een kantoordag heb bijvoorbeeld. Verder doe ik het (of op vrijdag m'n partner). Vaak ben ik op dinsdag of woensdag al bekaf 🙈🙈 ik lig tegenwoordig standaar om 21u op bed 🙄 Wat ik al zei: heb er vrede mee dat niet alles lukt, soms is het huis ontploft, maar heeft m'n zoon wel een fijne dag gehad en een gevulde buik. Dan denk ik: het belangrijkste is gedaan 😁 Soms ruim ik nog op, soms ook niet. Als m'n man thuis komt ziet hij vanzelf hoe de week is gegaan aan de status van het huishouden 😂 maar dat is helemaal oké, want hij begrijpt het, en doet hij heel veel om het weer op orde te krijgen (zodat alles vanaf maandag weer opnieuw begint 😅). Er zijn ook tijden geweest waarop m'n man 6 weken weg was (en dan weer 4 weken thuis). Daarvan heb ik gezegd dat ik dat niet meer wilde als we aan kinderen zouden beginnen. Dat vond ik echt te zwaar en eenzaam. Hoop dat je er iets aan hebt. Misschien kun je iets gebruiken, en anders is het misschien fijn te weten dat je niet de enige bent ☺️ wees niet te hard voor jezelf, en wees eerlijk over wat wel reëel is om te verwachten en dat het in sommige gevallen echt oké is om de boel gewoon de boel te laten. 😘

Zelf geen ervaring, het lijkt me vreselijk zwaar het door de weeks helemaal alleen te moeten doen. Ik zou hier ook echt even voor met je man gaan zitten en kijken of hij kan bedenken hoe hij je op afstand (of in het weekend) kan ondersteunen.

Mijn vriend werkt voor de overheid en ik ben dit jaar totaal 8 maanden alleen met de kleine.. hij is vaak een maand weg en straks vijf maanden.. wat ik prettig vind en de kleine ook is dat wij een bepaald ritme hebben die constant is.. als papa er wel is of niet is er verandert niks voor hem/ ons.. zelf werk ik 4 dagen (32 uur). Ik heb het zo geregeld dat elke dag van de week hetzelfde is voor de kleine en mij en nu zijn we het gewend.. ik heb zoveel mogelijk structuur zodat ik er verder niet over na hoef te denken.. verder doe ik graag iets leuks met de kleine in het weekend en komen vriendinnen vaak bij mij in de avond.. Ik denk dat het belangrijk is dat je regelmaat krijgt en daardoor rust.. voor mij werkt het iig!

Niet elke dag is hetzelfde maar bedoel alle maandagen/ dinsdagen/ woensdagen etc

Mijn situatie is niet helemaal hetzelfde, maar herken wel veel. Mijn man is bakker. Hierdoor sta ik er ook ‘s nachts en in de ochtend en regelmatig ook ‘s avonds (als mijn man slaapt) alleen voor. Hier helpt het om veel te structureren. Zo leg ik in de avond al alles voor de volgende ochtend klaar en heb ik ook een flinke voorraad in de vriezer. Mijn ouders en schoonouders doen ook vaak hun kliekjes voor ons invriezen. Dit vind ik zelf echt super fijn! Wel merk ik dat ik het soms ook eenzaam en veel vind. Ik heb zelf het gevoel altijd achter de feiten aan te lopen. Hier dus helaas geen verdere tips voor😊

Hoe gaat het met je?