Weglopertje

Het is opzich geen slecht iets, nieuwsgierig zijn/op ontdekking gaan. Ik heb er ook zo 1. Een leiband aan een harnas. Klinkt heel raar, maar jij hebt hem nogsteeds 'aan de hand' maar hij kan dan toch nog beetje voorop lopen. In winkels, hier ook dat 'probleem'. Winkelkar. We gaan al niet uit eten dus daar geen ervaringen mee.

Hier precies hetzelfde. Je hoeft hem ook niet te dwingen om aan je hand te lopen want dan gaat hij gillen. 🤣 het is nu lastig maar ik zie het wel als een positieve karaktertrek; hij heeft zelfvertrouwen en is een echt ontdekkertje. Maar het is wel vermoeiend, zeker nu ik zelf zwanger ben en echt fysiek niet meer in staat er achteraan te rennen. Ik merk wel dat het nu langzaamaan wat minder wordt dus ik hoop dat dat doorzet. Verder is het gewoon inrichten naar wat werkt; dan zit hij maar langer in een buggy of kinderstoel. Het gaat vanzelf over. 😉

Hier ook een nieuwschierig meisje. Ik laat haar in een korte boog om mij heen los lopen. Alleen bij drukte of een weg moet ze mijn hand vast houden. Het duurde even maar nu gaat het al beter. Uiteten doen we op een plek waar ze de ruimte heeft om te bewegen/ ontdekken.

Ik heb er geen ervaring mee. Maar dacht aan iets als dit. Misschien kun je bijvoorbeeld op de momenten dat je voor het plezier naar buiten gaat hem volgen in zijn nieuwsgierigheid en lekker laten ontdekken. En dat ook duidelijk benoemen nu mag jij kiezen welke kant we op gaan. En dan met de dingen die moeten benoemen nu hebben we geen tijd voor ontdekken je moet bij mama blijven. Hem dan de kans geven dit te doen en loopt hij toch weg direct in de buggy of winkelwagen zetten. En weer uitleggen waarom.

Hier soms ook, al verschilt het per dag. Bij ons werkt het heel vaak bij boodschappen e.d. om hem aan het werk te zetten en te laten helpen. Als ik dat niet doe verzint ie binnen no time zelf dingen en is ie zo weg. Daarnaast werkt het hier (vaak, maar niet altijd haha) ook om hem uit te leggen wanneer wel en niet. Bv: als je wegloopt als we buiten zijn, vind ik dat spannend omdat ik je dan écht kwijt ben. Hij gaat hierdoor in de loop der tijd wel meedenken en meevoelen. En tenslotte concreet zijn in wanneer wel en niet, en afspraken maken: je mag uit de wagen als je bij mij blijft, nu even hand vast of bij mij blijven want het is druk, en op een ander moment vooral ook benoemen wanneer het wel kan.

Ik heb ook zo'n exemplaar. Weglopen in de winkel, ook als we opdrachtjes verzinnen. Oplossing: als we hem gevangen hebben, gaat hij in de kar als straf en dat is het ook voor hem. Vanmorgen fietste hij hard weg op z'n loopfiets het schoolplein op. En maar niet terugkomen. Het is zo vermoeiend en ik sta als een viswijf z'n naam te roepen. En hij maar lachen. 😒

Dankjulliewel voor de tips! En vooral ook voor de herkenning! Altijd fijn om te weten dat je niet de enige bent 😊

Mijn broertje en zusje hadden vroeger precies hiervoor een hondenriem 😅 Misschien een beetje gek, maar daardoor hadden ze wel de vrijheid om te ontdekken zonder dat ze daarna kwijt waren.