Hoi dames,
In de afgelopen 1.5 jaar vind ik dat ik erg gegroeid ben als moeder.
Ik vind mezelf nu veel speelser, geduldiger, vrolijker en liefdevoller.
Ik heb het idee dat ik dat echt heb moeten leren.
Nu terugkijkend voel ik me wel schuldig over de babytijd.
Ook al weet ik rationeel dat ik het echt heus wel goed genoeg heb gedaan.
Maar nu denk ik wel eens dat ik haar te lang heb laten huilen, te vaak in de box heb gelegd, te weinig heb geknuffeld.
Mijn man zegt dat het onzin is. Maar het voelt alsof ik het nu veel beter doe. En dat maakt dat ik me schuldig voel over het eerste jaar.
Ben ik de enige? Of horen schuldgevoelens er een beetje bij?
Als ik er nu aan denk dat ik misschien weer opnieuw zwanger zou worden, en de nieuwe baby meteen deze "leuke" moeder krijgt, terwijl ik bij ons dochtertje er echt nog in moest groeien. Dat vind ik naar :(.