Hoe gaan jullie hier mee om?

Wat vervelend zo een nacht. Ik herken dit zo. Vermoeidheid doet dat helaas toch met je. En hoe goed dat je dit herkent en het anders wil. Volgens mij ben je een hele lieve en bewuste moeder hoor. Ik spreek het ook wel uit naar mijn kind wanneer ze niet wil slapen. Ik leg uit dat ik moe ben en morgen weer fit wil zijn voor een leuke dag met haar. Vaak benoem ik wat ik voor haar gedaan heb, geknuffeld, liedje gezongen, flesje melk oid en dat ik nu echt zelf ook moet slapen omdat ik moe ben. Voor mijzelf helpt dat, om te benoemen wat ik voel en wat ik gedaan heb. Dan word ik minder ongeduldig op een of andere manier. Mijn kindje lijkt dit ook te snappen en vaak is dit dan de poging dat het lukt dat ze gaat slapen.

Ik snap wel het soms even uitvallen door vermoeidheid. Maar meestal is dat overdag en zeg ik meteen sorry en dat ik dat niet had moeten doen. Snachts troosten we al vanaf dat hij ongeveer een half jaar oud is, na een voeding gewoon in bed. Dat was toen nog borstvoeding, vanaf 9 maanden gaven we gewoon een flesje in bed tot hij iets meer dan 1 jaar oud was en haalde we hem niet meer uit bed. Nu geven we soms een slokje water, maar vaak word hij wel stil als we hem weer even opnieuw in stoppen. Dan gaan we weer weg en soms huilt hij dan nog even, maar is meestal dan met 5 minuten stil. Als hij echt krijst blijf ik wel naast hem zitten totdat hij slaapt, maar dan is er een reden bijvoorbeeld pijn door tandjes of dat hij ziek is. Het weglopen blijft soms moeilijk, maar ik merkte al wel snel dat hij dan met 5 minuten weer slaapt en als ik erbij bleef waren we soms meer dan een half uur bezig, dan vond hij het veel te gezellig en leuk dat ik er was en ging hij niet slapen. Als het dus een keer snachts niet lukt, gooi ik mijn frustratie bij mijn man op de kamer er weer uit. Dan ben ik het wel kwijt. Gelukkig komen zulke nachten niet heel vaak meer voor. Als ons zoontje na half 7 wakker is, laten we hem vaak wel bij ons op de kamer, maar dan slapen we niet echt meer. Één uitzondering was toen hij ziek was. Daarvoor laten we hem dus altijd in zijn eigen bed liggen. Soms als hij nu al eerder wakker is, kletst hij zelf en dan laten we hem gewoon.

Heel herkenbaar. Ik ben echt #teamkannietfunctionerenzonderslaap Het enige wat ik zelf kan doen is proberen slaap te pakken. Dus 21.15u naar bed, middagdutjes mee pakken enz. Daardoor kan ik veeeel beter tegen dit soort nachten (en ochtenden) Als het écht écht niet gaat om hem in slaap te krijgen mag hij bij uitzondering bij ons slapen. Als hij ziek is en wakker wordt mag het sowieso. Maar goed, ik wil voorkomen dat hij standaard bij ons ligt🙈

pff onze nacht was ook echt zo drama, hij heeft keel en oorontsteking en werd steeds wakker als die hoeste.. maarja ik ben zelf ook ziek en dit was al de 2e nacht. dus ja ik herken je irritatie en schreeuw dan heel soms ook "hou nou even op" tegen hem.. en daarna zeg ik al gelijk sorry en knuffel ik hem. ze zeggen dat het er helaas allemaal bij hoort.. wij hebben ook emoties en slaaptekort doet veel met de mens.. 🙈

Ik vind het - kei goed dat je dit zelf al zo inziet Compliment. Ik zou een zetpil geven van 250. Wellicht kan hij zijn pijn ergens niet benoemen. En ja: ik zou bij hem gaan liggen. Hij voelt jouw onrust. Dus die zo kort mogelijk houden. Het blijft een kind dat gewoon lekker met mama wil knuffelen. En dat is menselijk.

Ik denk dat elke moeder wel eens geirriteerd is naar zijn kind. Teminste ik wel en ook ik voel me dan schuldig. Maar weet je moeder zijn is opzich al pittig laat staan als je kindje je nachtrust verstoord. Wij hebben deze fase ook gehad het huilen gillen in bed. Wij sloten uit dat hij pijn had door pcm te geven. En hij kon een slokje drinken krijgen. Verder vertelde ik hem dat het goed was maar dat mama ook weer ging slapen. Wij hebben hem zn gang laten gaan en al snel werd hij stil iedere dag iets sneller. Hoe lastig ook het was voor ons duidelijk dat hij gewoon aan het uitproberen was. Wat hier ook werkt om te zeggen dat ik zometeen nog even bij hem kom kijken maar dat ik nu wel weg ga.

Ja, ik zit er goed over na te denken om er een matras bij te gooien in zijn kamer. Hij slaapt nu nog in een ledikant. Voor nu slaapt hij al flink wat nachten weer tussen ons in. Zo lang hij slaapt, slaap ik ook weer en heb ik er meer vrede mee, maar echt een top idee is het zeker niet 😅 ooit komt er een dag dat hij niet meer tussen ons in wilt liggen dus stiekem geniet ik er ook van als hij zich zo veilig bij ons voelt en m’n hand wilt vasthouden.

Mijn vriend en ik zijn het helaas er niet mee eens over het laten gaan qua huilen. Hij trekt het niet en gaat er dan weer uit. Ik snap dat het vervelend is om je kind te laten huilen, maar ik denk, ook wat jij zegt, dat het uitproberen is. En fijn dat het bij jouw zoontje steeds minder werd met huilen. Goed gedaan!! Wij hadden een paar maanden geleden ook zo’n fase waarin ik kon zeggen dat ik even ging plassen. Daar trapte hij een paar keer in, maar helaas is dat weer voorbij en blijft hij zo hard roepen. Ik merk dat mijn geduld sneller op is en dat ik het ook zelf snel op geef en daarom maar in ons bed leg. Ouderschap… het is me wat 😂😅

Ik ook. Alleen en al 2.5 co sleeping. Heel erg happy. Wij allebij 🥰

Hier was het juist andersom. Ik wilde bij elke huil gaan kijken. Wat mijn vriend deed is mij voor 20 minuten wegsturen, oren dicht of iets gaan doen waardoor ik mn zoontje niet kon horen. Als hij na 20 minuten nog huilde mocht ik mijn gang gaan. Hierdoor kwam ik erachter dat mijn vriend gelijk had en je soms nou eenmaal niet altijd gelijk toe moet geven. Wie weet werkt dit ook voor je vriend ? 😋