Niks voor moederdag

Een gipsen handje, wat leuk! A for effort dat hij wel iets heeft ondernomen blijkbaar, ondanks dat het mislukt is. Lukt het hem wel om je verjaardagskadootje in te pakken? Als je iets geheims doet voor de ander, gooi dan gewoon de deur dicht, ga paniekerig rondrennen dat je niet mag kijken of spreek af dat je even niet boven komt voor de top secret mission. Tips voor hem voor de volgende keer 😁

Ja dit jaar wel. Hij had oorbellen besteld. Maar hij zei heel lief dat de tweede oorbel dinsdag binnenkwam. Hij had niet goed gekeken met bestellen🤭 Ik hoop dat je man de boodschap heeft begrepen en volgend jaar er wel aan denkt. Hij had ook even kunnen aangeven dat wat hij bedacht had niet lukt was. Dan had je wel geweten dat hij er aan gedacht heeft zou ik dan denken🙈

Ik snap je gevoel wel hoor. Mijn allereerste moederdag was ook zo teleurstellend. Ik heb nooit gedacht moeder te worden omdat we in een traject zaten dus toen ik eindelijk moeder was had ik best wel wat verwachtingen van moederdag (misschien teveel hoor). Ik moest mijn eigen ontbijt regelen, toen dacht ik nog ok dat kan. Maar toen ik bij de lunch de opgewarmde pizza van de dag ervoor kreeg was ik best wel teleurgesteld. Ook van de opvang was er net dit jaar niks geregeld. 🙈. Hij snapte mijn verdriet eerst ook niet tot zijn moeder het uitlegde. Nu kreeg ik vorig jaar een uitgebreid ontbijt bij de bakker vandaan. En dit jaar knutselwerkjes en een lekker ontbijt. Hij heeft er van geleerd. Moet zeggen dat ik dat 1e jaar vaderdag ook extra heb gedaan zodat hij zag hoe het wel moest 😂🙈

Oh meid… al 3 jaar ellende. We waren op vakantie (met de tent) in Friesland, en die zaterdag daarvoor zei hij dat hij nog even langs een dorp moest rijden om iets voor mij te halen. Een dag van te voren, maar goed, prima. De volgende dag ging hij het ontbijt klaarzetten. Dat deed hij vorig jaar, het jaar daarvoor moest ik alles zelf doen en toen was er nog meer ellende, maar dat terzijde. Dus ik stap met mijn zoontje het bed uit en hij had dan wel een cadeautje gehaald en het cadeautje van mijn zoontje op tafel gezet. Maar geen ei gekookt, geen thee gezet en ook geen koffie. Ik vroeg of hij nog een eitje had, kreeg ik als antwoord: nee, kan ik nog wel doen hoor (op zo’n toon van ‘heb je haar weer met d’r ei). Geen thee dus en wanneer ik naar de koffie vroeg zei hij, oh ja die moet je nog maken. Joe. Oh en sidenote, ik at oud brood… geen croissants waar ik enorm van hou, of verse broodjes. Sorry voor mijn geklaag, even tussendoor. Afijn, ik kreeg het cadeautje van mijn zoontje en daarna het cadeau wat mijn vriend had gehaald. Maar omdat ik toch wel teleurgesteld was dat ik wederom grotendeels zelf het ontbijt moest doen en de antwoorden die ik kreeg ook lichtelijk geïrriteerd waren, kon ik totaal niet blij reageren met het cadeau. Het was ook echt iets wat ik totaal niet nodig had. Zakjes koffie wat ik moest bijschenken met heet water (maar dan een soort van hip) … ik heb thuis een koffiezet apparaat, en in de tent een nespresso apparaat. Ik hoef geen zakjes koffie. Nogmaals sorry voor mijn geklaag. En sorry als ik heel verwend over kom, maar als het ontbijt met liefde was klaargezet dan had ik nog quasi positief gereageerd op het cadeau. Maar ik kon het niet. Het voelde allemaal leeg en liefdeloos. Conclusie: ik ga voor vaderdag een functioneel cadeau kopen waar ik zelf ook veel aan heb (hand stoomapparaat om m’n kleren mee te stomen) zodat ik deze met de volgende kampeertrip kan meenemen. En de moeite die hij niet heeft genomen om even een tekening te laten maken met mijn zoontje was ook niet aanwezig, dus ik voel zeker niet verplicht om dit nu wel te doen. Kinderachtig, wellicht. Maar na 3 jaar en ook 5 jaar in totaal aan ellende tijdens mijn verjaardag houdt de moeite bij mij ook op. Helaas. Het zit er niet in. Tot zover mijn geklaag! Fijne avond 🤣😃😄

Had ook zo een man. Nu ben ik alleen en bereid ik al een maand van te voren wat kleinigheden voor. Hij is nog klein. Het is effe wennen maar heerlijk. Van mijn ouders, familie hoor ik ook nooit wat. Doe het zelf en je weet dat het mooi wordt.

Ik zou een gesprek aan gaan over hoe jullie tradities willen vieren. Feestdagen, verjaardagen etc. Zodat je goed weet wat de ander waardeert,en dat je dat als voorbeeld hebt voor je kind.

Oh en in de gezamenlijke agenda zetten, met elke belangrijke gebeurtenis een herinnering maand en week van te voren;)