Zenuwachtig om voor de eerste keer mama te worden

Het is voor de 3de keer maar het blijft toch altijd spannend 😊 Ik heb wel wat schrik met de hele corona toestand 😕

Ik! Vooral wanneer mensen je “waarschuwen” over hoe zwaar het allemaal niet gaat worden.. Word daar gek van.

Het wordt voor mij de eerste keer ik ben niet bang voor de bevalling maar wel bang dat ik geen goede moeder zal wordt. Ik wil alles goed doen enzo en niet fale en mijn man zegt dan wel heel lief van je instinct komt dan naar boven dus dat red jij en je doet het niet alleen je hebt mij

Ja ik vind het ook echt spannend! 17 november uitgerekend, 9 november word ik ingeleid ivm zwangerschapsdiabetes.. Maar hoop stiekem dat hij eerder komt.. Bij elk steekje of pijntje denk ik: is dit iets?! Geen idee haha😂. Ook hoe het leven straks is met een kleintje.

Voor mij ook de eerste keer, ben over precies een maand uitgerekend en vind het heeelll spannend! Heb in principe alles goed voorbereid (kleertjes, kamertje etc etc) maar juist hetgeen waar je je nauwelijks écht op kan voorbereiden - de bevalling en straks een kleine hebben - maakt mij ook wel zenuwachtig. Dus herkenbaar!

inderdaad niet elke zwangerschap is het zelfde je moet alles als eerst ondervinden en zien hoe het loopt maar heb er ook een hekel aan als mensen zeggen het is zwaar onderschat dit niet ondertussen ben ik wel 34 weken zwanger van een gezond en actief meisje

Niks van aantrekken. Lekker laten kletsen en eerst alles afwachten! Tuurlijk is het even zwaar. Maar dit hoeft echt niet altijd erg te zijn. Wij werden ook gewaarschuwd en vooral de opmerking "geniet nog even van je rust" etc. Nou daar kwam iedereen later op terug. Wij hadden en hebben t makkelijkste kind van de vrienden groep🤣. Sliep met 4 weken door...sliep tot na 1 jaar nog 2x per dag en slaapt nog steeds van 19-9 en 13-15😏😏

Ja ik vind het ook spannend! Maar ook, ik heb er zo lang naar uitgekeken, ik wil het zooo graag, dat ik soms bang ben dat het allemaal niet echt is. Ben niet bang voor de bevalling oid, maar wel bang dat het straks een grap is. Onee mevrouw u heeft geen baby in de buik.. ik weet het. Echt super onrealistisch, maar dit is mijn angst 🙈

Herkenbaar, ik twijfel ook steeds ineens. Ik ben heel bewust zwanger geworden, traject van 4 jaar en nu ben ik 38 weken en ineens bekruipt mij de angst, kan ik dit wel? En inderdaad dat mensen zeggen dat het zwaar gaat zijn helpt dan ook niet. Anderzijds kijk ik nog steeds echt wel uit naar de geboorte kan niet wachten maar ondertussen ben ik ook wel onzeker en vind het zo spannend!

Komt wel goed. Ik was alleen toen de 1e geboren werd en ik heb het ook overleefd. De eerste tijd is inderdaad wel wat zwaarder. Maar probeer in je verlof tijd overdag wat uurtjes slaap bij te pakken als de baby slaapt.

🥰eigenlijk wel ja. Na 10 jaar en veel problemen worden we binnenkort echt ouders... zo spannend gewoon

Vindt zeker spannend. Echt heel zenuwachtig ben ik nog niet. Ze gaan me dinsdag inleiden dus laat maar op mij af komen.

Jups hier ook. Vriend heeft al een zoon, dus weet alles nog van toen. En in de familie zat kinderen. Dus iedereen weet hoe het moet.. maar zelf nog nooit een luier veschoont, een flesje gemaakt enzovoorts. Alsof ik met 10-0 achter sta ofzo. Plus ook wel onzeker over wanneer ik nou moet bellen, voel de baby goed, maar is het goed genoeg.. deze zorgen zullen nooit overgaan, maar toch. Je kan jezelf zo gek maken soms 😅

Begrijp ik. Ik werd daar bij de eerste ook doodmoe van. Je leven stopt. Doe nu nog dingen die je graag wil straks geen tijd. Rust uit want slapen word luxe etc etc.... is het wennen ja. Word alles anders ja... en verder echt ik vind t geweldig! 😊 inmiddels 36 weken vd 2e en nu word t nog veel zwaarder krijg ik te horen!!! 🤔

same here. vooral nu het steeds dichterbij komt, besef ik het

Zeker! Over 11 dagen uitgerekend van ons eerste kindje. Ik wilde zelf al jarenlang mama worden, maar nu het moment dan bijna daar is vind ik het toch wel spannend. Zal ik alles wel goed doen met de bevalling, hoe zal alles zijn als ze er dan echt is, zal ik wel een goede moeder zijn, komt de borstvoeding wel op gang, heb ik wel genoeg spullen in huis, is het huisje uberhaubt wel goed te doen met een kind want klein, krijgen we de wandelwagen wel in de auto, hoe bescherm ik haar tegen alle prikkels straks en coronadingen, hoe zal mijn vriend straks zijn als papa... Zoveel dingen waar ik me opeens zorgen over maak. Terwijl ik ook ergens denk dat t wel goed komt als je je best maar doet en alles met liefde doet. Maar toch 😅

Ja, ik begin nu ook wel echt bang te worden.. Zo'n klein baby'tje dat helemaal afhankelijk is van jou😱

Ik ben 36weekjes en zwanger van de 2de vind het geweldig dat het dichterbij komt. Ik kijk echt uit naar de bevalling lekker rustig met 2 int ziekenhuis. Geen ouders of schoonouders die komen. Ga alleen mijn dochter van 2.5 missen is echt een mama's kindje

Een beetje spannend is het zeker. Mijn oudste is nu 4 jaar en het is allemaal zo lang geleden dat ik bevallen ben en een baby heb verzorgd. Ook ben ik nieuwsgierig naar hoe het zal gaan tussen die twee.. zou hij het allemaal super leuk vinden of super jaloers worden?

Voor mij ook de 1e. Ik begin het ook echt spannend te vinden. 3 nov uitgerekend en bij elk pijntje denk ik jaaa daar komt ze haha. Ben heel benieuwd hoe het gaat zijn allemaal.