Slapen…

Pff ik weet niet waar ik moet beginnen. Sinds ik denk wel twee maanden slaapt onze zoon (nov wordt hij 4) slecht. Als in slecht in slaap komen maar ook slecht de nacht doorkomen. Hij laat zien dat hij graag z’n verhaal kwijt wilt maar soms werkt papa daar niet volledig in mee in het aanluisteren. Onze zoon is erg handig met letters, cijfers en kan ook alle letters netjes schrijven en probeert hierin echt te ontwikkelen. Een beetje in het perfectionistisch. En dat is absoluut niet iets wat wij dwingen of hem opleggen. Dat wil hij allemaal zelf, maar gek genoeg blijft het echt goed communiceren een beetje liggen. Het gaat in grote stappen vooruit maar ik ben bang dat hij daardoor z’n “zorgen” en verhalen van de dag niet goed kwijt kan. Het niet goed slapen uit zich in huilend wakker worden en vaak dan of bij ons willen of wel in z’n eigen bed willen maar dan even wakker liggen. Ik draai helaas grotendeels voor op wat mij steeds zwaarder begint te vallen. Want is er een moment dat er even rust genomen kan worden omdat onze jongste op bed ligt van bijna 2 en wij beide als ouders beschikbaar zijn gaat mijn man meestal even lekker liggen. Helemaal prima ik bedoel hij werkt net zoals ik (hij 1 dag meer in de week), maar voor de rest draai ik ook eigenlijk voor alles op behalve het klussen in huis. Nou heb ik vakantie en ik merkt dat ik ondanks dat ik al weer bijna aan het werk moet totaal niet opgeladen ben. En dat het echt allemaal teveel aan het worden is. Elke avond zit ik erbij om hem in slaap te krijgen, wat soms wel meer dan een uur kan kosten. En dan beginnen de klusjes zoals opruimen en overige huishouden na koken. Waardoor ik dus maar weinig tijd voor mijzelf heb en voor ons in de avond. Dan begint de nacht en is er een kans dat de oudste maar 1 keer wakker wordt maar ook een kans dat hij elke 1 a 2 uur wakker is. En voor elke keer draai ik ook weer op. Heel soms kijkt mijn man even maar dan is het ook voor korte tijd wat net niet genoeg is om de slaap weer te bereiken voor onze zoon. Het begint mij helaas op te breken en dat begint zich helaas ook soms te uitten naar mijn zoons en mijn man. Daar waar ik juist kalmte en liefde naar wil uitten is nou soms iets kleins al een trigger bij mij. En ik weet helaas niet hoe ik dit kan doorbreken. Puur om het feit dat de oudste zich moeilijk kan uitten en ik dus niet weet wat hem precies wakker houdt. Maar ook om het feit dat ik mij hier eigenlijk alleen in voel staan. Nou kan ik mij voorstellen dat wij niet de enige zijn met dit probleem. Dus mijn vraag is wat jullie heeft geholpen om deze sleur te doorbreken of wat jullie kind door nachtangst of nachtmerries heen kreeg. Ondersteuning verder is lastig als in mijn moeder kan vaak niet en als ze wel kan helpen is het kort. En mijn schoonouders hebben twee weken geleden onze zoons op logeren gehad voor twee dagen maar dat is helaas ook maar de max qua tijdstip gezien onze jongste zoon erg veel aandacht en energie opslurpt. Slapen is nooit een probleem geweest maar lijkt nu gewoon niet te stoppen.