Veel huilen

Heel herkenbaar! Hoort echt bij de leeftijd. Wat hier het beste helpt is om hem zoveel mogelijk keuzes of alternatieven te bieden. Dus bij de koek bijv: nu even geen koek, je mag wel paprika of komkommer. Welke wil je? Helaas zijn lang niet alle driftbuien te voorkomen, ze leren nu om hun emoties te reguleren. Maar frustrerend is het soms zeker, vooral als je al gestrest of moe bent… Succes!

‘Fijn’ om te horen dat het toch niet alleen hier zo is.. ik zie alleen maar brave stille kindjes rondom ons en dan denk ik soms écht dat er wat mis is met hem. Keuzes geven heb ik ook al geprobeerd, maar hij is enoooorm koppig 🙃

Alsof je het over mijn kind hebt. Driftbuien en boooos woesttt dat ze kan worden. Om echt de kleinste dingen en soms om niks. Wat zij doet is zij gooit zichzelf op de grond. Wat ik zelf doe is ik laat haar in ieder geval haar emoties uiten, dat vind ik belangrijk. Een kind mag boos, verdrietig zijn. Alhoewel ik heel goed snap voor jou dat het gegeven moment teveel word. Dat constant huilen vreet je energie ook echt op. Het hoort wel bij de leeftijd. Ik probeer zelf altijd rustig te blijven en haar af en toe af te lijden. Lukt dat me echt niet krijgt ze als laatste optie de speen. Liever niet maar daar word ze wel rustig en gekalmeerd van

Laatste dagen loopt hij alleen maar met een speen in. Hij krijgt die normaal ook maar alleen om te slapen maar denk de laatste week krijgt hij hem continu omdat ik het gewoon echt niemeer trek dat gehuil, en die continue strijd, vooral het eten daar geraak ik enorm in de stress van. Hij wil niks van eten weten (koekjes, chocola, andere zoetigheid enz. wel!!!) of tenzij hij zelf mag eten, dan gaan er misschien wel 2 happen in maar dan is het ook weer klaar. Eten is hier altijd met 100% zekerheid dikke drama. Ik word er gewoon moedeloos van

Heeel herkenbaar. Ons meisje is ook echt heel moeilijk als het om eten gaat.. overdag gaat het eten prima, alleen het avond eten is gelukkig een drama. Ze wil niks eten en als ik het wel aanbied raakt ze overstuur. Ze kan ook echt driftig worden wanneer ik nee zeg tegen dingen die ze graag wil doen. Ik ga vaak op haar niveau door mijn hurken, geef duidelijk aan waarom het niet mag. Geef haar de kans om even boos te zijn en soms gaat ze ook echt stampvoeten of heel hard nee schreeuwen en huilen. Daarna zeg ik altijd, mama weet dat je boos bent, maar nu is het klaar en geef jk haar een knuffel. Ik bied haar dan 2 opties wat ze wel mag doen (bijv boekje lezen, ander speelgoed, fruit etc) Meestal kalmeert ze wel. Soms niet, dan laat ik haar uitrazen en zodra ze me toelaat pak ik haar op of geef ik haar een knuffel. Het is soms echt een engelengeduld hebben 🤷🏼‍♀️

Dankjewel, ik herken onze situatie heel erg in die van jou. Voel me toch wat minder alleen ofzo 🤷🏽‍♀️ laat ons hopen dat het gewoon een fase is dan ofzo..

Hoe gaat het bij jullie? Ik begrijp van sommige vrienden dat dit wel eens een hele lange fase kan zijn… Hier ook om alles boos en verdrietig, nooit echt lang maar wel vaak. het helpt soms om hem “mee te nemen” in wat er gaat gebeuren zodat hij weet wat hem te wachten staat, als ik wil dat hij mee uit de speeltuin gaat zeg ik bijvoorbeeld “hierna is de laatste keer glijbaan. Dit is de laatste keer! Jaaaa dit was was de laatste keer. Zeg maar doei glijbaan” (beetje vrolijk en kinds) vooral dat doei zeggen helpt wel. Ook als de tv uitmoet laat ik hem de afstandsbediening wegleggen en zeggen we samen doei tegen de tv en lopen we weg. En inderdaad zoveel mogelijk zelf laten doen, of het idee geven dat hij de controle heeft. Iemand anders nog tips? Ondanks dat het hiermee wel beter gaat, hebben we er echt nog wel ieder uur een paar kleine uitbarstingen

Ik hoop dat ik hier niks jinx, maar hier gaat het al een paar weken veel beter. Hij word nog steeds heel snel boos als hij iets niet krijgt, maar het is niet meer continu huilen. Het is gestopt toen we vakantie hadden, misschien toch meer nood aan aandacht gehad ofzo.. ik heb verder echt geen tips sorry het is hier echt ineens gestopt.