Stiefmoeders

Ook een bonusmoeder hier van twee stiefdochters. Heb er helaas ook geen band mee. Wel heel erg geprobeerd. Wilde graag een happy family zijn. Afgelopen jaren ieder weekend activiteiten georganiseerd. Samen naar buiten. Naar het park. Midget golfen. Samen iets bakken etc. Maar ze wilde altijd niets van me weten. Sluiten me uit. Negeren me. Hebben nooit ergens zin in. Doen altijd alsof ze me niet horen etc. Nu na 5 jaar heb ik het opgegeven. En denk ik maar.. niet mijn kind, niet mijn probleem. Lekker op mijn eigen baby focussen nu :).

Het komt met de jaren. Het heeft echt tijd nodig. En vergeet nooit, het zijn kinderen en jij bent de volwassene. Ik ben al 10 jaar stiefmama en sinds de komst van mijn eigen kinderen gaat het eigenlijk pas echt goed. Het helpt als beide ouders ook laten zien dat de stiefouders belangrijk zijn.

Ik ben nu bijna 5 jaar bonusmoeder. Ze is nu 10 en kan het wel goed met haar vinden, maar geen emotionele band. Komt ze wel is het prima, komt ze niet, mis ik haar niet. Eerste jaren vond ik het heel lastig, het was toen ook mijn huis maar gevoelsmatig niet mijn vrijheid daarin. Na de geboorte van onze 1e zoon is er bij mij een knop om gegaan, ons huis, onze regels. Helaas bemoeide bio moeder zich heeeeel erg. Wat wel heel erg helpt is dat mn partner en ik er hetzelfde in staan en dan ben je een eenheid. Sinds een jaar is er parallel ouderschap en dat geeft zoveel rust voor ons en bonusdochter. Als je gelijkgestemden zoekt kan je je aanmelden via facebook bij "bewuste stiefmoeders". Dikke knuffel!

Hier al 10 jaar stiefmoeder van een zoon van 16. Eerste jaren is hij weggehouden bij kns en echt gebrainwashed. Heb er veel tijd in gestoken en nu gaan we prima. Hij vroeg ons 3 jaar geleden zelf om een broertje of zusje dus het zit goed 🥰 Maar tis ook wel een heel andere leeftijd. Voorlopig is de playstation nog t belangrijkste en frikandelbroodjes 😂

Ik ben stiefmoeder van een zoon van 14 en heb er ook totaal geen band mee. Ik ben niet akkoord met de manier waarop mijn vriend hem opvoedt. Die mag alles en krijgt altijd zijn zin. Hij gamet heel de dag non-stop van 7-23u, maakt veel lawaai als hij gamet, lust niets en eet bijna altijd iets anders dan ons, zaagt als er 1 schep groenten op zijn bord liggen, als hij moet douchen of tandenpoetsen, vindt alles buiten gamen saai en stom. Hij kan ook niets, zegt vaak 'ik kan dat niet', gaat van eten snijden, tot verpakkingen openen. Mijn vriend doet het dan voor hem ipv uit te leggen. Grrr hij weet dat ik me er vaak aan erg maar hij wil zijn zoon verwennen omdat hij die minder ziet. Erge is dat ik de uren en dagen aftel dat hij weer naar zijn mama gaat. Vandaag bij ons en dan een week in de paasvakantie. Verder om de 2 weekends en ma en do na school tot half 9. In september willen ze naar week om gaan. Voel me er niet goed bij. Hij reageert wel goed op zijn broertje maar meer dan er eens naar kijken en hallo zeggen doet hij niet.

Mijn moeder zou gezegd hebben ik kan niet ligt op het kerkhof en ik wil niet ligt er naast. Geen ervaringen hiero maar wil jullie alemaal sterkte en succes wensen

Hier ook een plusmama van een jongetje van 6 jaar ( 7 in oktober) en mama van een zoontje van bijna 5 maand. Ik erger me ook steendood aan mijn pluszoon 🙈 is nochtans een lief jongetje, zegt constant hoe lief ik ben en wat voor goeie mama ik ben voor zijn broertje maar ik voel het gewoon niet 🤷🏼‍♀️ ik mis hem niet als hij bij zijn mama is, ik tel meestal de dagen af tot hij weg is. Moest het aan mij liggen mag hij zo min mogelijk aan mijn zoontje komen. Mss heel erg van mij 🙈 biomama moeit zich ook verschrikkelijk met ons nog altijd, herhaalt ook constant hoe wij haar leven verpesten en zeker hoe mijn zoontje haar leven verpest heeft 🤷🏼‍♀️ herhaalt ook constant tegen haar zoon ( mijn pluszoon) dat ze me haat enzo. Ik weet dat mijn vriend het niet zo leuk vind dat ik zo weinig tot geen liefde voel voor mijn pluszoontje maar ik kan er ook niets aandoen. Hij heeft heeel veel manieren enzo mee van zijn mama, dingen die ik niet achter sta en ik niet aan mijn zoontje wil doorgeven

Hier ook bonus moeder. Hier gaat het beter omdat ze zelf door hebben gekregen dat hun moeder eigenlijk altijd liegt over van alles. Ze wonen inmiddels ook hier omdat ze dit zelf wilde en het gezeur zat waren. Ze zien wel verschillen met hun opvoeding en nu de opvoeding van hun (stief) zusje.

Wel sneu allemaal. Ik snap dat het lastig is als stiefmoeder. Maar het is ook wel zielig voor die kindjes zij hebben er ook niet om gevraagd natuurlijk.

Schik wel echt van sommige reacties hier. Word er echt een beetje verdrietig van. Kindjes kunnen er niks aan doen toch..

Ik schrik ook best van de reacties. Als ik uit elkaar zou gaan met zijn vriend en hij krijgt een andere vriendin dan hoop ik met heel mijn hart dat hij daar welkom is met liefde word behandeld♥️.

Ik heb zelf een stiefmoeder gehad en dat was (is) echt een heks. Ik had het echt heel graag anders gezien. Dus wees lief voor jullie bonus kindjes en probeer te bedenken hoe je zou willen dat anderen jouw kindje behandelen als je ooit uit elkaar zou gaan. Kindjes hebben er ook niet om gevraagd dat papa en mama een nieuw gezin starten.

Kinderen kunnen er nooit iets aan doen, maar het is ook niet altijd de schuld van de (stief) ouder. Ik heb nu een goede band met mijn bonus kids. De reden dat het mis ging is omdat hun moeder jaren lang tegen ze gelogen heeft. Dat ze geen alimentatie kreeg (er is verhaal plicht vanuit de bijstand, dus klopte uiteraard niet) ze vertelde de kinderen dat ze ziek was etc. Heeft nooit een verjaardagscadeau voor heb gekocht enzo. De kinderen wonen inmiddels bij ons omdat zij zelf die keuze hebben gemaakt en hebben inmiddels alles gezien van vroeger (zijn op de juiste leeftijd) en komen er nu achter wat er jaren lang gebeurd is!

Alles en iedereen heeft er in gezeten jeugdzorg etc. De school heeft ons meerdere malen gebeld omdat het zo slecht ging met de kinderen, maar omdat wij ons altijd inhielden naar de kinderen toe over hun moeder waren wij vaak de kwade, maar dachten we liever dat wij de kwade zijn dan dat we mee gaan in dat ziekelijke gedrag van haar.

Uiteindelijk heeft dat er toe geleid dat er nu een hele goede band is met de kids. Hun moeder zal zelf uitleg moeten gaan geven waarom ze jaren lang dingen heeft gedaan die niet kunnen.

Maar het zijn dus niet altijd de kwade stief moeders maar soms zijn moeders gewoon niet in staat om voor hun eigen kind te zorgen. En dat dat verdrietig is is 1 ding wat zeker is maar de rol van een stief ouder is niet altijd makkelijk het is heel veel in slikken en afwachten..

Ik begrijp dat sommigen schrikken van een aantal reacties, het klinkt ook heel cru. Maar verwar het "geen emotionele band" hebben niet met dat ze slecht behandeld worden. Ik vind het heel mooi als je een diepe liefde kan voelen voor een kind wat niet van jou is. Maar dat zijn er niet veel, en dat is niet erg. De kinderen kunnen er inderdaad niks aan doen en zijn zelfs vaak slachtoffer van de omgang tussen de bio ouders, maar vergeet ook niet dat de rol van stiefouder ontzettend moeilijk is. Er wordt van je verwacht een liefdevolle, verzorgende rol heb. Maar niet té moederlijk want dan kom je in het vaarwater van bio moeder, niet té afstandelijk want dan ben je een evil stepmom. Je hebt ook te maken met de opvoeding van een ander en daar moet jij in je eigen huis mee dealen. Voordat je misschien gaat oordelen over hoe harteloos of koud de bonusmoeders overkomen, bekijk het dan óók vanuit deze positie. En bedenk dat er echt wel redenen zijn waarom iemand zich misschien zo opstelt. Wees lief voor elkaar.

👏🏻👏🏻 idd!! Mijn pluszoontje word zeer goed behandeld thuis maar het is Ooh zo’n taboe dat ik er geen emotionele band mee heb en dat ik hem niet mis als hij niet bij ons is!! Er word heel veel verwacht van de stiefmoeder maar je mag idd niet teveel doen of de biomoeder staat op haar achterste poten. Er zijn veel momenten waar mijn huis niet voelt als mijn huis omdat er iemand wekelijks inwoont die heel andere waarden en normen heeft. En ik heb nochtans heel veel mijn best gedaan om contact te zoeken met de biomoeder want ik vind het doodnormaal als je kindje bij iemand anders ook opgevoed word dat je die persoon wilt kennen. Maar zij wilt mij niet kennen, voor haar bestaan ik en mijn zoontje ( kindje van ik en haar ex) niet. Ze heeft dit ook letterlijk zo gezegd 🤷🏼‍♀️

Het gaat er ook om wat je zegt. Als jij zegt ik heb er geen band mee kan ik dat begrijpen. Maar als je zegt dat hij zo lief is voor jou maar jij de dagen aftelt dat hij weg is en liever niet wilt dat hij zijn broertje vasthoudt vind ik dat heel erg verdrietig.

Hier twee stiefkinderen uit twee voorgaande relaties , waarvan stiefdochter geen contact met vader wil (tegen vader opgezet door haar moeder) en stiefzoon mogelijk autistisch is. Nu bijna 5 en pas vanaf dat mijn zoon 4 weken was bij ons thuis gekomen voor een paar uur. ( lees ik heb zijn kinderen nooit eerder ontmoet doordat die moeders kinderen weghielden bij mn man) voor mij was het dus een verschrikkelijke kennismaking zelf net voor het eerst moeder geworden en een kind over de vloer die ik nooit gezien/gehoord heb en niet kan praten, van alles wil doen en over de grond rolt te huilen als iets niet mag. Zoals zn halfbroertje (baby) slaan,duwen, of bij de keel pakken. Plantjes kapot trekken. Heb het een keer of vier echt geprobeerd maar was zelf nog herstellende en net aan het wennen met moederen dat ik mn man gevraagd heb om hem weer mee naar huis te nemen als we hem een goede liefdevolle sfeer kunnen creëren. En ik ook echt zijn kindje kan accepteren en liefhebben want op deze manier kreeg ik een hekel aan hem. En dat wil ik niet. Hij kan er namelijk niets aandoen...