Ik weet het niet meer

Wat bij ons heel erg heeft geholpen is als onze dochter ging huilen, erheen gaan, zeggen dat het tijd is om te slapen en dat papa en mama vlakbij zijn, kusje geven en de kamer uit. Na 5 minuten er weer heen, zelfde ritueel. Daarna na 7 minuten weer. Totdat ze in slaap gevallen was. Dit hebben we 2 nachten zo moeten doen en daarna sliep ze bijna altijd door. Bij het naar bed gaan doen wij altijd hetzelfde: tanden poetsen, boekje lezen, liedje zingen, naar boven, kusje in bed en daarna gaat ze slapen. Dit helpt naar mijn idee heel goed bij onze dochter. Ze loopt na t liedje zingen zelf al naar de deur om naar bed te gaan. Ik hoop dat je hier iets aan hebt en dat je snel meer nachtrust krijgt.

Ik heb zelf al een de deur op een kiertje gelaten en buiten gestaan en blijven zeggen mama is hier en mama is niet weg. Kwam je dochter ook veel wakker in de nacht of was het enkel als ze ging slapen dat het moeilijk was? Hoe lang heb je het de eerste keer moeten doen tot ze in slaap viel naar haar kamer gaan? Boekjes lezen is hij niet echt geïnteresseerd in hij luistert zelf niet als ik eentje lees. Ik heb het gevoel als ik een te lang en veel tralala doe voor zijn bed dat hij terug TE wakker word en nog minder gaat slapen. Ik kan hem niet zomaar in bed leggen en zijn melk gegeven want hij staat direct recht en verwacht dat we gaan zitten in de stoel zodat ik zijn melk g geven aan hem

Bij mij zoontje hielp het ook om hem gewoon in bed te leggen na het bedritueel. Hij ging ook gelijk staan in bed, maar ik liep wel weg. Want als ik bleef werd het alleen maar erger. In het begin ging ik na 3 a 5 minuten weer terug om hem te vertellen: papa en mama zijn er. Je mag lekker gaan slapen. Slaap lekker jongen. En dit bleven wij herhalen totdat hij sliep. Zo wist hij wel dat wij er waren, maar dat hij wel zelf in slaap mag vallen. De eerste avond moesten wij er 3 of 4 keer heen totdat hij sliep, de 2e avond 2 keer dacht ik. In de nacht deden wij dit ook.

Wij hebben een makkelijke slaper, dus heb er geen ervaring mee, maar weet wel dat m’n dochter ook vaak niet meteen gaat slapen. Ze speelt en kletst vaak genoeg nog even in bed voordat ze gaat slapen. Ze heeft ook periodes dat ze veel roept en niet wil slapen, maar dan blijven we consequent zeggen dat het bedtijd is en geven haar nog een knuffel/kus/speen terug. Toen ze echt een krijsperiode had, deden we het net zoals iemand hierboven zegt: even laten piepen.. terug, zeggen dat het tijd is om te slapen, aaitje/knuffeltje/weer neerleggen en welterusten zeggen. Niet te veel praten/aandacht geven. En idd elke keer na 5 minuutjes erheen. En zeggen dat we in de buurt zijn als er wat is. Flesje/beker melk doen we trouwens nog in de woonkamer voordat ze naar bed gaat en voor het tandenpoetsen. Niet pas daarna, want dan heeft tandenpoetsen ook geen nut..

Bij ons werd ze ook wakker in de nacht. Maar we deden deze manier zowel 's avonds bij het naar bed gaan, als midden in de nacht. De eerste nacht sliep ze na ongeveer 50 minuten. De tweede nacht al sneller. Ze slaapt nu alweer maanden door, op een enkele nacht na. Als ze nu wakker wordt in de nacht is er echt iets aan de hand. Dan is ze ziekig ofzo.

Dit is een beetje een andere tip, hoeft hier helemaal niks mee te maken te hebben maar misschien iets voor jezelf om na te gaan: Sommige kinderen hebben meer moeite met ‘afscheid nemen/alleen laten’ als ze eerder hebben meegemaakt dat een ouder even niet beschikbaar was, bijv. als je met elkaar een lastige start hebt gehad met een ziekenhuisopname, of als één van de ouders niet zo goed in zijn/haar vel zat, of als er op een andere manier onrust is geweest waarbij afscheid of angst om verlaten te worden een rol speelde.. dat kan ook buiten je eigen controle om zijn geweest natuurlijk. Dan kan het goed zijn om hier eens hulp bij te vragen van een ouder-kind therapeut. Sowieso hebben de meeste kinderen wel perioden van verlatingsangst, maar zulke ervaringen kunnen er voor zorgen dat het voor hen nog lastiger is omdat het doet denken aan.. ook kan het zijn dat je je zelf misschien angstig en verdrietig voelt als je zoontje zo doet. Kan ik me goed voorstellen. Voor hem is het op dat moment belangrijk dat hij weet dat hij niet bang hoeft te zijn, dus dat jij juist rustig blijft en zelfvertrouwen uit straalt.. makkelijker gezegd dan gedaan, maar dat kan iets zijn om aandacht aan tr besteden of wellicht je partner vragen je zoontje op bed te leggen als hij/zij rustiger kan blijven. Veel succes!

Ik zal het eens proberen vannacht maar vanavond heb ik weer een halfuur bij hem moeten zitten voor hij in slaap viel. Hij heeft ook echt de neiging om met me vingers te spelen en daar word ik gefrustreerd van.. maar nu kan je dochter wel doorslapen of als ze wakker word terug in slaap vallen in haar eigen bed zonder dat je moet gaan naar haar?

Ik heb dit ook al gedaan maar ik heb het gevoel dat hij dit echt niet begrijpt en hij helemaal over zijn toeren geraakt. Ik heb hem soms eens 5 min laten huilen hielp niet soms zelf 10 min maar hij gaat hem niet uit zichzelf gaan leggen. Ik heb dit 2 nachten volgehouden als hij wakker word in de nacht en ik slaap al om naar zijn kamer te gaan en hem daar terug in slaap te brengen maar na dit 3/4 per nacht te moeten doen heb ik het echt wel opgegeven ik was kapot en mijn man werkt als taxichauffeur dus hij werkt ook in de avond/nacht dus aan hem kan ik het ook niet eens vragen

Tandenpoetsen is hier ook drama maar das een andere verhaal 😂😂 heb je het gevoel als je het zegt tegen je dochter dat ze moet slapen en tijd is dat ze het begrijpt? Ik denk niet dat mij zoontje het begrijpt. Ik heb al eens in de kamer gezeten en hij in zijn bed en nog blijft hij huilen en echt huilen alsof zijn leven er vanaf hangt

Dat klinkt zwaar, wij hebben ook een soortgelijke situatie in de auto en kei hard doorgaan totdat ze niet meer kan. Onze dochter slaapt in onze bed en niet alleen. Haar ledikant staat gelukkig op onze kamer. Wat wij of ik doe is samen met haar gaan liggen in onze bed, boekje lezen en even wat gek doen. Dan valt ze in slaap en leggen we haar in haar bedje neer, als ze diep genoeg slaapt. Wordt ze wakker, dan concentreren wij niet op haar weer in slaap laten vallen! Want dat is huilen en paniek. Ja, als het lukt, maar bij tegenstrijd gaat ze mee naar beneden. Dan blijven we een uurtje zitten op de bank en gaan we samen met haar naar boven. Dit is misschien vroeger dan onze normale bedtijd. Maar meestal valt ze dan wel in slaap weer in onze bed. Plus, meestal als die draaikont in onze bed ligt, heb je wel extra slaap nodig. Het is geen goede advies, maar ga samen liggen in bed, laat hem in slaap vallen en leg desnoods zijn matras vast tussen jullie bed in en leg hem als hij slaapt in zijn matras neer. Als jullie kamer kindveilig is, kan je dat proberen! Ik kan wel zeggen volhouden en laten huilen, maar dat vind ik zo vreselijk. Ik zou dat ook niet doen. En ja, ook onze manier is ook zwaar, maar het werkt beter dan een kleintje die zwaar in paniek is en loopt te kokhalzen daardoor.

Oh ja onze dochter begrijpt ongeveer alles wat je zegt 🙈 En ze protesteert ook wel eens, maar wat ik al zei.. ze is een makkelijke slaper, dus heb verder ook niet echt tips wat dat betreft.. Ze heeft dus 1 echte krijsperiode gehad dat ze niet in bed wou en echt de boel bij elkaar krijste (idd alsof je haar wat aandeed). Maar voor de rest is het vaak even klein protest en daarna nog even rommelen in bed of meteen slapen (ligt aan hoe moe ze is). Maar in die krijsperiode (jaar geleden ongeveer, dus toen snapte ze nog niet alles wat we zeiden) werkte het hier om steeds rustig terug te komen en niet te veel te zeggen en te doen, behalve een aaitje, kleine knuffel eventueel, recht leggen in haar bed en welterusten zeggen.

Meestal als ze nu wakker wordt in de nacht (dat is 1x in de maand ofzo), dan heeft ze echt iets. Dus dan gaan we er even heen. Halen we haar meestal even uit bed en helpen we haar bij waar ze last van heeft. Even een zetpil, schone broek oid. Daarna weer naar bed en dan gaat ze weer zelfstandig slapen. Wij blijven er nooit bij. Hebben we ook nooit gedaan, dus is ze ook niet gewend. Als je zoontje wil dat je bij hem blijft is dat een patroon dat je moet doorbreken, denk ik. En waarschijnlijk een beetje rigoureus. Ik zou voordat hij naar bed gaat proberen aan hem uit te leggen dat mama meteen weer naar beneden gaat. En dat hij lekker mag gaan slapen. En dan dus pas na een paar minuten weer gaan enz.

Heb je al eens een slaapcoach geprobeerd? Dit heeft ons wel geholpen toen ons zoontje 1,5 was. Slaapt sindsdien door 😊