Hee allemaal,
Even van mij afschrijven.
Ik heb een heel leuk zoontje van 13 maanden, het zonnetje in mijn leven! Ondertussen ben ik ook zwanger van de tweede, inmiddels al 27 weken. Deze zwangerschap heb ik inmiddels volledig omarmd, maar deze kwam als een verrassing. Ik ben erg dankbaar en blij maar kijk ook op tegen het idee van twee kleintjes (16 maanden verschil) en hoe dat gaat zijn. Voordar ik erachter kwam dat ik weer zwanger was had ik me net ingeschreven voor een nieuwe opleiding en hockey, ik had er zo veel zin in maar heb mij voor beiden afgemeld omdat ik dat teveel vond icm een dreumes en een zwangerschap.
Ik voel me deze zwangerschap vaak neerslachtig en pieker veel. Ik heb op werk inmiddels hulp ingeschakeld (ik mag wat vaker een gesprek hebben met onze coach, heel fijn) en heb binnenkort ook een intake bij de praktijkondersteuner van de huisarts.
Ik voel me soms met één kindje al wat opgesloten in huis 's avonds, mis mijn "oude" leven in de stad met vriendinnen dichtbij en spontane avondjes bios etc. Het leven vergt nu meer geplan en energie dan ik heb en ik merk dat dat niet helpt met hoe ik mij voel.
Ik weet niet zo goed waar ik naar op zoek ben maar ik wilde wat van mij afschrijven. Ik kijk uit naar dit lieve kindje in mijn buik, maar ik voel me nu soms hopeloos, ongeïnspireerd en neerslachtig en dat voelt helemaal niet als de sterke basis waarmee ik dit kindje wil verwelkomen.
Bedankt dat je even wilde lezen, misschien maak je hetzelfde mee of heb je tips, ervaringen die je wil delen. Bedankt!