Ik irriteer me aan mensen

Ik herken me wel deels in je verhaal. Ons meisje kan ook aardig gillen vooral als iemand naar haar kijkt, of alleen al voorbij loopt soms. Maar ik heb nooit meegemaakt dat iemand daar raar op reageert. Ik heb er eigenlijk ook nooit op gelet. Ik zeg er wat van omdat ik haar wil leren dat ze op een andere manier kan uitleggen wat ze wil, en ga vervolgens door met boodschappen doen. Maar ik snap je helemaal want ik denk dat ik het ook niet zou accepteren als mensen zo achterlijk gaan doen, sorry hoor voor mij taalgebruik maar kan het even niet anders benoemen. Alsof ze nooit kind zijn geweest ofzo. Trek het je vooral niet aan, en misschien moet je een keer diegene erop aanspreken, voel je je daarna niet zo vervelend 💕

Wel herkenbaar maar ik laat haar niet gillen in het openbaar. Dan probeer ik wel haar te laten stoppen (‘binnen praten we zachtjes’ / ‘wat is er aan de hand, wil je …’ / ‘niet gillen, dat is niet fijn’ / afleiden door liedjes te zingen oid). En als dat allemaal niet werkt gaan we naar huis. Ik vind dat mijn kind wel kind mag zijn maar andere mensen hoeven daar geen last van hebben. Vind dat in bijv Ballorig of andere kinderplek natuurlijk wel anders

Ik laat mijn kind gewoon 'lawaai' maken... Vaak is het dat hij uit enthousiasme wat luider is... Ik zou het niet echt gillen noemen maar wellicht denk ik er wel iets te makkelijk over als ik het zo lees... Grotendeels zit hij gewoon netjes dus als hij dan eventjes roept uit enthousiasme vind ik het prima.... Laatst in de supermarkt was hij heel stil en toen zei een andere moeder moet je dat kindje zien die zit heel netjes stil, dus ik zei daarna tegen mijn man: nou normaal is hij diegene die geluid maakt. En vervolgens stonden we beide bij de kassa en hadden ze de grootste lol samen en die van mij was het luidst... Ik heb liever dat hij het uitroeot uit enthousiasme dan dat hij de hele weg aan het huilen is... In welke situatie dan ook ik zou echt niet voor naar huis gaan... Ik denk zelfs dat er bij grotendeels van de mensen echt wel begrip is of hoort te zijn aangezien ze vaak ook zelf kinderen hebben gehad... Kinderen moeten tegenwoordig zoveel, stil zitten, ze mogen geen geluid maken en om eerlijk te zijn denk ik heel vaak laat dat kind toch eens kind zijn! Zolang ze een ander niet pijn doen is het toch goed?

Ik laat mijn kind niet gillen. Het is niet normaal en vind het zelf ook niet fijn. Dat je kind geluid maakt en zingt en dingen roept is wat anders. Maar gillen gaat te ver, dat laat ik haar thuis niet doen dus in het openbaar ook niet. En gelukkig doet ze het ook niet meer, omdat ik er consequent mee ben.

Haha niet normaal? Het is een K I N D. Even bij de les blijven

Inderdaad, kind moet wel leren op den duur dat het niet normaal is om constant om alles te gillen, maar dat gaat stapsgewijs toch. Vooral als ze al van alles begrijpen maar niet kunnen praten, is zo frusterend voor ze, natuurlijk gaan ze gillen. Wij zijn er om ze daarin te begeleiden niet om ze te remmen. Vind ik dan

Precies daarmee beperk je een kind en mag het niet zijn wie hij/zij wil zijn

Mhaw. Er is voor beide kanten wel wat te zeggen. Ik snap dat het voor TS vervelend is. Aan de andere kant zijn onze kinderen geen baby's meer. Het opvoeden is begonnen en daar hoort niet smijten/overal aanzitten/ gillen e.d. wel bij om daar als ouder wat mee te doen.

Wat een denigrerende post. Is dat nodig? Ik vind het niet gek dat mensen reageren op een gillend kind. Het is toch ook irritant als een kleintje z’n keel opzet terwijl je een taakje aan het doen bent? Verrassing: we delen de wereld met z’n allen en niet alles draait om kinderen. Voor alles is een tijd en plek, maar dat betekent niet dat elke plek en elk moment geschikt is om te gillen. In dit geval sla jij de plank mis en is de reactie van de supermarkt terecht. Als je dochter wil gillen in de speeltuin of in jullie privé ruimten: jullie feestje. Maar in het openbaar (op locaties die niet speciaal voor kinderen zijn) niet. Dat je er als ouder niet altijd iets aan kan doen is een ander verhaal.

En dat is het dus, als ouder kan je er niks aan doen. Daarom verbaas ik me enorm over reacties als. Het is niet normaal. Hoezo is dat niet normaal. Het is een kind van nog niet eens 2 jaar. Mogen wij niet naar een supermarkt? En wat moet ik er aan doen? Ja tuurlijk spreek ik haar aan, maar of ze er wat mee doet/begrijpt is een ander verhaal. Nogmaals het is een kind. Het is geen kind van 5/6/7 jaar maar een kind van 1.5. Die snappen dat ook niet als je zegt sst, doe maar even rustig of niet gillen. Het is een reactie. En ja sorry, als jij niet tegen huilende, gillende, zeurende kinderen kan. Blijf je lekker zelf thuis denk ik dan. Bestel je boodschappen lekker online zou ik zeggen in al je rust. Ik ga in ieder geval lekker op stap met mijn kinderen en de mensen die daar last van hebben sorry klinkt hard. Dikke vette pech . Inderdaad wat je zelf zegt we moeten de wereld delen en daar horen ook kinderen bij. Kinderen horen niet alleen in een indoor speeltuin of in een speeltuin/kinderboerderij. Ze mogen overal mee en ik betrek ze dan ook overal bij. Wie het daar niet mee eens is. Jammer voor diegene dan

Voor mijn kind is soms boodschappen doen een uitje.. sommige supermarkten zijn zelfs behoorlijk op kinderen ingespeeld. Ze hebben speciale karretjes voor kinderen, of je kan ze in je winkelwagen zetten, en in sommige winkels wordt zelfs nog meer aan de kleintjes gedacht door zelfs een stuk fruit voor kleintjes weg te geven. Dus dat het geen plek is voor kinderen klopt niet.. en mijn kleine vind het zelfs leuk en laat dan zijn enthousiasme horen.. niks mis mee.... De supermarkt is er voor iedereen: jong, bejaard, baby, jongvolwassenen, volwassenen. En elk van deze doelgroepen heeft wel iets waar je je aan zou kunnen ergeren.. jongeren die luid telefoneren, ouderen met hun scootmobiel, de volwassenen die haast hebben, of die aan elk stuk groente en fruit zitten, jongeren die in de bakken van het brood met hun blote handen aan het graaien zijn, medewerkers die alleen maar oog hebben voor elkaar en niet voor de klant... Laten we gewoon allemaal zijn hoe we zijn. Soms stil, soms wat luider, soms zullen we elkaars waarden en normen niet helemaal begrijpen. Maar zolang diegene daar gelukkig mee is, dan is dat toch veel beter? Ik heb liever dat mijn kind net iets anders is dan de rest, wel zich zelf kan wezen en hier gelukkig mee is dan dat mijn kind niet zich zelf kan wezen en altijd maar het gevoel heeft dat hij anders moet zijn en dood ongelukkig is. Tuurlijk zijn er grenzen zoals dat je een ander geen pijn mag doen: dus niet slaan of schelden, maar ook niet iemand anders afkeuren om hoe hij of zij is.

Meid jij begrijp het, dankjewel

Ik schrijf nergens dat je kind niet mee hoort te gaan naar de supermarkt. Ik schrijf dat dat niet de plek is om als een gek te gaan lopen gillen. De andere dingen die jij beschrijft: luid telefoneren, elk stuk groente en fruit aanraken, broodjes vastpakken, dat is net zo goed niet de bedoeling. Kan je wat van vinden, maar uiteindelijk bepalen wij als maatschappij wat we met z’n allen done en not done vinden. En op basis daarvan voeden we kinderen op. Heeft niet zoveel te maken met “zijn hoe we zijn”.

Als je met zo'n attitude door het leven gaat, snap ik de gefronste wenkbrauwen wel.... Succes!

Omdat de meeste kinderen van 2 niet als een dolle gillen in de supermarkt, daarom is het niet normaal. Mensen begrijpen het heus wel, maar dat betekent nog niet dat zij net zo genieten van jouw kleine wondertje als jijzelf. Je klinkt vooral wat onredelijk en zeer gepikeerd. Ben heel benieuwd hoe je hier over een jaar terugkijkt. Niemand verwacht van jou dat je geen boodschappen doet of je kinderen altijd thuis laat… ze mogen bijna overal mee naartoe en betrokken worden. Maar men verwacht wel dat ze gaandeweg zich leren gedragen… zou wat zijn als ze met 16 niks gegroeid zijn.

Dus omdat andere mensen zich niet gedragen, hoef jij dat ook niet? Tuurlijk kinderen zijn van harte welkom. Maar dat betekent toch niet dat ze van alles mogen doen waar ze zin in hebben? Dat het nog moeilijk corrigeren is, ja dat begrijpen we allemaal. Hoop wel dat iedereen wel een poging in de opvoeding gaat doen

Daar gaan we als maatschappij nooit het over eens worden. Jij en ik hebben al een andere visie op dit onderwerp. Een ander zal dat hebben op het voelen van groente: want ik wil wel waar voor me geld, de andere kan niet overweg met de tang bij de broodafdeling ivm een spierziekte en zo kunnen we nog wel even door gaan. Iedereen heeft een eigen kijk op dingen maar asjeblieft laten we elkaar gewoon laten leven... En dan wordt er een keer gegild, gehuild, op de grond gestampt. Het hoort soms ook gewoon bij het leven. Stop gewoon met het vinden van iets wat een ander beter kan doen en laten we elkaar in ieder zijn eigen waarde laten.

TS, je geeft aan dat jouw kind zich verveeld en daarom dit gedrag laat zien. Is het ook mogelijk dat ze jou kan helpen met het boodschappen doen? Bijvoorbeeld met zo'n kinderwagentje mee lopen🤔

Maar is even gillen dan zo erg? Zoals eerder ook al aangegeven is is het een manier van communiceren. Het uiten van blijdschap of verdriet. We hebben een andere kijk op wat zich niet gedragen is. Gillen is naar mijn inziens normaal gedrag. Ik zal mijn kind er op aanspreken als hij met blote handen een crossaint of iets uit een bak probeert te pakken omdat ik dat niet netjes vind, maar een keer gillen vind ik prima. En jij vind misschien dat je kind het gewoon met zijn handen moet kunnen pakken en die mag niet gillen. Als je iemand ziet met een beperking die niet communicatief vaardig is zal je ook snappen dat deze een keer gilt mag ik hopen... Ik wil gewoon zeggen laat elkaar vrij, laat elkaar leven. We doen allemaal onze best om te zorgen dat ons kind zo goed mogelijk terecht komt iedereen heeft daar zijn eigen kijk op. De meeste van onze kinderen zullen goed terecht komen of ze nou gegild hebben in de supermarkt of niet. We hebben allemaal onze eigen normen en waarden en hierdoor is onze kijk op dingen ook andere en dat is prima. We kunnen niet allemaal het zelfde zijn. Ik vind het prima als jij van mening bent dat mijn kind iets niet mag, maar dit hoef ik simpelweg niet te weten, niet te zien of niet te horen, want een ieder is van mening dat we goede ouders zijn, doen stinkend ons best er voor. Dus ik blijf erbij mijn kind mag best een keer gillen in de supermarkt, in de speelgoedwinkel, in de speeltuin of waar dan ook. Dit is zijn enige manier van communiceren.

Natuurlijk, iedereen doet zijn best. Openstaan voor feedback lijkt mij echter wel een competentie waar elke ouder wat aan heeft.