Steuntopic slaapregressie / sprong 18 maanden

Onze zoon is bijna 17 maanden en heb het idee dat het bij ons dan een heftige 18mnd slaapregressie wordt. Bij ons overdag is slapen al maanden een drama. Maximaal 45 minuten slapen vaak 20 a 30 minuten. Savond tot 22.00 is er geen probleem en vanaf dan is het drama met slapen. Wel moet ik sinds kort erbij blijven voor die slaapt in de avond. Als hij mee moet vanaf de kinderboerderij of speeltuin. Drama, krijsen op de grond liggen en totaal overstuur. Iets niet mogen hetzelfde verhaal en ga zo maar door. Hij wordt vanzelf groot...😅🤣

Oh pff ja, ik snap goed dat je zo denkt. Als het slapen nu al drama is, wat voor drama moet er dan nog komen? 😓 Ik hoop voor je dat het niet nóg erger gaat worden. Soms denk ik wel eens dat het vanaf de geboorte af aan één grote slaapregressie is, want ben je van het ene gedonder af, dan begint het volgende weer 🤣

Hier ook raak… Voorheen legden we haar in haar bedje (dutje of avondslaap) en sliep ze binnen een paar minuten, nu moeten we haar minstens een half uur in slaap wiegen. En ze wordt ook steeds wakker tussendoor. Ik hoop zo dat deze sprong/regressie /fase/whatever snel klaar is.

Hier ook ineens weer steeds wakker worden snachts terwijl ze een hele tijd goed sliep. Dacht eerst dat het lag aan dat ze ziek is/was, maar het zou heel goed kunnen dat ook hier de slaapregressie begonnen is.

Ons zoontje is 17 maanden en hier ook al ruim een maand aan de gang. Het slapen gaat weer iets beter. Niet meer 8x p.n. wakker en zijn dutjes zijn weer naar minimaal 45min i.p.v. 20min (overdag sliep hij nooit denderend). Eten is ook een poos slecht geweest. Niks meer willen, terwijl hij normaal als 'n bouwvakker at. En humeurig ten top. Echt een acteur in huis 🥴🤣 Nu eet ie weer zo goed als normaal.

Dit topic komt echt op een goed moment! Dank voor de herkenbare situaties☺️ Hier idd ook moeite met in slaap komen, vooral avond slaap. Gelukkig goede nachten nog, maar overdag inderdaad huilen om niks, boos worden, alles van zich af gooien aan tafel. Het is idd een fase🙈

Ik geloof dat de slaapregressie hier nog maar net begonnen is. 'Gelukkig' alleen maar direct op niveau 100 huilen zodra hij wakker is 's ochtends en na zijn middagslaapje. Ik hoop dat t hierbij blijft. En verder is de sprong enorm aanwezig. Ik vind deze, samen met de eerste, de allerzwaarste. Hij is zoveel aan het huilen, zo overstuur ook! Ik hou hem de hele tijd vast en troost hem, maar hij maakt het mij wel moeilijk: vol met zijn hoofd bonken op mijn hoofd, in mijn ogen prikken. Ik weet dat t pure frustratie is, maar zeker als hij volledig overstuur aan het huilen is kan ik ook wel huilen! Mijn partner zegt dan dat ik hem even op de grond moet zetten, maar dan raakt hij nog erger overstuur en ik herken dat zo van mijzelf hoe eenzaam ik mij kon voelen als mijn familie mij in een hoekje liet huilen, werd ik alleen maar meer overstuur van. Pffff.

Ja hier ook moeite/veel huilen met inslapen voor middagdut en de nacht. Gelukkig nog niet snachts wakker geworden...

En als je tegen hem zegt: mama gaat je even neerleggen/neerzetten op de grond (als ie in zijn overstuurheid bijv erg overstrekt) en ik blijf bij je. En dat je dat dan doet en oftewel fysiek contact houdt (hand rustig op been o.i.d. leggen) oftewel rustig tegen hem blijven praten (of beiden) a la: mama is hier, je bent veilig. Als je wilt knuffelen, kan dat. Mama is hier.. Dat doe ik bij mijn zoontje en werkt voor ons goed. Ik houd hem nl ook niet wanneer hij zo uit zijn plaat gaat, maar wil hem zeker niet 'alleen laten met zijn grote emoties'...

Hier de afgelopen dagen weer 1 groot drama zowel met middag en avond slaapje. Krijst alles bij elkaar zodra ik wegloop. Hangt ook weer erg veel aan mij/is ook sneller moe dan normaal. Papa kan op dit moment weer niks goed doen.... alleen ik. We gaan weer een pittige tijd tegemoet, hopelijk hebben we gauw ons meisje terug. Sterkte voor iedereen!

Hier duurt het ook heeel lang voordat mijn zoontje in slaap is gevallen savonds. Gelukkig ligt hij wel rustig dan maar kan makkelijk een uur duren voordat hij slaapt. Normaal binnen 10 min vertrokken. Ook de ochtenden is die wel een uur eerder wakker dan we van hem gewend zijn. Overdag merk ik dat hij wat meer geprikkeld is, hij is snel ontevreden en huilt sneller. Is ook erg met praten bezig dus waarschijnlijk na deze sprong/regressie veel meer praten.

Het is fijn om te lezen dat we allemaal zo'n beetje in hetzelfde schuitje zitten. Vanavond weer afwisselend met m'n man een uur bezig geweest om ons zoontje in slaap te krijgen. We zijn nu 2 weken onderweg... Opvallend vind ik wel dat ik vooral van de oudere generaties te horen krijg dat ze die slaapproblemen totaal niet herkennen "je / hij / zij heeft dat nooit gehad". Krijgen jullie dat ook te horen van je ouders / schoonouders / omgeving?

Over mij als baby weet mijn vader niet superveel meer, maar van mijn broertje (20jaar jonger) weet hij het nog wel, hij heeft het dan altijd over “rondjes rijden in de auto tot hij in slaap viel”. Ik denk serieus dat je dit soort dingen (gelukkig) vergeet als ouder. Misschien wel door de mindere hoeveelheid slaap 🤣. Eerlijk, ik weet ook al niet veel meer van de eerste sprongetjes behalve dat ze soms zwaar waren. En ik koppel dat aan de sprongetjes omdat ik die kennis heb. Maar vroeger was er minder bekend over sprongen en was het dus af en toe gewoon zwaar om ouder te zijn met een baby die ineens lastig was. En ach, veel van wat ouderen zeggen neem ik met een korretje zout 🤷🏼‍♀️. Tijden en kennis zijn inmiddels anders.

Alsof je over mijn zoontje praat! Exact hetzelfde. Voelt dan toch fijn die herkenning! En straks herkennen we allemaal weer een mooie ontwikkeling en vooruitgang 😊

Ja, dat hoor ik regelmatig, maar besef wel dat we in een hele andere tijd leven. Kinderen gaan veel meer naar een opvang/gastouder/ verschillende verzorgers, krijgen veel meer prikkels op n dag en de kinderen hebben een gemiddeld hoger iq dan vroeger. Al die dingen bij elkaar maakt het ook lastiger om in slaap te vallen / door te slapen...

Ja! Dat zeg ik ook altijd tegen de oudjes, dat het een totaal ander tijdperk is nu met heel veel prikkels! En dan volgt altijd het antwoord: "oh gewoon laten huilen hoor, is goed voor hem. Anders neemt ie een loopje met je" Het is echt merkbaar een hele grote generatiekloof 😅

Dat herken ik niet zo, mijn ouders zeggen juist altijd van het is een kind en soms slapen die gewoon niet goed. Hebben we zelf als volwassenen ook weleens last van.

Ik ook niet, mijn ouders vertellen juist dat ze tot ik 4 was een matras op mijn kamer hadden liggen… dat belooft niet veel goeds 😅

Hier inmiddels 3 nachten op een rij stipt om 1 uur wakker, dan krijsen, huilen, helemaal overstuur… geen mogelijkheid om hem weer in slaap te krijgen tot een uur of 3 later. Overdag ook om het minste en geringste boos/krijsen, vooral als hij iets niet mag/kan. Hoe lang gaat dit aanhouden? Zijn allebei gesloopt. Help 🫠

Fijn om te lezen dat het normaal is rond deze tijd. Mijn zoontje heeft afgelopen week er een paar keer meer dan een uur over gedaan om in de avond in slaap te komen. In het algemeen slaapt hij wel door, al kwam hij vanavond toen wij net naar bed gingen, maar dat vind ik niet zo erg. Gelukkig slaapt hij smiddags meestal wel binnen 10 minuten in en hij kan dan 2 a 3 uur slapen. Het meest stomme vind ik, dat hij zelf al aangeeft dat jij wilt gaan slapen. Pakt zijn knuffels en loopt naar de deur naar de gang waar onze trap is. Hij kent ook het hele ritueel. Zegt ook het woord dat al bijna op slapen lijkt. En dan als hij ligt en ik weg loop is het opeens drama. Hoe dan, je vroeg erom en je weet ondertussen toch wel wat er gebeurd zou je denken!