Ontevreden en op het einde van mijn kunnen.

Hi moeders! Momenteel begrijp ik mezelf niet als ik denk hoe groot mijn kinderwens was en hoe dat nu in contrast staat met de werkelijkheid. Soms voelt het alsof ik mijn leven voor het krijgen van een kind terug wil. Gewoon de rust en niet het constante gejammer en het ontevreden zijn om mij heen. Ik houd van mijn zoontje maar wat vind ik het vaak enorm pittig. Mijn zoontje is vanaf het begin af aan ontevreden geweest en ik loop nu echt een beetje op het einde van mijn kunnen, dit komt vooral doordat hij echt nog geen 2 minuten zichzelf kan vermaken. Ik hoop echt dat iemand tips voor mij heeft, met name hoe ik mijn zoontje kan leren om zichzelf te vermaken en tevreden te zijn. Of is dit karakter? Liefs! 🤍