Bij ons slapen

Bij opa’s en oma’s slaapt meneer heerlijk in zijn bedje, alleen. Lekker de hele nacht door, zonder gemiep, soms even wakker worden maar weer verder slapen. Thuis? … sinds een paar weken nu elke nacht bij ons in nacht. En we hebben echt energie er in gestopt. Naast gezeten. Maar de fut is er uit, ben klaar met korte nachten en vroeg op, vooral weer met de donkerte als de wekker om 5:30u gaat. Dus ik geef toe, ja we laten hem nu tussen ons in slapen en dat gaat goed tot nu toe. Als in: wij slapen ook. En het is niet dat ik me heel erg stoor dat hij tussen ons in slaapt maar het hoort natuurlijk niet? Of wordt me dat teveel opgelegd door andere en is het gewoon een fase? Mijn vriend heeft liever zijn eigen bed, wat ik ook snap, maar ergens kunnen we het gewoon niet opbrengen om weer die nachten op te zijn. Het is echt altijd al een onrustige slaper geweest, behalve dan ergens anders 🤣 ik zou bijna denken dat het in z’n kamertje spookt. Iemand ideeën? Of herkenbaar?