Drift buien

Wat is de situatie die volgens jou 'niks aan de hand is' maar voor je zoontje een driftbui veroorzaakt? Het kunnen hele kleine dingen zijn hé, maar voor je zoontje een heel groot iets. Wij hebben deze fase vanaf 1.5 jaar bij onze dochter, is nu weer af aan t zwakken. Ze wilde deze fase alles zelf doen en pakken. We hebben haar zo vrij mogelijk gelaten waar kon en nu gaat het goed.

Hoe grijp je in als hij iets doet wat hij niet mag? Bv, als mijn dochter iets doet wat niet mag. Dan blijf ik rustig pak ik haar hand en neem haar mee. Daarna doe ik iets anders met haar. Grenzen opzoeken doet mij dochter ook en heel hard wegrennen en lachen. Meestal ga ik op ooghoogte zitten, pak ik haar vast. Dan benoem ik wat ze doet en zeg ik dat het niet mag. Soms is het huilen en proberen, soms ook slaan of duwen. Ik stel voor om iets anders te doen. Ik zet haar in een stoel als ze het bont maakt, anders rent ze weg. Ik negeer haar dan voor 2 minuutjes, ga haar halen. Leg alles in het kort uit. Ooh en we lossen hier alles op met een dikke compliment en een dikke knuffel, op het einde. Dan zie je haar lachen en trots zijn. Benoemen ook haar goede gedrag heel veel, zodat ze gestimuleerd wordt. Verder kleine kinderen hebben grote emoties. Niet negeren, benoemen en vindt een manier om ze te helpen om die emoties positief te reguleren.

Als hij iets doet dat niet mag zeg ik nee en leg ik ook uit waarom bevoordeeld hij vraagt een koekje ik zeg nee je krijgt dit pas na dat je flink hebt gegeten dan word hij meestal boos en wil hij niet luisteren naar mij. Ik pak zijn 2 armen vast zodat hij niet slaat maar hij roept dan heel luid nee nee en stribbelt tegen ik heb weinig kans om iets uit te leggen voor het uit de hand loopt als hij me pijn doet dan zeg ik niet doen je doet mama pijn en vraag ik een knuffel als (sorry)

Als hij aan spelen is of rond loopt en ik zit in de zetel gaat hij meestal uit het niks boos doen zonder dat iets de situatie heeft veroorzaakt ik vraag hem wat is er aan de hand waarom ben je boos? Maar dat werkt niet hij luistert niet naar mij ik moet me telkens boos maken hij zoekt echt alle grenzen op

Okay, hij wordt bozer als je hem beklemt. Begin eens niet met nee, zeggen. Bv onze dochter vind het leuk om onze kasten overhoop te gooien. Dan roep ik al Ilvy zit jij weer in de keukenkast te zoeken. Ze weet waar ze niet aan mag komen, bkijft alsnog interessant. Maar vindt bv een vergiet leuk, om op haar hoofd te zetten. Dan zeg ik meestal dit mag niet, pak haar hand vast en leg het terug en geef een vergiet. Dus iets waar ze wel mag aan komen. Als je het slaan zit aankomen, dan zou ik niet hem volledig vasthouden. Daarnaast breng hem naar een plaats waar het veilig is om even af te koelen. Benoem ook dat hij boos is, jij bent boos, omdat jij .... wilde. Dan uitleggen, wat niet mag! Ik negeer haar even, maar zeg wel mama komt terug als jij minder boos of verdrietig bent. Nooit meer dan 2 minuten. Meestal als ze dan nog huilt, dan kan ik haar troosten. Meestal kalmeert ze dan ook meteen als ik naar haar toe kom. Ik zeg vaak och meisje toch, jij wilde zo graag ... doen, en nu ben je zo verdrietig, maar dat kan niet. Dat is gevaarlijk en dat kan pijn doen. Zullen we iets anders gaan doen? Een lang verhaal maar zoek eens Basictrust op!

Wat mij heeft geholpen om het gedrag van ons zoontje te begrijpen en hoe hierin te handelen is het boek temperamentvolle kinderen...van dacht ik Eva Bronsveld. Tijdens het luisteren van het boek had ik veel oja momenten omdat ik veel herkende van mijn kind. Door dit boek begreep ik ook echt waarom hij zich zo voelt en zijn het aantal driftbuien aanzienlijk minder geworden of minder heftig.