Wegbrengen kinderdagverblijf

hier alleen als ik hem wegbreng bij mijn vriend roept ie altijd daaaaag papa en gaat staan zwaaien bij het raam. Ik geef hem altijd n knuffel en een kus en benoem dat ik hem vanavond weer ophaal. Daarna geef k m aan een van de juffen. Krijg vaak na n paar minuten al een foto dat hij vrolijk aan het spelen is.

ach germ! hoe zien ze dit bij de opvang? ben wel heel benieuwd! wij hebben het met periodes met dochter...maar meestal is het oké!

op de opvang geven ze aan dat het echt alleen bij het wegbrengen is en dat het meestal na een aantal minuten als wij weg zijn, over is. Maar zij kunnen ons verder ook geen tips geven jammer genoeg!

Hier precies hetzelfde hoor. Sochtends plakken aan papa/mama en niet willen… en smiddags wil ze alles laten zien (‘kom eens kijken mama!’) en niet meer mee naar huis 🤷🏼‍♀️

Precies hetzelfde. Als ik in de auto stap om hem weg te brengen noem ik nu alle leuke dingen op die ze hebben die hij leuk vindt. En of die me nog even de auto’s etc gaat laten zien. Soms werkt dat, soms niet.

Hier precies hetzelfde. Mijn zoontje is ook 2 jaar en 3 maanden en we beginnen de dag altijd meteen met dat hij zegt ‘school niet leuk’ en dan soms ook echt huilen erbij. Dit gaat altijd zo en als ik hem wegbreng op de fiets en hij ziet de straat van de school (peuter opvang is het, maar wij noemen het school), dan begint hij al met huilen. Met afgeven is ook het vastklampen aan mama en huilen, MAAR afgelopen dinsdag had ik een hartje op zijn handje getekend en ook bij mezelf en heb gezegd dat als je mama mist kijk je naar het hartje. En opeens hoefde hij bij het wegbrengen niet te huilen en liet meteen vol trots aan de juf zijn hartje zien. Ik hoop dat dit helpt en het de volgende keer ook weer zo werkt.

Wij hadden dit ook. Onze zoon is van dezelfde leeftijd. Wij proberen hem in de ochtend al voor te bereiden op een positieve manier (overdreven enthousiast). Dus de kinderen van zijn klasje benoemen, wat ze voor leuke activiteiten gaan doen etc. Bij aankomst hebben we nu een “school”liedje bedacht die we samen met hem zingen als we naar binnengaan. Afscheid is nog steeds lastig, maar het grootste drama lijkt er niet meer te zijn

Toen hij op de babygroep zat, iedere keer standaard vastgeklemd en tranen. Nu hij al 3 maanden op de peutergroep zit is het alleen de laatste 2x voorgekomen dat hij moest huilen. Meestal hield hij zich sterk, maar wel vastgeklemd. Ik geef hem dan ook altijd af in de armen van (hopelijk) een vaste leidster zodat hij meteen troost kan vinden. En probeer dan zelf niet meer te lang rond hem te hangen, zodat hij zijn verdriet snel kan vergeten. Maar makkelijk is het niet.