Wel of geen tweede kindje

Is een hele moeilijke keuze. Hoe kijkt je partner ernaar wil hij het wel of niet en wrm? Gezondheid, onverwerkte trauma en psychische gezondheid is heel belangrijk vind ik. En financieel geloof ik erin dat het wel goed komt als tenminste een van de ouders werkt. Ik denk dat het bijv heel lastig is met een uitkering. Iets minder lastig met een inkomen en met twee inkomens heb je het meestal wel “goed”. Als je nog “jong” bent om kinderen te kunnen krijgen kan je nog even de tijd nemen totdat je echt achter je keuze staat. Gezonde mama gaat wel voor een broertje of een zusje hebben denk ik.

Ik ben helaas al 38 en mijn man 43...

Het komt op mij over dat je zelf eigenlijk geen 2e wil, om verschillende redenen, en dat je twijfel vooral zit in de angst om je zoontje tekort te doen. Klopt dat? Je kunt je dan afvragen of jij een leukere moeder wordt als jullie kiezen voor een 2e kindje... Maar het blijft idd een moeilijke keuze waar jullie het samen over moeten hebben. Heel veel succes!

Hier een mama van een kindje dat ook mijn enige blijft. Ik struggle soms met dezelfde dingen, vooral het “straks is hij alleen”. Maar het helpt om, net als wat jij nu doet, alle dingen op een rijtje te zetten om zo een afweging te maken. Bij mij waren dat ook een zware bevalling, ik ben zelf carrière aan het maken als professor, en een kind is voor mij en mijn partner soms best een zware mentale belasting. Daarmee zeg ik absoluut niet dat we spijt hebben van een kind, integendeel, er zijn meer goede momenten dan slechte. Maar het is soms wel loodzwaar voor ons, en dan merk ik dat ons plaatje zo compleet is. Ik lees, als ik me weer eens schuldig voel over het enigskind gebeuren, vaak artikelen over “one and done parenting”. Daarin worden veel verhalen gedeeld van gezinnen in dezelfde situatie. Belangrijke argumenten vond ik vooral dat een broertje/zusje geen garantie is voor een goede band, en dat vrienden net zo belangrijk zijn, ook later. Dus, als je het gevoel hebt dat het goed zit, dat je de dynamiek weer een beetje terug gaat vinden met je gezinnetje zoals het nu is en de rust gaat terugkeren, dan is het ook gewoon goed zo. Je doet het super, altijd♥️

Het is een lastige keuze. Je hebt duidelijk de deur voor een 2e nog niet absoluut dichtgegooid. Zou je het vooral voor je kind doen? Of wil je het zelf diep van binnen? - Ik heb ptss en heb bij mijn bevalling van ons 1e kind opnieuw trauma opgelopen. Ik heb daarvoor emdr gehad. Is heel zwaar. Mijn eerdere trauma's zijn niet behandelbaar. Ik heb 2 kinderen gekregen midden in mijn therapietraject. Goede rolverdeling en tijdig hulp vragen aan elkaar thuis is wel echt essentieel hier. Eerlijk gezegd raad ik wel aan om voor een volgende bevalling de trauma's rond de 1e wel aan te pakken. Dit kan ook tijdens een zwangerschap, want de stress zit al in je lichaam en wordt niet 'meer' tijdens behandeling. Het komt alleen los dan. - Doordat ik afgekeurd ben, heb ik minder inkomen. Alles is duurder geworden en we moeten elke euro omdraaien. Maar hoe dan ook, het lukt. - carrière en toekomstplannen: wat ben je van plan of heb je nog in het verschiet? Soms twijfel ik wel eens wat we onze kinderen aandoen en wat voor wereld we ze nalaten. Ik ben ervan overtuigd dat als wij ze de juiste dingen bijbrengen we in ieder geval ons deel doen om de wereld weer wat mooier te maken. Gelukkig worden steeds meer mensen bewuster. - jezelf terugvinden: met een 2e moet je weer wennen aan een nieuwe gezinsdynamiek. Het blijft hard werken om balans te vinden tussen jezelf en de rol als moeder. Ik denk dat dit in de tropenjaren er ook bij hoort. - tijd en aandacht: ik dacht zelf voor wij ons 2e kind kregen dat ik nooit genoeg aandacht voor 2 kinderen kon hebben en voelde me schuldig naar onze zoon, omdat hij de aandacht moest gaan delen en ik niet kon geloven dat ik voor een 2e kind ook zoveel zou voelen als voor hem. De liefde hoef je niet te delen, want het vermenigvuldigt zich. De aandacht komt ook goed dus. Uiteindelijk gaan ook de kinderen elkaar vermaken. Onze dochter speelt het allerliefst met haar grote broer. Ze zijn ontzettend lief voor elkaar en mijn hart ontploft van liefde als ik ze samen zie. Ik begrijp het ook heeeel goed waarom mensen bewust het bij 1 kind houden. Ik vind het wel drukker met 2. Ik heb ook echt getwijfeld of ik wel goed eraan zou doen om een 2e kind te willen (zelfs toen ik al best ver zwanger was). Je kind gaat vast niet ongelukkig zijn als enig kind, alle liefde gaat naar hem. Het is ook geen garantie dat als je een 2e kind krijgt de kinderen een hechte band zullen gaan hebben. Je weet echt pas hoe het gaat zijn als het eenmaal zo is. Nu onze dochter er is kan ik me niet meer voorstellen dat ik zo getwijfeld heb. Hoewel ik het moederschap best zwaar kan vinden vind ik het echt een zegen met haar erbij. Misschien ben je er nog niet helemaal aan toe om een keuze te maken en is het goed om eerst je mentale gesteldheid (de onverwerkte trauma's) aan te pakken.

Buiten je vraag om wilde ik je even wat anders zeggen ❤️

Ik heb ook erg getwijfeld of we misschien toch voor een 2de moesten gaan. Mijn vriend heeft al 2 kinderen dus voor hem was het eigenlijk al een no go, maar omdat de kinderen hier maar 1x in de 2 weken zijn had ik het idee dat mijn zoontje zich misschien eenzaam kon gaan voelen in de toekomst. Hier ben ik een half jaar mee bezig geweest en heb dit besproken met mijn vriend. Ik heb een zware zwangerschap gehad, extreem moe, cts, zwangerschap-suiker, extreem veel vocht vasthouden etc. Het hoeft niet zo te zijn maar als ik nog zo’n zwangerschap zou krijgen kan ik er niet zijn voor mijn zoontje. Spoedkeizersnede gehad, heeft meer dan een jaar geduurd voor ik weer een beetje wat kon want had ook nog bekkeninstabiliteit erbij en een trauma. Wat jij ook zegt; ik begin mezelf nu pas (zoontje is ruim 2,5 jaar) weer een beetje terug te vinden. En dan nog iets; het is geen gegeven dat broertjes/zusjes het altijd met elkaar kunnen vinden en ook op latere leeftijd is dit geen garantie. Ik hoor vaker verhalen (in mijn omgeving dan) dat broers en zussen elkaar amper spreken dan dat er een hele goede band is. Dit alles bij elkaar en dan heb ik het nog niet eens over de financiën, tijd en aandacht gehad. Dit was voor mij een beslissende factor om het bij 1 kind te houden. En ja, nog steeds heb ik weleens de gedachte ‘een broertje of zusje zou wel leuk zijn’. Maar ik denk dat dat er misschien wel bij hoort als je 1 kind hebt.. Succes met je beslissing! Volg je hart, maar inderdaad wees realistisch in wat kan. Een gezonde, blije mama is ook heel belangrijk!

Lastige keuze hè. Bij ons blijft het bij 1. Ondanks dat die keuze vast staat vind ik het soms lastig. Voor mij zijn zware premature start, postnatale depressie, na ruim 2 jaar nog heel pittige peuter reden. En ook tijd en aandacht, voor kind, mezelf en partner. Denk dat carrière en financieel niet per se beperkende factoren zijn. Maar aanvankelijk van wat je wil. Wij zouden een 2e wel financieel aankunnen, maar nu is het gewoon makkelijker en ruimer. 'De wereld zien' mus ik zelf niet zo, in Europa voldoende mooie dingen te ontdekken. Welke keuze je ook maakt het hoeft niet voor 100% te zijn en bij beide kan je deels ook 'spijt'/'rouw' hebben. Het is nu eenmaal alles of niets. Of je hebt de rest van je leven een 2e kindje of niet. Zonder komen er momenten dat je 2e mist en met komen er mogelijk ook momenten dat je denkt ' waarom hebben we deze keuze gemaakt'. Sterkte met afweging. Mag ook verdrietig zijn en 'rouwen' om het idee dat er nooit een 2e komt ook al is dat voor jou beste beslissing.

Oh ik loop hier ook al een aantal maanden mee rond... Nu heb ik een vrij makkelijke zwanger periode gehad en ook mijn bevalling was goed te doen, ons zoontje van nu 2jr en 8mnd is behoorlijk aanwezig, heel actief en kan nog niet praten (loopt achter en krijgt nu VVE aangeboden op de peuterschool) Financieel zou een 2e kindje prima kunnen, en ook qua ruimte in huis maar ons zoontje is al best druk en daarbij hebben wij beide ook nog andere dingen wat we graag doen. Mijn man en ik sporten erg graag en vinden het ook belangrijk om samen eens een avondje weg te gaan. 1 kindje breng je makkelijker bij opa en oma als 2 (voor mijn gevoel dan). Het is enorm lastig.... die keuze.. Ene moment denk ik; het is goed zo. Andere moment lijkt het me wel weer heel erg leuk 🤷‍♀️

Hier is de wens wel 💜maar bij mijn man veel minder. Hij wil graag zijn vrijheid behouden, wat ruimer financieel blijven met 1. Wij hebben het 1ste jaar best pittig gehad. Geen steun van familie gehad. Alleen maar zorgen om een terminaal zieke schoonmoeder met alle zorgen en ruzie's erom heen. En een meisje dat halve nachten wakker was. Ik werk 26 uur en man ook 5 dagen. Dit heeft er bij ons heel erg in gehakt. Wij hebben geen familie of iemand die op ons kindje kan passen. Dus ook een 2de kindje zal veel zorg van ons vragen. Zo lastig.. hij wil elke keer alles wegdoen en dan later zegt hij ja een 2de is wel leuk maar zo duur ( kdv)

Het opschrijven van heel veel redenen of bezwaren is goed hoor! Maar is wel erg met je hoofd geredeneerd. Wat je zou kunnen proberen is een muntje opgooien. Kop is wél een tweede, munt is geen tweede… neem er je tijd voor.. gooi hem op.. hand erop en….. waarschijnlijk heb je dan een voorkeur. Dat zegt wat over je gevoel diep van binnen :) Verder kan ik het punt dat je je zoon tekort doet zo van tafel vegen ;) wat een andere mama al zei: happy mom is happy kid! En sinds ik 1 kind heb, begrijp ik dat stellen überhaupt geen kids willen en sinds ik er 2 heb begrijp ik dat je het bij 1 zou laten 🤭😂 uiteraard wil je nooit meer anders als je er eenmaal voor gaat, maar het een is echt niet beter dan het ander! Zoveel plussen en minnen voor alles te bedenken. Dus nogmaals: het gaat er echt om wat jij van binnen wenst! Blijft het bij 1, dan komt dat helemaal goed! Ga je toch voor 2, dan ga je alles mogelijk maken en overwin je al je voorbedachte hobbels! You’ve got this! Wat je ook kiest 💪🏼

Blegh, ik ben ook door deze fase gegaan! Zo onzeker ook hè. Maar is ook een proces. Je moet er beide achter staan. Ik had 100% tweede kind wens dus heb er alles aan gedaan om mijn man aan boord te krijgen. Maar wel idd met weer een moeilijke periode. Kleine nu 4 maanden. Nog steeds 23u en 3u fles en dan 7u weer begin van de dag. Een man die fulltime werkt en dus zorg van 2 wat vooral bij mij ligt. Maar net als in mijn tip voor de topic starter: als je het wil, dan kan je het mogelijk maken. Zwaar is het toch wel? Ook bij de gezinnen waar de man minder werkt etc. Sterkte met het proces/kiezen!

Wij hebben een toffe oppas gevonden die ik met gemak bij twee kindjes zet hoor 🤗 als je wil blijven dingen mogelijk!

Mag ik vragen hoe je er nu in staat? Ik herken me hier ontzettend in, het gemak van nu eentje even bij opa en oma brengen bv. Maar ergens denk ik dan ook dat kan ik later ook weer oppakken. Mijn zoon zit nu precies op de leeftijd die jij hier beschreef, dus was wel hee benieuwd

Hier nog steeds 1 kindje. Man wil niet. En nu zit man in ziektewet. Wel in de opbouwende fase maar toch. Hier gaat geen 2de komen en ik vind het echt verschrikkelijk. Dan had ik er liever geen 1 gehad..💔

Ik ben inmiddels 10 weken zwanger 🥰 Toch besloten om er voor te gaan en nu heel blij en dankbaar dat er weer een wonder in mij groeit. Het zal allemaal weer even wennen zijn als de kleine er straks bij is maar ook dat zal wel weer een weg vinden 😊