Twee is NEE!

Hier laat ik hem gewoon z'n meltdown hebben als hij iets niet mag van mij/ons. Na een paar minuten gaat hij vrolijk weer wat anders doen. Qua eten als hij iets niet wilt is het jammer, we gaan niet alleen maar lekkere dingen eten, dan slaat hij maar wat over. Heb ook een baby van 4 maanden, dus als ik het even met peuter niet meer trek, richt ik me op haar😅

Hier ook volop in de twee is nee fase. Ik geef soms niet eens twee keuzes meer, maar ik zeg duidelijk wat we gaan doen. Dus bijvoorbeeld, ‘we gaan nu een appel eten.’ En ze zegt dan zelf wel dat ze bv liever een banaan wil, helemaal prima dan. Of ik zeg ‘ik ga een appel eten.’ En dan zegt ze dat ze ook eentje wil. Misschien werkt dit bij jullie ook 😄

Die keuzes geven helpt hier al 8 van de 10 keer 😉. Wanneer ze gewoon koppig is, laat ik haar even alleen. Voorbeeld: we zijn de pyjama aan het aandoen om te gaan slapen. Alles is al goed gegaan (naar boven, tanden poetsen, pipi op potje), ik heb haar broek aan en dan wil ze dat papa haar trui komt aandoen. Dan is mijn antwoord: Nee, nu is mama hier om je te helpen. Als ze dan tegenwerkt en het eerder een gevecht lijkt te worden om die trui aan te krijgen, ga ik haar kamer uit met de boodschap dat ze me mag roepen als ze klaar is om haar trui aan te doen. En de deur gaat dicht. Ik word niet boos. En ik ga ook niet liggen onderhandelen of vechten om een pyjama aan te krijgen. Gevolg: crisis: wenen, schreeuwen, roepen. Ze staat direct aan haar deur. Na nog geen minuut doe ik de deur weer open met de vraag of ik haar mag helpen met haar trui. Het antwoord is dan ja en 2 minuten later zou je denken dat er nooit een crisis was geweest 😊. Ondertussen weet ze heel goed dat het zo werkt en gebeurt het zelden nog bij mij. Helaas is mijn man niet zo duidelijk en verwacht die dat onze dochter wel altijd wil wat wij verwachten 😅 heeeeeel veel gedoe levert dat op en dan help ik veel te snel terwijl ik eigenlijk wil dat papa ook een manier zoekt om zo'n dingen zelf gedaan te krijgen met de kleine chef 😄.

Hier soms ook erg pittig. Mijn zoontje wil vooral buiten zn eigen plan trekken. Snap het best hoor het is echt een buitenkind maar ik ben hoog zwanger en kan niet ver lopen, helemaal niet hem in een woedebui tillen naar huis.. vind lastig om de momenten buiten gezellig te houden. Weet van te voren al dat het drama is als we terug naar huis moeten pff. Probeer hem vaak af te leiden maar hij is slim genoeg om te weten wat ik wil haha.

veel zelf laten doen en tussendoor af en toe dansen en andere gekkigheid en grapjes uithalen bij je kindje, om het leuk te houden. en flink afwisselen met papa. en genieten van die brede grijns zodra hij op schoot aan het springen is ❤️

Herkenbaar! Ik ben momenteel 31 weken zwanger, maar al 2 maanden last van mn bekken en onderrug inclusief zwangerschapsischias. En dan een joekel van bijna 15 kilo tillen is niet zo'n goed idee helaas, nee. 🥲 Ikzelf zorg dat ik geen haast meer heb op het moment dat ik iets met hem ga/moet doen. Dus ruim op tijd vertrekken naar de opvang of afspraken. Daardoor raak ik zelf ook veel minder geïrriteerd. Maar ik heb makkelijk praten aangezien ik nog maar 50% werk en pas om 10u hoef te beginnen. Wat bij ons ook aardig werkt is als we ergens heen gaan het 's ochtends al een paar keer benoemen bijvoorbeeld naar opa en oma, of met de kindjes spelen (opvang). De eerste keren is het standaard nee. Daarna roept meneer zelf blij waar we heen gaan en "auto rijden". Zo ook met schoenen/jas aandoen op het moment dat we moeten gaan. We beginnen met benoemen, dan doen wij zelf onze schoenen en jas aan, en dan komt meneer op een gegeven moment vanzelf. Sommige dingen zijn af en toe strijd, zoals in de autostoel gaan zitten. Vaak laten we hem dan even uitrazen. Dan zet ik hem in de auto, deur dicht en ga ik zelf voorin zitten wachten en benoem ik dat we zo niet kunnen gaan rijden. Op een gegeven moment kruipt ie dan vanzelf in zn autostoel zodat ik hem vast kan maken. En als meneer zich huilend op de grond werpt omdat iets niet kan of mag dan laat ik hem ook maar even gaan. En dan duurt het ooit best lang, maar vaak komt hij wel even knuffelen als hij klaar is of hij besluit toch ineens dat het niet zo erg is. 🥲 Oh en als ik echt geïrriteerd raak, of mijn vriend, dan wisselen we elkaar af als het kan!