Elke avond huilen - naar bed

Oh wauw, dit is precies wat mijn dochter doet.. Ik denk elke keer nog wel dat het om tandjes gaat midden in de nacht. Als we haar op bed leggen gaat het vaak het eerste uur goed, maar daarna begint het huilen. Als ik er dan naast ga zitten en haar weer neer leg (want ze loopt veel in bed) is er geen probleem zolang ik er naast zit. Maar evengoed gaat ze dan pas na 22:00 slapen en wordt ze indd vaak midden in de nacht een keer of 3 wakker.. Druk als hooi is ze als ze op bed gaat maar midden in de nacht valt ze op schoot vaak wel weer snel in slaap. Ik kan haar dan niet direct weg leggen dus ga dan meestal met haar in ons bed en probeer haar na een half uur weer terug te leggen met wisselend succes. Ik ga ook maar uit van een fase, als ze niet vanzelf in slaap valt probeer ik tandpasta voor doorkomende tandjes, deze prikkelt een beetje ofzo. En geef haar bijtringen. Soms ook een fles en uiteindelijk de zetpil. Ik ben nu ook 38 weken zwanger dus vind het best zwaar 🥲 En om dan te horen dat ze bij opa en oma de nacht weer heeft doorgehaald geeft me ook altijd een gevoel van wat doe ik dan niet goed 🤷‍♀️ Maar dat zullen de indrukken zijn denk ik dan maar. Ze sliep daar evengoed ook pas laat.. In de middag slaapt ze ook altijd goed maar die overslaan is hier echt nog niet mogelijk, heb ik nog wel eens gedacht namelijk.. Maar dat zou ze echt niet redden. Helaas niet veel adviezen maar wel veel herkenning en ik lees graag mee voor eventuele tips. Hang in there! 💪

Wat bij ons zoontje vaak ook nog wel eens hielp dat als hij moest huilen om in slaap te komen, om na 3 a 5 minuten huilen naar hem toe te gaan en te zeggen: *naam* je mag lekker gaan slapen, papa en mama zijn in de buurt. Slaap lekker jongen. En dit herhaalden wij net zo lang totdat hij sliep, ook in de nacht. Zo had hij wel door dat wij in de buurt waren.

Onze dochter heeft dit ook weken gehad. Hele nachten drama, begon al bij het naar bed brengen. Schreeuwen en in dr bed staan stampen en doen. Nu geeft ze zelf aan dat ze wil dat we er bij blijven. Niet dat we alles doen wat zij wil, zeker niet. Maar voor ieders gemoedstoestand werkt dit wel het beste. We blijven bij haar tot ze in slaapt valt. Soms duurt dit een half uur, soms anderhalf uur. Ze maakt geen drama meer, probeert ook geen aandacht te trekken. Het gaat haar er denk ik puur om dat ze weet dat we er zijn. Afgelopen nachten heeft ze zelfs weer doorgeslapen, maar wil niet te vroeg juichen.

Bij ons zoontje van 19 maanden is het nu ook grote ellende. Als hij zijn bedje al ziet is het grote paniek echt krijsen huilen schreeuwen. We zijn net naar curaçao geweest en daar begon het op dag 1 we dachten dat het een jetlag was in combinatie met alle indrukken. Hij lag daar bij ons op de kamer maar wou ook daar alleen maar slapen als hij bij ons in bed lag. Wanneer hij in slaap viel legde we hem in zijn eigen bed en sliep hij gelukkig wel de nacht door. Nu thuis wil hij dus ook alleen maar op die manier in slaap vallen. We hebben andere manieren geprobeerd zoals elke paar min hem gerust proberen te stellen of bij zijn bedje gaan zitten maar zolang hij in zijn bedje is is het pure paniek. Weten ook niet hoe we het nu aan moeten pakken alleen het bij ons in slaap vallen werkt maar dat lijkt me ook niet echt de beste methode 🙈