Niet naar zijn zin op de opvang

Volgens mij is het allemaal niet zo dramatisch hoor Kinderen hebben toch vaker periodes dat ze eenkennig zijn en alleen bij papa en mama willen zijn? Het komt gerust wel weer goed! En onze dochter heeft er ook last van nu (ook door de vele veranderingen tegelijk denk ik), maar juist bij de juffen vindt ze het wel fijn Volgens vriendinnen met kinderen is het rond de 13 maanden gewoon een heftige sprong die je kindje maakt. Onze dochter had van geen enkel sprongetje echt last (soms een keer een dagje ofzo, maar dat kon ook zijn dat ze zich even niet zo lekker voelde, dus ik wist nooit precies wanneer ze in een sprong zat), maar deze keer heeft ze er wel echt last van.. Thuis ook meer piepen en aanhankelijker als je wegloopt of haar in bed legt.. ze heeft krijsen ontdekt 😬

Zou natuurlijk kunnen. Ik heb het altijd moeilijk gehad om hem naar een opvang of gastouder te brengen dus ik ben nu (wat dat betreft gelukkig) ook huismoeder. Ik hoor alleen naar mijn mening veel te vaak dat er iets gebeurd op een opvang dus daarom dat ik daar zo fel op zou reageren denk ik.

Ik geloof echt niet dat er iets ‘naars’ gebeurd is. Ik ben iemand die bij dat soort vermoedens echt wel heel snel en fel zou handelen. Juist ook omdat we, buiten de opvang om, ook merken dat hij ook anders doet. Dus bij ons geloof ik dat het uiteindelijk ligt aan verlatingsangst/een sprong. Maar natuurlijk altijd belangrijk om alert te blijven!

Ik had voor de nieuwsgierigheid gekeken naar een gastouder, wachtrij van 1,5 jaar 😂 we gaan het de komende tijd aankijken. Kunnen altijd later nog andere beslissingen nemen maar voor nu hoop ik dat het voorbij trekt.

Hier ging het vandaag weer een stukje beter :) Het wegbrengen was nog drama (aan papa vastklampen en keihard huilen..), maar een speentje hielp En ze heeft weer lekker gespeeld ook en goed gegeten en geslapen nog steeds :) Wel in haar eentje gespeeld, want met andere kindjes vindt ze nog steeds wat te druk.. Denk dat het hier echt een kwestie is van wennen.. de groep is nu 2 keer zo groot als eerst en dat is wel een overgang natuurlijk.. Met meer grotere (en drukkere) kindjes ook Denk dat het wel langzaam beter gaat als ze gewoon regelmatig heengaat en ze haar de tijd gunnen om echt te wennen (en dat doen ze wel :)) En denk dat het ook gaat schelen als ze straks (los) kan lopen.. toen ze alleen nog kon liggen en rollen, was alles ook snel te veel en te heftig.. Sinds ze kan zitten (en zich optrekken) lijkt ze meer overzicht te hebben gekregen en ging het beter.. Nu even niet, maar ik denk ook dat ze door haar sprong ineens weer veel bewuster alles meemaakt (net als rond toen ze nog alleen maar kon rollen en wat tijgeren)

Hier een pedagogisch medewerkster. Het is echt wel een hele grote aanname dat je zegt dat er iets gebeurd moet zijn. Kinderen hebben in verschillende fases in hun ontwikkeling dit soort momenten. Vooral op deze leeftijd is eenkennigheid heel normaal. Ze merken dat papa of mama weg gaat, maar beseffen nog niet dat ze ook weer terug komen. Ik sta ook als peuterjuf nog op de groep en ook daar merken we het met kinderen rond de 2 jaar. Dus ik vind het nogal wat, wat je zegt....als je er geen ervaring mee hebt kun je je soms maar beter stil houden. ;)

Ik zou zoiets heel serieus nemen, dat stukje heb ik vroeger gemist van mijn ouders en ik wil dat heel graag anders doen voor mijn kinderen.

Dus indirect heb ik er wel ervaring mee 😉

Dat heeft toch niks met het werk van een pedagogisch medewerker te maken?

Het gaat erom of een kind het naar zijn zin heeft op de opvang. Hij laat duidelijk merken van niet dus zou het daarmee te maken kunnen hebben

Maar dat is nogal een aanname....

Omdat ik dat zelf heb meegemaakt vroeger dus zo zou ik handelen. Ik zeg niet dat het zo is maar dat het zeker zo kan zijn.

Net heeft ze niet gehuild of aan me vastgeklampt bij het wegbrengen! 😃 Niet dat ze wild enthousiast was, maar ze leek het allemaal wel weer prima te vinden 😅 Denk ook dat ze uit haar sprong (of wat het ook was) is nu.. Ze brabbelde gisteren echt ineens veeeel meer en aan een stuk door.. andere klanken en medeklinkers enzo En we waren zaterdag voor het eerst naar ballorig geweest 😂 Was best druk daar, dus was eeeeeventjes acclimatiseren en de eerste 10 minuutjes even een plakker aan ons vast.. maar daarna ging ze los en vond ze het superleuk 😅 Hopelijk gaat het daar ook (langzaam) beter?

Ik denk dat je dit soort fases zelf ook nog wel gaat meemaken als je kindje naar school moet.. Daar hebben ze vast ook wel fases dat ze het even niet meer leuk vinden en gaan huilen bij het wegbrengen of thuis al niet willen.. Ook daar zou je (en je kindje) toch echt doorheen moeten.. Als er echt iets is, dan moet je natuurlijk wel ingrijpen en wat aan de oorzaak doen.. maar je kan nooit àlles goed doen voor je kindje op elk moment.. dan wordt je zo’n curlingouder en daar wordt je kindje ook niet beter van uiteindelijk Soms moeten ze (en jij als ouder) even ergens doorheen denk ik hoor. Hier lijkt het nu dus (na +/- 3 weken) weer beter te gaan. Ook slapen thuis gaat weer beter zonder gekrijs, dus het was vast gewoon een sprong en veranderingen waar ze last van had. Natuurlijk moet je goed je gevoel volgen en je kindje goed in de gaten houden, maar ik denk echt dat zulke periodes (lang of kort) erbij horen en dat we daar allemaal vroeg of laat doorheen moeten

Gelukkig dat het nu weer beter gaat! Ik snap heel goed je punt, ik zal dat zeker meenemen in mijn opvoeding. Het zijn vooral mijn trauma’s waardoor ik zo fel zou reageren maar er hoeft natuurlijk ook niks van dat aan de hand te zijn

Snap ik hoor :) Het is ook echt lastig (ook zonder eigen trauma’s) om je kind zo huilend en ‘niet gelukkig’ te zien op de opvang of waar dan ook.. Vooral als het niet te verklaren is ook (sprongetje of wat dan ook) en ze nog niet kunnen aangeven wat er is (en je dus ook lastig kan uitleggen waarom iets moet of gaat zoals het gaat..) Vast lastig voor iedereen dit soort dingen..

Na ongeveer 4 maanden dit gedrag (vanaf dag 3 opvang) en alles geprobeerd te hebben, hebben we keuze gemaakt om van opvang te wisselen.. mijn zoontje had vanwege een van de leidsters een nare ervaring en vertrouwde gewoon niets/niemand meer daar. Mijn zoontje gaat voor dus ik heb respect voor zijn gevoel en volg deze ook. Ik weet echt niet wat je meer kan doen, maar let op de signalen. Onze baby wilde daar niet meer alleen spelen ging steeds op schoot bij een Specifieke leidster Die ook bij ons komt oppassen, wilde niet slapen, wilde niet eten. Ik ben een lange tijd samen met hem naar de opvang geweest maar ook dan vertrouwde hij de omgeving niet meer. De slaapzaal was een groot drama daar hebben we ook van alles geprobeerd maar hij wilde gewoon niet.

Wat fijn zeg! De vooruitgang is dus wel echt te merken als ik het zo lees 😊 Ah ja snap best dat het daar even acclimatiseren is 😅 Maar heerlijk om daarna te zien hoeveel pret ze heeft toch! Hier was hij vorige week op zijn opvangdagen ziek dus morgen weer de volgende kans 😉 🍀

Jaa! Het ging heeeel goed vandaag op de opvang ook! Ze heeft lekker gespeeld, de oren van iedereens hoofd gekletst (met haar nieuwe klanken 😅) en goed gegeten en geslapen. Zo fijn weer! Alleen als er kindjes aan het huilen waren, dan deed ze nog gezellig mee 🙈 Maar dat wordt vast ook wel weer beter.. dat heeft ze als minibaby ook wel veel gehad.. en ging toen ook een poos een stuk beter :) Hopelijk gaat het morgen bij jouw mannetje ook een stuk beter! Succes!

Wat heerlijk dat kletsen 😍 Mijn man heeft hem vanochtend weggebracht en het was weer huilen huilen huilen 😢 Hopelijk gaat het de rest van de dag beter ❤️