Wij hebben het nog steeds ontzettend moeilijk mekaar terug te vinden sinds ons tweede kindje. Ik ben zelf erg moe en prikkelbaar en partner ook (slaapt ook slecht, reeds lang). Hebben nog mensen dit? De liefde is ver te zoeken. Onze communicatie draait om functionele dingen... Geen kus meer bij thuiskomst etc. Papa heeft veel stress van zijn werk, helpt momenteel weinig in huishouden (voltijds werk en nu heel drukke periode op zijn werk). Ons huis heeft veel rommel die voor mij echt opgeruimd moeten worden maar hij komt er niet aan toe. Vrijdag gaan we eindelijk nog eens met zijn twee gaan eten. Hopelijk weer een goede nieuwe start. Als ik s nachts onze baby ben gaan troosten en vervolgens huilt ze terug (koemelkallergie, momenteel melk proberen opbouwen maar gaat niet zo goed met krampen s nachts dus terug aan het stoppen met melk) vroeg ik laatst om naar haar te gaan. Morren. Ik vind het echt zwaar momenteel. Ik heb ook weinig energie om de relatie nieuw leven in te blazen. Moeilijk... Met de kids doet hij het super maar er valt zoveel op mij, ondanks de huishoudhulp. Ik mis ook wat wrkennt voor al het 🏡 werk en hij wellicht voor het werk van zij werk als voornaamste kostwinner.... Meer babysit eens vragen is wellicht nodig. tips?