Gillende dreumes

Lieve moeders, Ik zit met een 'probleem'. Het wordt een lang verhaal, dus excuus ervoor. Onze dreumes van bijna 15 maanden is in een fase aanbeland dat hij continue wilt lopen. Dit brengt veel frustraties met zich mee, want zodra wij hem even neerzetten zodat wij even simpel naar het toilet kunnen raakt hij gefrustreerd en gaat hij gillen. Natuurlijk hoort dit bij de leeftijd dat ze hun stem aan het ontdekken zijn en kunnen ze niet anders met ons communiceren dan op deze manier. Wij proberen altijd rustig met hem te praten en veel boekjes te lezen. Om meer frustraties bij hem te voorkomen lopen we bijna de hele dag met hem, aan onze handen of in de kinderwagen. Op de fiets gaan wil ook nog wel of erop uit. Hij begrijpt nog niet dat hij met gillen niks bereikt. Hij is ook gewoon zijn eigen wil aan het ontdekken. Wij hebben al van alles geprobeerd zoals jullie kunnen lezen, maar ik ben een beetje radeloos en voel me machteloos hierdoor. Wij hebben door deze situatie problemen met onze buren. Ons zoontje kwam gewoon meerdere keren per nacht toen hij geboren werd. Dat is normaal, maar onze buren vinden dat dus niet. Toen hij nog geeneens een half jaar was en ik een pakketje bij ze moest ophalen, toen opperde ze al of we hem geen pap moesten geven zodat hij de nacht ging doorslapen. Want dat hielp wel bij ons zoontje, zei ze. Ik had toen niet door dat dat moment de aanleiding was voor onze huidige situatie. Ik ga mijn kind toch niet hardhandig aanpakken in de hoop dat hij minder gaat gillen? Ik en mijn vriend doen al alles wat we kunnen: gaan direct naar hem toe als er wat is. Geven hem meer dan voldoende eten en drinkt ook nog eens meer dan genoeg. Gaan met hem op stap. Stellen hem gerust als er iets is. Lezen veel boekjes met hem. Benoemen met hem alles wat we zien. Spelen zijn spelletjes een beetje mee. Maar niks is goed genoeg voor onze buren. Ze hebben ons al een paar keer gevraagd of het mogelijk is dat ons zoontje minder kan gillen, omdat hij op en af tussen 5 en 6 wakker werd en soms de boel bij elkaar gilde/schreeuwde. Soms doet hij dat om zijn zin te krijgen, maar volgens mij heeft hij nog lang niet door dat hij dit kan (of wel kan ook), maar praten kan hij nog niet dus is erg lastig om met een dreumes om te gaan die jou iets duidelijk wilt maken, maar dit alleen kan dmv schreeuwen. Ik snap best dat het frustrerend is voor hun dat hun nachtrust eraan gaat, maar dat gaat die van ons ook. Ze bespreken alles via de app. Want zodra puntje bij paaltje komt en je met ze een afspraak wilt maken om met ze te praten (mijn vriend dan, want ik ga teveel vanuit emotie reageren omdat het om mijn kind gaat), dan geven ze niet thuis. Het is met name de buurvrouw die deze houding aanneemt. Mijn partner sprak haar vanmiddag aan wanneer ze kunnen praten. Ze zei dat praten toch geen zin heeft. Ze verschuilen zich achter hun telefoon. Zoals jullie kunnen lezen zit ik met mijn handen in het haar. Dit geeft mij gewoon een naar gevoel dat ons zoontje straks geen kind mag zijn omdat er leefgeluiden zijn. Dat wij continue op onze tenen moeten lopen, omdat we bang zijn dat ze weer ruzie gaan zoeken. Ik weet niet meer wat ik moet doen. En dit geeft mij ook een gevoel van onmacht en dat ik een slechte moeder voor mijn zoontje ben. Het is een lang verhaal geworden. Waarschijnlijk schrijf ik dit om het van mij af te zetten, want het zit mij nogal hoog. Liefs een moeder die haar uiterste best doet.