Papadag een ramp

Herkenbaar dat huilen en dat papa geen idee heeft wat te doen. Snap ik ook geen reet van. Doe iets zoek het uit. Wij werken gewoon anders dan die mannen. Uitzonderingen daar gelaten

Komt vanzelf goed, wij moeders hebben de eerste weken de meeste zorg gedaan. En de eerste paar keer zal t echt wel ff heftig zijn voor de papa's maar die rollen er ook vanzelf in.

Hier nog niet aan de orde maar kijk er wel heel erg tegenop wanneer ik weer aan de bak moet. Als ik op zolder de was aan hangen ben en de baby huilt beneden in de box moet ik er zelf heen om te troosten terwijl mn man er doodleuk naast zit met de telefoon in zn hand. Als ik dan boos word zegt ie dat ie het huilen wel mee vond vallen en nog niet nodig om al te troosten.🙄 als ik ga douchen moet ik of als de baby slaapt en anders in de wieg op de badkamer erbij omdat ik er gewoon niet van op aan kan dat een ander het even overneemt. Heel irritant. Spelen enzo doet ie wel, en hij verschoont graag de luiers, maar op de een of andere manier lijken mannen gewoon niet te reageren op het huilen ofzo. Zucht.

Haha wat een sufferds zijn onze mannen af en toe he. Als onze dochter begint te huilen geeft ie haar ook meteen aan mij 😂. Het komt vast wel goed, eigenlijk moet jij gewoon lekker echt een dagje weg zijn. Helaas is dit nu wat lastiger dan normaal, maar misschien kan je lekker naar je moeder ofzo gaan. Dan moet ie wel.

Het is echt een kwestie van loslaten. Hoe moeilijk het ook is.. nog steeds heb ik dat hoor na 2,5 jaar. Papa doet het gewoonweg anders dan ik. Ik denk dat mannen over het algemeen wat makkelijker zijn, zich ook kunnen afsluiten als baby hard aan het huilen is. Wat ik wel gedaan heb is een lijstje maken met de tijden van voeding, hoeveelheid, wat het kan zijn als baby niet stopt met huilen. En geef ik als we relaxed zijn indirect tips. " ooh ik heb gelezen dat als baby zo huilt met deze geluiden dat het honger is!" En "ik ben erachter gekomen dat ze het fijn vindt in de maxi cosi! Dus als ze echt ontroostbaar is kunnen we dat doen!" Ik probeer het zo min mogelijk op de man af te doen en dan maar op die manier de tips en tricks te delen. Je wordt er vanzelf handig in ;). Heb een zoon van 2,5 met een sterke eigen wil en 9 van de 10 keer kunnen we hem positief "om de tuin leiden" Dus de papa een beetje indirect opvoeden. ;).

Mijn man weet nu nog niet (na 2 oudste kids) wat hij moet doen. Wordt al gestresst als ik zeg ik ga even weg, let jij op. Hij zegt zodra je de deur achter je dicht doet begint baby te huilen. 🤷‍♀️ En mijn man wordt dan ook gelijk gestresst en ‘boos’ Maar soms moet het gewoon even. Is moeilijk maar ook papa moet leren wat er met huilen bedoelt wordt en hoe hij kan troosten. Het is moeilijk en je moeder hart breekt. Sterkte en hopen dat papa snel weer wat hij moet doen

Misschien het alleen laten met papa opbouwen een idee? Even lekker boodschappen doen in je eentje. En daarna even alleen op bezoek bij een vriendin of familielid.

Hahah, ja dat doet die van mij ook. 'Ik snap niet waarom hij zo huilt'. Nee, ik ook niet, maar ik doe vanalles. En mijn kerel blijft dan ook alleen maar op de bank wiebelen 😅 maar het komt echt goed. Wij hebben al een hele tijd gehad om alles alleen uit te vogelen en die mannen zijn (meestal, niet altijd, maar die van mij zeker wel) gematst met dat ze eigenlijk vrij weinig met de baby hoeven te doen. Omdat ik het altijd wel overneem. Ze vogelen het echt wel uit. Het wordt makkelijker als de baby's ouder worden, wat heel snel gaat in deze periode. En de baby's kunnen echt meer hebben dan onze hormonen denken. Je moet het loslaten, hoe lastig het ook is. Maar kan mij zeker voorstellen dat als je nog wel in het huis bent, dat heel moeilijk is. Op het werk word je wel gedwongen om het te laten gaan en dan gaat het steeds beter.

Wat een vervelend gevoel voor je! Maar denk maar zo, de andere papa’s hebben dit ook allemaal doorgemaakt en dan vaak niet met een mama op de achtergrond aanwezig. En zeker niet wel 4 weken ervoor. Dus hij heeft nog alle tijd om te wennen. En als mama erbij is, is het voor papa vaak nog moeilijker, want dan is er iemand die toekijkt en oordeelt. Ik denk dan terug aan mijn tijd als stagiaire 😉 Zoiets moet papa nu ook doen. Hij weet nu in ieder geval dat hij nog wat te oefenen heeft en gaat dat de komende weken zeker doen (en bij jou afkijken). Heb er maar vertrouwen in!!

Mijn vriend ken ik heel goed alleen laten met onze dochter. Maar als hij fles maakt dan laat die der ook ff huilen maar wel speen proberen te geven of hij gaat indd van alles proberen. Ik maak me eigenlijk geen zorgen. Maar je moet je man echt een kans geven voor hun is het ook ff anders. Vaders moeten ook de weg vinden komt goed ga anders ff boodschappen doen ben je huis ff uit

Ja inderdaad echt loslaten. Ik ben ook weer aan het werk en heb 12 weken lang bijna fulltime dag en nacht voor onze zoon gezorgd. Alleen in de avond soms van 18.00-22.00 niet. Ik vond het heel moeilijk. En als ik wat tegen mijn man zeg: 'je kunt beter even dit proberen' dan ziet hij dat allemaal als kritiek. En dan krijg ik naar mijn hoofd geslingerd dat ik alles beter weet. Ja klopt wel een beetje. Ik heb hem 12 weken lang verzorgd. Maar het komt goed, echt waar🤗

Geef je partner wat tijd om zijn wde g te vinden. Het komt wel goed hoor ☺️ ik vergeet mijn eerste werkdag met mijn oudste zoon nooit meer! Mijn man belde toen hij ineens mijn pauze en was helemaal van slag omdat ons zoontje toen maar bleef huilen. Toen ik s’avonds thuis kwam nam ik mijn zoontje op en zei ik meteen: jij heeft koorts. Mijn man viel achterover. En inderdaad hij had koorts. Nu is ons 3de zoontje ondertussen 10 weken oud. Mijn man krijgt hem soms beter rustig dan mij ☺️ dus het komt echt wel goed 😊

ik zou helemaal gek worden als ik thuis zou doen alsof ik er niet was. juist hierdoor, je ziet alles en hoort alles. ik denk dat het voor je vriend nu ook lastiger is omdat je heletijd over zn schouders kan kijken. waarom ga je niet even een ochtendje echt weg? weg van huis zodat je vriend het echt alleen kan doen. denk dat dat voor jullie beide fijner is. Ik ga soms savonds een uurtje of 2 zonder kleine weg. even naar een vriendin. dat red mn vriend ook. alleen huilt de kleine meer bij hem dan bij mij 😂

Zoooo herkenbaar, bij mij precies hetzelfde. Ik ben de was aan het vouwen, kind krijst, vent zit droogjes op telefoon ernaast en zegt ik was hem al aan het troosten hoor, nog semi geïrriteerd ook🙄

Herkenbaar. Beste is om weg te gaan want je gaat het niet goed vinden wat je hoort en ziet 😅

Heel fijn om al jullie lieve berichtjes te lezen en te weten dat bijna alle mannen zo zijn haha. Het waren net gewoon de hormonen dat het me teveel werd. Zit nu met een bakje thee lekkker m'n serie te kijken en ik denk hij komt er wel uit. Hopen dat hij na vandaag niet zoiets heeft van die papadag doen we later wel. En inderdaad waar wat jullie zeggen, het meerendeel van de 15 weken heb ik de zorg op me genomen en mijn man moet er gewoon aan wennen. Ook doen ze het inderdaad anders maar dat is met alles zo haha.

Wij hebben hier ook mee gestoeid paar weken terug. Ik mocht een avond vrij.. lekker in 🛀🏼... nou daar kwam hij snel van terug 😂 zijn conclusie: mama geur helpt alleen. Ligt niet aan hem of wat hij anders doet ofzo 😂 Volgende dag hebben we het weer geprobeerd. Ik bleef langer weg en hoorde dat ze stil werd. Toen ik beneden kwam had hij een slapende baby en een big smile zo van: kijk wat ik heb gedaan 😂 (dacht in stilte: oh wat knap, dat doe ik slechts de rest van de dag 😂). Maar dat vertrouwen, dat hij het kon, dat had hij nodig. Dus sindsdien twee dingen gedaan: 1) veer in zijn reet als het lukt. 2) de vraag stellen: mag ik je laten zien wat ik doe? Of mag ik je een tip geven? Met die tweede mag hij ‘nee’ zeggen, maar meestal zei hij ja: dan liet ik hem een houding zien die goed werkt en gaf in haar snel terug, als het dan bij hem ook werkte was hij weer helemaal trots 😂 Moet nu zeggen dat ik zo blij ben, soms lukt het hem beter te troosten (met name in de avond als mama moe is). Zoveel vertrouwen heb ik in hem dat ik al kan slapen voordat mijn baby slaapt 😁 heerlijk! Ps: haal eruit wat voor jou helpt! Een ieder is anders 🤗

Ik snap je helemaal maar ik kan je zeggen het komt allemaal wel goed! Hier hebben we het ook gehad dat oppassen niet goed ging de eerste keer. Maar ik was ook gespannen weg gegaan. Waardoor bij ons de kleine onrustig was en krijsend aan het huilen was bij thuiskomst. Wij hebben het daarna als volgt opgebouwd: - een paar keer ik boodschappen halen/ in bad terwijl de kleine ontspannen aan het slapen was bij hem - een paar keer ik boodschappen halen/in bad terwijl ze wakker was. - een paar keer oefenen met de kleine in de draagzak als ze gespannen was en ik thuis was. (Hierdoor merkte hij dat ze daarvan rustig werd/ in slaap viel. Wel hebben we een extra draagzak gehaald die voor mijn vriend prettiger is). Mochte het niet lukken kon ik haar na een vooraf afgesproken tijd overnemen dit werd ook steeds langer - een paar keer oefenen met de kleine naar bed brengen terwijl ik thuis was. Mochte het niet lukken kon ik haar na een vooraf afgesproken tijd overnemen dit werd ook steeds langer. Nu werk ik deels op kantoor en deels thuis. Tijdens papadag heb ik er de eerste keren voor gekozen om s'morgens op het werk te beginnen en in de middag thuis verder te werken. Mocht mijn vriend dan even rust nodig hebben of hulp nodig hebben dan kan ik nog even assisteren dit gaf mij persoonlijk meer rust, denk bij mijn partner ook waardoor het automatisch een stuk beter ging bij de kleine.

Mijn vent heeft een half jaar na verlof pas normale papa dag kunnen hebben.. De weekenden moest ik de steevast ziekmelden en doordeweeks ging zoonlief naar Oma. Dit omdat papa kort lontje heeft en daarbij erg vaak vergat dat een baby bedreigen niet helpt, soms veelste ruig stond te schudden of flessen ging forceren.. Hij houd zielsveel van onze oudste maar voor ieders bestwil zat een papa dag er pas in toen de kleine 9 maanden en duidelijk kon maken wat hij wilde.. Hou nu bij mijn jongste mijn hart vast, hopelijk gaat het nu wel goed en anders blijf ik de weekenden weer thuis. Kind word zo alleen maar meer gefocust op mama, papa voelt niet veilig zonder mama in de buurt

Vanaf het begin hebben we de zorg al redelijk goed samen verdeeld. Ik doe wel meer omdat ik vrij ben met verlof en hij werkt (nu 3 dagen em de rest partnerverlof opgenomen). Wat hier gemerkt hebben is dat er toch een verschil is mer er wel zijn of echt weg zijn. Nu voelt het voor hem misschien toch alsof hij op de vingers wordt gekeken. Als hij alleen is redt hij zich mogelijk wel. Misschien duurt het flesje wat langer en huilt de kleine dan even maar als hij tot nu toe niks/heel weinig zorgtaken gedaan heeft is dit voor hem ook nieuw en moet hij dit leren en erin groeien.