Peuterpuberteit beu

Hoi mama’s, Zijn jullie het ook af en toe (lees: soms helemaal klaar) met de peuterpuberteit? Het is iedere dag een constante strijd met onze zoon. Hij is natuurlijk ook lief, maar heeft een behoorlijk temperament en als het niet gaat zoals hij wil, dan is het brullen brullen brullen. Eten is een strijd; hij eet maar 2 soorten beleg op het brood, 2 soorten fruit, 1 soort yoghurt en met de pot eten doet hij niet. Hoe vaak je hem ook iets anders voorzet, dan “walgt” ie m al ervan en kokhalst. Of hij weigert en schuift het weg. En dat al sinds hij anderhalf is. Nu hij ziek is (oorontsteking) en antibiotica krijgt, is het dan ook onmogelijk om dit bij hem via eten/drinken erin te krijgen. Hij ziet al meteen dat het anders is en ik wil ook niet dat hij een aversie krijgt van het weinige eten dat hij al eet. Daarnaast komt de spraak ook langzaam op gang; hij snapt alles, kan alles aanwijzen etc. maar het is natuurlijk veel makkelijker om te wijzen, brullen of aan de hand mee te laten zien wat ie wil. Hij gaat nu sinds kort wel naar de peuterspeelzaal, dus hopelijk gaat dat binnenkort iets beter. Kortom, ik ben het op het moment even beu en houd maar steeds voor; het is een fase… 😅 Herkenbaar? Of hebben jullie nog tips?? Slapen doet ie gelukkig al van baby af aan wel heel goed. Hij slaapt het klokje rond en de keren dat ie een keer niet doorslaapt zijn op een hand te tellen. Als dat ook nog niet zo was… Liefs van een beetje wanhopige mama