Hoihoi,
Ik heb een geweldige peuter van 3. Maar het is er 1 waarvan ik wel eens denk, waarom? Nu hebben meer papa’s en mama’s zo’n waarom moment. Toch vraag ik me af waarom mijn zoontje niks wilt. Niet willen fietsen of steppen. De schaatsbaan is net bij ons geopendd in de stad en dan zie ik zoveel kinderen enthousiast mee doen, maar die van
mij wilt er niks van weten. Ik durf het ook niet aan om het te proberen, voor hij straks half in de strek ligt van boosheid. Ik vind het alleen jammer dat er soms zo weinig enthousiasme in dit soort dingen zit. Misschien ook omdat ik zelf als kind dit wel geweldig vond. Het is m’n eigen hoofd die het erger maakt. Alleen herkennen mensen dit? Ik weet dat loslaten het beste is, maar waarom trek ik het me zo aan?