Al ruim een jaar worstelen met avondeten

Hier wordt er goed gegeten. Ze eet eigenlijk bijna alles, als we haar gebruiksaanwijzing maar volgens. Soms wil ze zelf eten, soms mogen we helpen. Ze zit ook niet altijd, soms bij ons op schoot, soms op een gewone stoel, staat op de leertoren aan tafel, rent heen en weer naar de keuken en eet tussendoor hapjes (geen druk inderdaad) Ik denk dan netjes aan tafel zitten nog wel komt, ze is nog veel te jong om zo lang verplicht stil te zitten. En als ze zo goed eet, vind ik het prima.

Wat fijn dat dat zo goed werkt voor jullie. Als dat de oplossing was dan zou ik heel blij zijn. Helaas maakt het niet uit waar hij zit, staat of loopt. Hij probeert zelfs niet één hapje. 😟

Oh nee, balen zeg! En helpen met koken kan dat zijn interesse wekken? Of de kleintjes methode? Ik ben bang dat ik voor de rest weinig tips heb. Maar hoop dat er snel verbetering in komt! En ik denk dat het uiteindelijk echt wel goed komt als je beter kunt communiceren met elkaar 🤞

Hoi hoi lastig he met een moeilijke eter mijn zoontje is ook een hele moeilijke eter. Wij zijn met 6 maanden begonnen mrt kleintjes methode en ging goed tot zn verjaardag en daarna ging het bij oms ook bergafwaarts en vooral groente😔. Ik geef hem nu eeen tijdje na zn middagdutje voedzame soep met boterham. Of overdag groente aanbieden snack komkommer & tomaatjes en meestal buiten in zn buggy. Avondeten is vaker een drama hij eet niet veel vlees/kip/vis. Geef hem voordat ie gaat slapen nog een halve avocado...

Ik herken dit heel erg! Mijn dochter wil eigenlijk alleen maar vlees, rabarber uit een potje en yoghurt. Qua groente lukken olvarit potjes voor 4 maand oude babys nog wel, soms door de yoghurt heen. Ik hoor van andere mama’s om me heen dat hun kindjes het ook hebben en het consultatiebureau zei dat het wel weer komt, dus daar hou ik me dan maar aan vast😅

Wij hebben met ons zoontje een klein ritueel voor we gaan eten, dit doen we bij elke maaltijd. In de keuken word het eten gemaakt en dan mag hij altijd 'helpen' met het maken als hij dat wilt, daarna krijgt hij zijn slabber om en haalt hij zelf zijn lepel al uit de lade daarmee rent hij naar tafel en zit hij in zijn stoel, we bidden even en dan mag hij zelf eten en tussendoor geven wij een hapje erbij. Dit helpt voor ons heel goed. Heb je eventueel al geprobeerd om de lunch om te ruilen met het avond eten? Misschien eet hij het dan wel en is het puur het moment van de dag dat hij eigenlijk al te moe is of te lekker aan het spelen is? Eventueel totaal andere dingen proberen die hij nog niet echt kent qua eten? Alle groente in een hamburger vorm duwen zodat hij toch wat groente binnen krijgt? Eventueel in de middag een bakje met groente op tafel zetten waarvan hij lekker kan snoepen? Eten een leuk/ gezellig moment maken met liedjes zingen of praten over de dag (voor hoever ze dat kunnen op deze leeftijd) Hier werkt laatste hap heel goed en heb vandeweek onderhandeld over dat hij eerst nog een beetje moest eten voor dat hij een toetje kreeg en dat begreep hij ineens ook heel goed dus misschien dat dat ook werkt? Het zijn allemaal ideeën denk dat je vast al heel veel geprobeerd hebt maar misschien staat er een wonder tussen wat wel helpt😊

Herkennen, ja... tips, nee... hier is elke maaltijd ook een onbegonnen strijd. Met het ziekenhuis en de diëtiste erop weegt ons zoontje nu eigenlijk 10.130 kilo en dat hebben we gevierd! Hij is 83,5 cm maar dat ligt wel mooi op de groeicurve. Wat ik steeds te horen krijg is alles ontspannen aan blijven bieden en leidend/lijdend toekijken hoe hij alles gooit, fijn knijpt, uitsmeert of in zijn drinkwater weekt. Goed gedrag belonen, ongewenst gedrag negeren en het vooral leuk en ontspannen houden aan tafel. We zetten hem (sinds deze week huilend en krijsend) in zijn eetstoel, geven hem leuk, soms zelf uitgekozen, bestek en servies, dienen op en gaan dan zelf eten. Als we geluk hebben, kunnen wij zelf bijna uit eten voordat we ondergespetterd worden met welk scheikundig experiment meneer nu weer heeft gefabriceerd op zijn tafeltje. Of dat het hele bord omgekieperd is op de vloer. Tegenwoordig geven we hem zo min mogelijk 'minutie' want "hij eet het toch niet" en zijn water bekertje houden wij en krijgt hij alleen als we denken dat hij het nodig heeft, of hij er zelf om vraagt. Zodra we merken dat hij een watertafel wil maken, giet ik eerst wat af, en dan krijgt hij pas zijn bekertje om mee te spelen. Op die manier is hij zelf niet om meteen kleddernat. Dat is wel het punt waarop ik dan klaar sta om zijn tafelblad te ontvoeren voordat hij werkelijk gaat spetteren en wij ook geraakt worden. We hebben altijd kans dat hij iets eet, als we hem even laten klooien. Als we dan niet ingrijpen, kan het zijn dat hij iets probeert te eten. Anders maken we de meeste kans als hij bij één van ons op schoot kan zitten tijdens het eten. Hij vind het (dan) ook leuk om ons te voeren en neemt dan af en toe per ongeluk zelf ook wel eens een hapje, zodra hij op gang is. Het blijft een strijd, hier iedere maaltijd.