Scheiden

Hey mama's Ja sommigen hadden mijn berichtje op de klaagmuur gelezen, op gereageerd. Uhm ja. Nu is er al een tijdje over gegaan en ik heb beslist om te breken. Ik hoop oprecht dat we nog als vrienden naast een kunnen staan (voor de kinderen) want het gaat niet als partners lukken. Mijn jaar is momenteel kut, we gaan er geen windels om wikkelen. Het is gewoon kut. (Voor hen die niet alles me hebben) -Eind vorig jaar is mijn grootmoeder in de kliniek beland, daar hebben ze na lang zoeken kanker gevonden. Is uiteindelijk palliatiev verklaard. Begin vh mocht ze naar huis, na een dipje kreeg ze cortisone. -Begin Februari ben ik bij mijn ouders gaan wonen (in de wooncontainer van mijn grootmoeder, want ze is dan naar binnen verhuisd) om voor mij ffkes alles op een rij te zetten want +2j moest ik Alles in huis doen. Na/voor mijn werk. (Huishouden/kinderen/...) Voor hem was het thuiskomen eten en gamen tot de vroege uurtjes, slapen en weer werken. (Of als ik met de late sta de kinderen halen bij mijn ouders, die deden ook nog de oppas) Er is wel wat gepraat geweest. Daar kwam het dan altijd weer op mij neer: ik moet het zeggen, maar als ik het deed kreeg ik altijd het zelfde antwoord. Dus op den duur gewoon gestopt met vragen. -Eind februari/begin maart verliest de cortisone zijn grip, 's zondags komt er familie af om haar nog een keer te zien. Zou wou haar euthanasie starten (wat niet ging want dat lag niet per direct klaar) dus kreeg ze wat morfine om de nacht door te komen. Daar is ze niet meer van ontwaakt en is (eigenlijk tegen haar wil) de palliatieve sedatie gestart. 3dagen heeft het geduurd. Want ik stond met de vroege en net voor de shift had ik op papier geschreven wat ik nog tegen haar wou zeggen. De shift was een half uurtje, een uurtje bezig.. hij was aanwezig op de begrafenis maar ik had het gevoel dat ik niet echt op hem kon leunen. -We hebben ook een sessie relatie-therapie gedaan, daar was het dan de "schuld" van zijn werk. 😑 Daarna heb ik een weekend weer thuisgeweest en ik voelde het niet meer. Ik voelde de Spark (al even) niet meer, al had ik echt wel de hoop dat het ten goede zou kunnen komen. Want Nu pas begint de besef te komen dat hij het allemaal kwijt is. Al de gesprekken komen min of meer eigenlijk op het zelfde neer: hij het slachtoffer, ik die nix zegt. Nu vroeg ik me af er nog mama's (papa's) die in een scheiding zitten (of al afgerond is) die me toch wat kunnen uitleggen waar ik zeker op moet letten. Ik heb al een bemiddelaar gemaild. Honestly ik heb het moeilijker met mijn grootmoeders overleiden dan met de breuk..groetjes X